Het was een zalig weekend. Geslapen in het Huis van Bewaring @ Almelo, een echte aanrader. Familie van Michel ontmoet voor de eerste keer zijn broer, schoonzus, neef en zijn twee kinderen.
De oudere broer van Michel lijkt ongelooflijk veel op hem. Ik weet nu hoe vriendlief er over 20 jaar uitziet! Ha! Ha!
Maar goed, wanneer ga ik nu naar huis? Ik mis mijn kinderen. Ik mis mijn eigen plek. Ik mis het dat ik hier nu in Zoetermeer zit en dat zij thuis zijn en ik voor mijn gevoel daar hoor te zijn. Wil zijn. En de keuze heb gemaakt om toch hier te zijn.
Dochterlief heeft een plan voor een bedrijf. Ik weet het nog niet, terwijl ze dat plan al 3 dagen heeft….
Pffffftttttt loslaten heet dat. Bewust een stapje achteruit doen. Laten.
Werken aan mijn relatie met Michel, plezier maken samen. En deze week begint heel langzaam het schoolleven weer en dan gaat thuis ook alles weer 'normaal'. Ernesto gaat vanaf 8-9 werken, Magdalena heeft vanaf 1-9 werk voor 2 weken…. Er is beweging!
En ik heb nog steeds geen beslissing gemaakt over de locatie waar ik mijn 50ste verjaardag ga vieren. Nog steeds geen uitnodigingen gemaakt. Brrrrrrr, ik kan er nu al stress van krijgen, als ik besef wat ik aan het einde van deze week allemaal weer MOET! Getver!
In ieder geval net 3 boeken besteld bij bol.com:
Hahaha, het 3e boek wil niet gedownload worden, maar is een boek over Atkins.
Het bijzondere aan het boek 'verslaafd aan liefde', is dat het dit weekend door twee mensen aangeraden is. Dat is niet zomaar toevallig te noemen!
Morgen in ieder geval lekker naar huis.
Ik besef maar al te goed dat het uitzonderlijk is, dat mijn beide kinderen (bijna 23 en 26) nog thuis wonen. Soms wil ik dat ze het huis uitgaan en ik meer vrijheid heb, maar als ik een week de deur uit ben, en zij thuis, dan wil ik het liefst terug naar huis.
Hahahaha, oergevoelens, denk ik. Instinct….. Komen moeders daar ooit vanaf?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten