Ik kan nog niet eens hoelahoepen, dus dat wordt wat! Bijna 50 en gaan leren hoelahoepen....... Ben benieuwd hoe lang het gaat duren voor ik dat kan.
Stap 1: koop dat ding voor 3 euro zoveel!
Ja, bijna 50. Over 2 maanden is het zover. Ik ben inmiddels heel druk op zoek naar een locatie. Daar ik geen vette spaarpot heb en een walking diner van 2700 euro voor 35 personen (77 euro pp) kan betalen, moet ik slim zijn en het anders gaan oplossen.
Check: locatie Op dit moment heb ik een optie op een schone locatie in de Haagse binnenstad, waar een collega van mij haar trouwreceptie gaf. Dinsdag wil ik daar met Magdalena gaan kijken, zij wil mij helpen met organiseren.
Locatie 2 heb ik de vraag uitstaan. Lijkt me helemaal perfect. Maar dat is een kantoor van mensen die ik ken. Ik heb heel brutaal een mail geschreven of ik dat kantoor kan huren om mijn verjaardagsfeestje te geven.... Ik hoop dat dat lukt!
Check: cathering: Magdalena heeft een studiegenoot met een eigen catheringsbedrijf en schijnt vreselijk lekker te kunnen koken...maar hij zit op dit moment op vakantie in Thailand, dus...heb mail geschreven en wachten op antwoord...
Check: muziek: de man van een collega vindt het leuk te draaien, heb hem een mail gestuurd of hij de walking dinner-DJ wil zijn, ook hij is op vakantie.....
Check: wie nodig ik uit? Het lijkt me leuk om uit die 50 jaar en verschillende periodes mensen uit te nodigen naast de familie. Ben begonnen met mijn lijstje en het hangt natuurlijk van de rpijzen af hoeveel ik er uiteindelijk uitnodig.
Ik krijg er zin in!
Los van het feit dat ik er een hekel aan heb om in de belangstelling te staan, vind ik het wel weer erg leuk om een feest te organiseren. Overigens een extra reden om nog wat kilo's eraf te krijgen....kan ik een mooie lange japon aandoen en zet ik bij dresscode op de uitnodiging "feestelijk"...... Hahaha! Dan mogen er nog wel wat extra kilootjes af.....
Ernesto: toen ik vannacht om half vier mijn nachtelijke plasje moest doen, zat meneer nog in de woonkamer op de bank. "Wat doe jij nou nog hier?" "Ja, dat huiswerk duurt wat langer dan ik dacht."
Ja, meneer was gister de hort op geweest en had lekker uitgeslapen en is pas 's avonds aan zijn 9 uur durende opdracht voor zelfstudie begonnen....
Met een zorgelijk gevoel ging ik terug naar boven, mijn bed in, de regen kwam met bakken naar beneden, de wind waaide bijna mijn kamer in en het rolgordijn klapperde tegen de deur, ik hoorde dat alles, maar kon alleen maar denken: o,jee die wordt nooit op tijd wakker om straks om half 10 bij de ANWB te zijn. Zal ik de wekker zetten? Zal ik hem brengen als het zo regent? Moet ik hem wakker maken? Ik val al piekerend in slaap.... en slaap, wederom, erg onrustig.
Ik word wakker en het eerste wat ik hoor is knallende muziek en een mannenstem die meezingt. Mooi, Ernesto staat onder de douche, is vrolijk, is op tijd en gaat naar de opleiding voor zijn nieuwe baan! TOP!
Ik denk aan het moment gisteravond, waarop hij mij letterlijk een vraag stelde en vroeg: hoe zou jij dat doen?
Dit weekend samen heeft echt veel veranderd. Voor het weekend voelde ik mijn zoon als een last en was ik meer gefocust op de negativiteit. Blowen. Geld pikken. Geen afspraken. Snauwen. Problemen. Zorg.
Dit weekend heb ik weer die waanzinnig goodlooking, intelligente en bovenal waanzinnig lieve en gevoelige Ernesto gezien en ontmoet. Het klinkt misschien heel gek, maar ik ben weer als een soort van 'vernieuwd verliefd' geworden op mijn zoon. Alle moeder kennen het gevoel van verliefd zijn op je kind vlak na de geboorte. Toch? Je hebt ineens na 9 maanden je kind in je armen, je hart vult je met liefde en je bent op slag getroffen en het is liefde op het eerste gezicht. Daarna blijf je verliefd en die liefde bloeit op tot verliefdheid bij de eerste echte lach. Wat schrijf ik, zelfs bij het eerste lachje wat veroorzaakt wordt door reflex of stuipje. Bij het eerste woordje, de eerste stappen, het eerste plasje op de pot en noem maar op...
Dit weekend ben ik weer verliefd geworden en zie ik het mooie weer in hem.
Los hiervan zijn de problemen nog steeds daar. Maar dit gevoel wil ik wel vasthouden. Het verbindt ons. Hij zal het ook voelen. Er is een open lijn tussen ons. Geen muren om ons heen. En dit is heel fijn in het traject naar oplossingen toe. En ik hoop dat het helpt om hem de kracht te geven zich los te maken van die heeeeel slechte 'gewoonte' om te blowen..............
Geen opmerkingen:
Een reactie posten