Wat voor dag is dit?
Er zijn van die dagen….. Dat
de wet van Murphy van kracht is. Alles gaat fout.
Onderweg om een collega op te halen om naar Gouda te gaan voor een nieuwe start te maken met zijn studie, kwam het bericht binnen van Magdalena dat zij haar scriptie niet voldoende heeft en het dus moet herkansen in september. “O wat balen!!!” Ik had het haar zo gegund te halen!!!!
Ik bel Magdalena op en zeg OOK per ongeluk iets over 'en dan nu aan de slag om werk te zoeken'...... Dat ervaart zij als niet zo prettig. Gelukkig hebben we hier later ff goed over kunnen praten.... In september mag zij 'm herkansen.
Onderweg om een collega op te halen om naar Gouda te gaan voor een nieuwe start te maken met zijn studie, kwam het bericht binnen van Magdalena dat zij haar scriptie niet voldoende heeft en het dus moet herkansen in september. “O wat balen!!!” Ik had het haar zo gegund te halen!!!!
Ik bel Magdalena op en zeg OOK per ongeluk iets over 'en dan nu aan de slag om werk te zoeken'...... Dat ervaart zij als niet zo prettig. Gelukkig hebben we hier later ff goed over kunnen praten.... In september mag zij 'm herkansen.
In Gouda zie ik een berichtje van mijn moeder:
Ik belde mijn moeder, maar zij was heel lang in gesprek, belde toen Magdalena, en toen begaf mijn accu het...zal je ALTIJD zien. Zeer gehaast een plek gezocht om de auto even aan de kant te zetten en toen mijn oplader uit de auto gehaald. Snel aangesloten en dan gaan er helaas nog een paar minuten overheen.
Ja, Magdalena vertelde dat oma opgenomen was en dat ze een lijst met spullen had doorgegeven die we moesten halen. Dus ik stuur een sms naar mijn moeder:
Juist op zo'n dag van vandaag is het zooooo vreselijk druk op de weg. En juist vandaag mis ik, dombo die ik ben, de afslag vanuit Wassenaar om via het Westbroekpark Den Haag in te rijden en besef ik al gauw dat dit echt heel verkeerd is vandaag. Dat zal je altijd zien...Vanaf de Utrechtse baan een ontzettend lange langzaamrijdenderij. Bah.
Ik neem me voor om wel een afspraak met mijn moeder te maken. Mocht er iets gebeuren en ze gaat dood, dat we afspreken dat als ze aan 'gene-zijde' is, en ik hier nog ben, dat ik hardop een vraag stel (in geval van) en zijn met het knipperen van het licht/elektriciteit antwoordt. Ik geloof dat dat echt kan.
Magdalena staat al klaar voor de deur en we sjezen naar de woning van mijn moeder. We gaan snel en kordaat te werk, alles van het lijstje doen we in de tas. Ik voeg er zelfs nog deodorant, chips, sinaasappels aan toe. Magdalena pakt nog chocolade. En dan doen we iets, wat we beiden heel graag doen...... De kledingkasten van mijn moeder zijn zalig om in te neuzen. Magdalena neemt een duik en haalt een zwart jasje uit de kast. Dat mocht ik van oma hebben..... Ze trekt het aan, bewonderd zichzelf in de spiegel en geeft zichzelf toestemming om het aan te doen en mee te nemen naar het ziekenhuis en te vragen of het goed is.
In het ziekenhuis op de hartbewaking:
Ja en dan zie je je moeder liggen, in een groot bed en met allemaal plakkers op haar lijf. Ze houdt zich goed. Er is een verpleegster die alles uitlegt. Morgen misschien hartkatheterisatie en dotteren. Als ze geplaatst kan worden op de lijst. We zetten de tas met kleding en spullen in de kast. We krijgen een lijstje met mensen die we moeten laten weten dat ze nu in het ziekenhuis ligt en haar eten komt binnen.
Na dik een uur (?) verlaten we het ziekenhuis en dat is altijd gek. De zieke blijft alleen achter. Ik hoop maar dat, als het morgen gebeurt, allemaal goed gaat. Waarom ook niet?!!
Na het ziekenhuis gaan we naar de stad. Uruguay speelt tegen Engeland. Ernesto heeft via Facebook een evenement uitgeschreven om in de FIDDLER te kijken. Wetende dat er veel Engelsen zullen zijn!
Ik ben doodmoe, dus het wordt geen spannend verslag van een spannende wedstrijd of goed verslag van een goede wedstrijd en zelfs geen matig verslag van een matige wedstrijd. Engeland had meer balbezit, maar Uruguay heeft Suarez!!! En die scoort 2x en Engeland scoort 1x.
Dat betekent: wint voor los latinos!!!!
Geweldig: ik zie Ernesto en Magdalena klappen en juichen. Ze juichen voor hun vader. Wat zou hij deze wedstrijd prachtig vinden...dat weet ik zeker. En wat zou hij zijn kinderen prachtig vinden!!! Ik ben trots op ze allebei. Ernesto maakt het zich zo moeilijk, maar hijis ook zo lief en staat zo blij te kijken bij de goals.... Het is ook zo onnatuurlijk als ouders zich tegen een kind keren, je hebt 'm toch op de wereld gezet???
Morgen.....
Ik zet de wekker aan en laat ook t geluid van mijn mobiel maar aan..... YOU NEVER KNOW!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten