Zingen onder de douche

Het is maandag. Gisteravond had ik een gesprek staan met zoonlief. Maar, zoonlief was niet thuis en niemand wist waar hij was. Magdalena had het vermoeden dat hij niet thuis geslapen had, dus ik voelde lichte paniek opkomen. Meteen denk ik dan het ergste. Dat is dom. Dat is niet nodig. Maar nadat ik ooit de vader van Ernesto en Magdalena dood in zijn huis heb aangetroffen, nadat hij niet op zijn werk was verschenen...... denk ik steeds het ergste als ik iemand niet kan bereiken. Het slijt wel, maar toch.

In ieder geval nam Ernesto gister mijn 5e oproep eindelijk wel aan. Daar ik de hele goegemeente vrienden had gebeld, wist ik dan ook gelijk dat hij loog over waar hij was geweest. Die vriend had ik namelijk al gevraagd of hij wist waar Ernesto was... 
Beetje jammer, dat liegen...

Ernesto kwam thuis en maakte gelijk zijn verontschuldiging en wilde een andere afspraak maken. Hij had nu geblowd en ik wilde toch een gesprek zonder dat hij had geblowd.
Ik heb hem kort en krachtig gezegd dat ik het 1x uit wil stellen, maar ergens houdt het op en heb ik geen andere mogelijkheden meer om afspraken te maken.
In zijn agenda noteerde hij: as dinsdag om 14:00 uur.

Ik hoop, maar weer.

Ik ben thuis om een klus voor school op mijn pc te doen. Ernesto staat onder de douche en zingt mee.
Wat een zalig geluid. Het klinkt misschien zweverig of dom...maar dit geluid klintk als muziek in mijn oren. Zingen onder de douche in de ochtend als hij nog niet geblowd heeft.... Dan moet ie vandaag toch een beetje happy zijn bed uitgekomen zijn, toch?
Als je kinderen happy zijn, voel je jezelf gelijk een stuk beter.
Dr. Phill zegt het ook vaak: als ouder voel je je net zo slecht als je verdrietigste kind.

Ernesto zingt keihard mee onder de douche. Spaanstalige muziek waar ik nog nooit van gehoord heb.
Ik geniet, in stilte, werkend aan mijn pc en ik denk nog even niet aan ons gesprek van morgen.