Ik ontvang een foto via de whatsapp:
O my god! Ik schrik me de blubbers. Het bericht is van de ex-werkgever van Ernesto. Die tevens zijn huisbaas was. En hij is boos!
Ik app Ernesto gelijk en hij zegt dat hij er al van gehoord heeft. Wat een puinhoop. Ik weet niet, waar ik echt zou moeten beginnen als ik deze financiele puinhoop op zou moeten ruimen. Ik balanceer continu op het gevoel van medelijden en het gevoel van beginnende boosheid. Het medelijden wint tot nu toe. De moet vergaat me telkens als ik actie wil ondernemen en denk aan de, inmiddels, enorme bedragen die op tafel gelegd moeten worden. Ik werk keihard, een fulltime baan (er waren tijden dat ik maar net rond kon komen met dat ene salaris wat ik heb, zonder man die ook een salaris meeneemt), en toch gaat er meer uit per maand, dan er binnenkomt.
Door het harde extra werken (in sommige weken twee avonden per week), heb ik inmiddels een heel klein spaarpotje. En ik zou mijn spaarpotje zo kwijt zijn, als ik Ernesto moet helpen. Maar, moet ik wel?
Nee, heel langzaam voel ik woede en een NEE opkomen (enerzijds) want hij doet niks!! Solliciteert niet. Werkt niet. En lijkt het niet erg te vinden dat de rekeningen inmiddels een ander overlast bezorgen!!
Wat betekent dit als Ernesto wel hier in huis zou staan ingeschreven?
Zou ik dan nu mijn spullen kwijtraken?
Pffffft moet ik hier ook nog achteraan? Kan Ernesto zich hier wel inschrijven of ben ik dan straks ook mijn spullen kwijt???
Morgen heb ik de intake van CRAFT bij de Jellinek. Wauw, spannend. Eng.
Tevens komt mijn moeder thuis uit het ziekenhuis. Gelukkig kan Magdalena haar halen, want de tijd van de intake is gelijk aan de tijd van het ophalen.
Druk druk druk.
Te druk. Dit is ff niet leuk meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten