Moeder zijn. Vechten voor mijn kinderen. Leven. Werken. De oorlog verklaren aan drugs en mijn kinderen willen beschermen in deze gekke wereld, La Vida Loca.
dinsdag 17 juni 2014
Tel uit, mijn winst?
Vandaag was het dan om 14:00 uur zover. Om 5 voor 2 zette ik mijn fiets aan de ketting voor de deur en stapt naar binnen met vers brood.
Toen ik mijn fiets neerzette, zag ik Ernesto z'n hand al uit het raam om zijn raam dicht te doen. Hij was dus thuis, dat viel mee.
Nu ik dit schrijf, denk ik "Shit, dit heb ik niet gevraagd en dat heb ik niet gezegd..." Ja, ik word ook een dagje ouder en ik weet niet of het komt door de overgang of door de leeftijd, of door een combinatie van beide, maar ik vergeet steeds meer dingen. Waar ik vroeger geen gespreksverslagen hoefde te schrijven na mijn coachgesprekken, moet ik dat nu wel doen. Anders kan ik er echt niet meer opkomen, wat we nu afgesproken hadden, bijvoorbeeld.
Terwijl ik mijn brood aan het klaarmaken was, draalde hij wat om mij heen en toen ik het brood klaar had, zat hij braaf te wachten op de bank in de woonkamer. So far so good.
Ja, en dan, hoe begin je zo'n gesprek? Ik begin altijd met behulp van de chronologie. Dat doe ik sinds het moment ik mijn kinderen heb moeten vertellen dat hun vader overleden was en ik ook echt niet wist hoe ik ze dit moest vertellen. Ik ben toen begonnen bij het begin van die dag. Sindsdien gebruik ik dit bij elk 'lastig' gesprek. En het werkt voor mij.
Ik begon dus "Toen ik november naar je toe kwam en je aanbood om weer thuis te komen wonen, deed ik dat met de gedachte dat je je leven weer op de rit kon zetten, maar we zijn nu een half jaar verder en ik zie geen enkele verbetering, integendeel. Je zit te blowen en te gamen, ipv solliciteren en werken.
Hoe ga je dit oplossen? Ik vind het ook vreselijk dat je thuis blowt..."
"Ja er is ook een andere kant aan het verhaal, weet je hoe onwelkom het voelt, dat ik hier geen blowtje mag roken!"
Mijn klomp breekt. Dus ik ga er tegenin. Daarom reageert Ernesto met :"Als je zo verder gaat, ga ik nu weg."
Pffffft, een gesprek voeren is zo vermoeiend. Ik hervat en vertel dat als we er samen niet uitkomen, er maar 1 mogelijkheid is, en dat is dat hij een andere woonplek moet vinden en dat we ook een gesprekleider kunnen zoeken. Adnan, de huisarts, de Jellinek...kan allemaal...maar praten moet ook.
Ik weet niet wat ik zei, maar ergens leek er en knop omgedraaid en kwam hij wel ik de praat-mee-modus.
Ik heb hem gewezen op de vacatures bij de MAC. Er zit een heel goede opleidingsstructuur in dat bedrijf en als je je eigen Burgertent wilt beginnen, dan is het de ideale springplank naar een bedrijf!
En in plaats van een keiharde NEE, gaf Ernesto nu een antwoord dat het misschien wel een idee is, maar dat hij liever een andere baan in de horeca heeft. "Je denkt dan op korte termijn, maar het is beter op lange termijn te denken en het werken bij de MAC te zien als fase richting je doel: een eigen bedrijf. En wat je ondertussen leert en als je promoties kunt maken, is dat prima."
Ernesto gaf aan ook weer graag op zichzelf te willen wonen. En wel werk te willen zoeken.
Ik zei dat hij een datum moest geven om vooruitgang te gaan constateren, want dat er anders maar 1 andere mogelijkheid is, en dat is dat hij dan echt de deur uitmoet, omdat ik hem faciliteer met woonruimte en met eten, waardoor hij niet hoeft te bewegen en dat is niet okee.
"Oke", zegt Ernesto, "wanneer is de voetbal afgelopen?"
"Huh? Hoezo? Waarom de voetbal?"
"We spreken af precies over twee weken op dinsdag, zelfde dag, zelfde tijd en heb ik OF werk, of ben ik proces van een sollicitatieprocedure."
"Goed, dat is dan ook afgesproken. Maar ik wil ook afspreken dat je NIET in huis blowt. Het is respectloos naar Magdalena en mij toe. Als jij wilt blowen in je eigen huis, dan moet je zorgen voor een eigen huis. Maar niet in mijn huis.
En dan nog wat..... Ik spreek niet uit ervaring als ik het heb over blowen en afkicken. Ik ken Menno en hij wil met alle plezier jou uitleggen hoe hij e.e.a. ervaren heeft. Ik praat over 'nooit meer blowen', maar een ex-verslaafde praat over 'het eerste blowtje overslaan', of 'de dag niet blowen', zij kijken naar kortere perioden. Baat het niet, het schaadt ook niet. Wat heb je te verliezen? Je zou mij heel blij maken met het gesprek aangaan. En ik kan jullie voorstellen aan elkaar en dan ga ik weg, als je dat prettiger vindt?"
"oke, daar zal ik over nadenken, ik heb er nu nog geen behoefte aan."
Ik heb de 27ste mijn eerste afspraak bij de Jellinek. De intake. Wellicht leer ik daar ook nog bij......en ik heb ook nog een avondcursus bij de Jellinek, dus ik zal (wederom!) wijzer zijn tijdens ons volgende gesprek.......
Ernesto vraagt me 15 euro om naar de kapper te gaan. Zijn haar is te lang. Er zitten gaten in zijn zolen.... Pffft doe ik er nu wel of niet goed aan om de kapper te betalen?
Ik besluit het wel te doen. Ernesto zegt zelf niks over zijn schoenen. Hij zegt dat hij niks uitgeeft....
{Ik vergeet te vragen hoeveel schuld hij heeft bij de ziektekostenverzekering!}
Enfin, Ernesto gaat naar de kapper in de straat. Het duurt vreselijk lang. Ik val doodmoe in slaap op de bank. Ik word wakker en check mijn online-account. Er is 20 euro vanaf...bij de Buurtsuper.... Ernesto heeft nog nooit geld gepakt, nooit me bedrogen op deze manier door geld van mijn giro af te halen.
Maar...hij heeft dat jaren geleden wel gedaan met de Bijenkorfcard van mijn moeder, zijn oma.
Magdalena komt de woonkamer in en vraagt waarom ik er zo voor Pampus lig. "Ik ben heel moe."
Ik vertel er niet bij dat mijn benen zelfs pijn doen van moeheid.
Vandaag en vanavond maar lekker rustig aan doen! House of Cards kijken? Zalig!!!! Morgen een heel drukke dag en 's avonds het Nederlands elftal!! Ben geen voetbalfan, maar de WK-sfeer is geweldig!!!
Een vriendinnetje en haar vriend komen samen kijken bij Michel thuis, morgen. Leuk! Heel lang geleden hebben we ooit samen de EK gekeken, toen Nederland 2e werd. Zij toen der tijd getrouwd met de vader van haar twee dochters en ik toen der tijd getrouwd met de vader van Ernesto en Magdalena.
Times flies.
Nu zitten we morgen beiden met een andere vent een ander Nederlands elftal te kijken. Grappig!
Ernesto heeft op facebook een 'event' aangemaakt. Hij stimuleert alle Uruguayanen naar de Fiddlers te krijgen, om samen de wedstrijd Uruguay-Engeland te kijken.
Leuk!
Het lijkt wel of hij opfleurt door de WK? Hoe kan dat?
Ik hoop dat hij over twee weken een resultaat geboekt heeft. Ik had hem vandaag al een vacature van de MAC toegestuurd....
Zal hij in beweging komen? Ik hoop het!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten