Enerzijds, anderzijds

Gatverdarrie!!!!! De weegschaal op deze schone, zonnige 1 septemberdag had er anders uit moeten zien! De hele vakantie streng opgelet, met een doel voor ogen, maar de waarheid is hard, ik heb mijn doel te vroeg gehaald, te vroeg gepiekt. Ik durf het niet eens op te schrijven. Maar, okee, al komt de schaamte uit mijn tenen, ik doe het toch. Ik doe het, omdat ik weet dat ik mijn doelen vandaag weer herschrijf, aanpas, en er toch echt voor ga. 
De wegschaal gaf aan dat ik schoon aan de haak, precies 74,3 kg weeg.
Ergens tijdens deze vakantie, woog ik 71,6!!!!! Moet je nagaan, het gaat er snel af, maar het komt er nog sneller aan.

Excuses: erg lastig om in vakantieperiode met vriendlief, die niet Bourgondisch is, maar toch wel van lekker eten houdt, te lijnen. In de dagen dat ik lekker in mijn eigen huisje (en hij aan het werk) was, ging het beter.
Dus.... Ik stel mijn doelen bij: en ga er weer echt voor. Vandaag salade mee naar het werk. Komkommers voor de tussendoor en als ik boodschappen doe, de Atkinsreep voor de trekklap (1 per dag) kopen.

Voor de statistieken, ik ging wel iets zwaarder de vakantie in.

Tsjaa en dan plaats ik hier een paar foto's, waardoor je zult denken "Ik begrijp het wel", gisteravond, laatste dag van d evakantie een ouderwetse appeltaart gebakken. Puur om kids wel een lekker 'thuisgevoel' te geven. Ze smullen er altijd van en ik doe het te weiging. 
Basisrecept, maar aangevuld met amandelspijs, beetje chocolade, pecannoten en amandelschaafsels.
Heb overigens maar 1 stuk genomen, maar na de pasta, en na de tomatensoep, maakt dat 1 kilo zwaarder dan zondagochtend (die zal er dan ook hopenlijk weer heel snel af zijn).

Nu spullen pakken en naar school. Mijn normale leven begint weer.

Magdalena start vandaag een job voor 2 weken.

Ernesto gaat vandaag zijn kamer opruimen...???? [Had hij gister zullen doen, maar is hij weer de hort opgegaan en voelde hij zich verongelijkt dat ik boos was dat hij zijn belofte niet nakwam 'moeder, ik ruim echt mijn kamer zondag op', maar dat hij koffie ging drinken met zijn ex. 

Schandalig.

Ik was zoooooo boos, dat ik uiteindelijk geroepen heb:"Schiet op, uit mijn ogen, voordat ik lelijke dingen ga zeggen." 

Verjaardagsuitnodigingen klaar!

Ik ben er heel tevreden over. 

Vanavond versturen voor zover dat kan.

Reader Vakcoachtrainining ook klaar, er stonden nog zo'n 70/80 fouten in..... Poehaaaaa! 

Het schooljaar begint.

De school hier naast ons huis begint ook weer, met een feestelijke opening. Nice. Zo krijg je zelf ook weer zin, donderdag mijn eerste lessen! Joehoe, ik heb er zin an!

Huiswerk voor CRAFT moet ik nog doen...... En wellicht aanmelden bij de CIVAS voor "Counseler verslavingszorg", daar staat veel theorie in, waardoor ik nog meer leer en aan de weet komt.

Dan nog de vraag voor Nederlandse lessen. Ik weet niet wanneer ik het allemaal moet gaan doen! En heel leuk, er kwam ook een verzoek voor een fotoshoot binnen! Hiahaaaaaaaaaaaaa........De zon schijnt!!! Waar hoop is, is leven! 

O,ja ik mag van mezelf pas onderstaande Nikes kopen.....als ik weer op de 72, wattes zit!!! 

Ik moet weer naar de 71,6 voor mijn verjaardagsjurk!!!!!! Dat moet stimulerend genoeg zijn om het te halen en zo te blijven en niet weer te vroeg te pieken! 

Al zegt mijn dochter dat deze schoen voor 16-jarigen is......ze lopen zoooooooooooo lekker, daar kun je wel een hele dag op lesgeven...ik heb nu zo vaak last van mijn voeten..... 

Nog ff en dan weer aan de slag!

Nog ff en het normale leven start weer. Nog maar heel ff.

Gistermiddag zalig met mijn lieve vriendinnetje op mijn favo plein in de Haagse binnenstad gezeten en bij-gekletst. Dat was nodig, want we hadden elkaar wel 7 weken niet gezien. En daarna met de heren naar het JAZZ festival geweest, om vervolgens te gaan eten in La Rana. Daar werkt op dit moment een zekere Raquel. Haar ouders zijn Aadje en Olga. Deze laatste twee ken ik van vroeger, van het Spaans Cultureel, waar ik J. heb ontmoet. Hij kwam daar niet voor de Nederlandse les, maar gewoon om een borreltje te drinken. 
Hij stond aan de bar, en het gesprek begon. In het Spaans. Geen idee meer hoe of wat. Schandalig. Dit zijn juist de verhalend ie je je kinderen graag zou willen vertellen. Al is het na jaren.
Had ik toen maar geschreven. Lijkt mij gigantisch leuk om dit later te horen/te lezen hoe dat ging tussen je ouders. 

Wat ik nog wel weet, is dat J. vlakbij het Spaans Cultureel Centrum woonde, midden in het centrum van de stad. Een kamer in een huis waar meerdere kamers verhuurd werden. 
Een wastafel in zijn kamer, de keuken, badkamer en wc voor algemeen gebruik. 's Nachts durfde ik amper naar de wc, uit angst dat ik een medebewoner tegen zou komen.
Achteraf een superleuke buurt. J. woonde hier niet lang na onze kennismaking. Al vrij snel verhuisde hij naar de Prins Hendrikstraat, waar we al snel samenwoonden in de weekends.

Bijna jarig en op pad geweest voor een mooie racefiets.
Wauw…..ook een proefrit gemaakt. Het is best heel erg eng zo snel te gaan! Maar wat een lekker gevoel, zo'n lichte fiets…zalig! 

Prachtig uitzicht weer vanuit Zoetermeer! Hallo Den Haag, groetjes van Zoetermeer! 

Zoals elk jaar weer de beginstress….'kan ik nog wel lesgeven?' 
Spannend, een schooljaar vol activiteiten!

Zwak?!

Volgens mij heb ik een ruggengraat van een zieke kip. 
Zoonlief moet naar zijn werk, de ANWB ligt echt totaal aan de andere kant van de stad. Heb ' tig gewaarschuwd dat ie op marktplaats een fiets moest/moet zoeken..... 
Ik heb 'm ook al een aantal keren het lenen van mijn fiets geweigerd. Elke keer met pijn in mijn hart. Wat is het ongelooflijk moeilijk om tegen je eigen kind 'nee' te zeggen......!

Vandaag moet ie werken.
Ik lig nog in bed, in Zoetermeer. Een app komt binnen, "Mag ik echt je fiets niet lenen?"
Ik kan het niet. Ik kan geen 'nee' zeggen. Mijn angst dat deze baan mislukt is te groot. Vanochtend heb ik de fiets niet nodig. 

Ik zeg dus 'ja'. 

Ik besef dat dit niet het juiste antwoord is.... Ik heb 'n ruggengraat van een zieke kip. 
De zo'n schijnt. De laatste dag van de vakantie. 
Zometeen een werkafspraak. Vanmiddag mijn lieve vriendinnetje weer zien en bijkletsen. Daarna met zijn vieren, de mannen mogen aansluiten, naar Jazz in de Gracht. 

Het vervelende gevoel knaagt in me, dat ik 'nee' had moeten zeggen...... Maar dat ga ik van mij afzetten....  
Deze laatste vakantiedag ga ik benutten! 
☀️😃 

Allerliefste Magdalena

Allerliefste Magdalena,


Wat voor mij bovenaan staat, is jouw geluk. Als jij gelukkig bent, dan is het goed voor mij.

De eerste dingen die je zei, toen je uit het vliegtuig vanuit Mexico kwam,
Dat je geen nieuwe studie erachteraan zou gaan doen en iets later, dat je naar Mexico wil verhuizen, en weer iets later, dat je daar een zaak wilt beginnen.

Dat was een paar keer heel hard slikken!
Ja ik vind het ongelooflijk jammer dat je, het in mijn ogen keigoede plan om veiligheidskunde te gaan doen, niet gaat uitvoeren. Het was een grandioze combinatie. Een gouden combinatie misschien wel. En wie weet ook een combinatie waarbij je op termijn je eigen zaak had kunnen beginnen.

Nu wil je naar Mexico, een land met armoe, corruptie, drugs notabene. Diep in mijn hart heb ik altijd rekening gehouden met de kans dat je naar Uruguay zou gaan, maar Mexico?

Stroopwafels. Een eigen bedrijf. Vergunningen. Startkapitaal. Een waanzinnig plan. Een kans om te slagen als je 23 bent?

Ik weet t niet. Zijn 7 maanden genoeg om dit gedegen en goed-beter-allerbest voor te bereiden?
Ik heb mijn twijfels. Ik krijg het er Mexicaans benauwd van.

Maar, ik geloof in je.
Zelfs heb ik ook plannen. Niet elk plan heb ik succesvol uit kunnen voeren (boek over Ibiza), omdat omstandigheden lastig waren, of dat ik zelf niet de allerbeste karaktereigenschappen had om het uiteindelijk goed te doen.....

In mijn plannen, alle plannen, heb ik in mijn leven vanaf 1988 rekening gehouden met Ernesto en jou.
Dat is niet erg. Dat is zo. Dat hoort zo, vind ik. Zeker na het overlijden van je vader, voelde ik mij niet 100, niet 200 maar 300% verantwoordelijk voor jullie.
Ik weet niet of dat ooit overgaat....

Dat is ook een van de redenen waarom ik de hoop (nog) niet opgeef met je broer.

Lieve schat, ik vind de gedachte dat je wilt verhuizen naar Mexico echt vreselijk!
Ik doe er heel luchtig over omdat ik er niet aan wil denken. Anderzijds ben ik trots op je. Trots dat je lef hebt. Trots dat je je studie afmaakt. Trots dat je wilt reizen. Trots dat je geniet van het leven. Trots dat je aan de goede kant in deze moeilijke, lastige maatschappij staat met alle uitdagingen om te vluchten voor de realiteit van vandaag de dag.

Ik ben vreselijk trots op je. En ondanks dat ik het ontzettend jammer vind dat je de tweede studie niet oppakt en afrondt, ondanks dat het mijn hart verscheurt, probeer ik je te helpen met je plan.

En als je gedurende de voorbereiding twijfelt, dan heb je toch een hoop geleerd, door hiermee bezig te zijn. En dan is dit niet het juiste moment om dit te doen, voor jou. Maar dan zullen deze ervaringen niet voor niets zijn. Dan maak je nieuwe keuzes om nieuwe en zeker goede redenen.

Ik vraag je wel om nu goed te concentreren op je afstuderen en toch naar goede banen te kijken om te solliciteren.

Ik ben er voor je. Of je nou hier zit, in Uruguay of in Mexico..... Altijd zit jij in mijn hart en ben ik er.
Altijd doe ik mijn best je te helpen.

Ik wil dat je je vrij voelt om keuzes te maken. Misschien krijg je ooit ergens spijt van. Maar als je geen fouten maakt, dan leef je niet. En als je fouten maakt, dan leer je.
Denk goed na. Nu werken aan afstuderen. Een leuke baan op niveau.
Een plan maken voor je eigen shop Gezellig.
Maar waarom niet eerst lekker reizen? Zonder zorgen? En dan kijken of je het nog wilt?
Een tijd met A (je vriendin) mee?
Of alleen?

Denk goed na. Ik steun je. In alles wat je wilt.
Ik hou vreselijk veel van je.
En nee, ik kan niet met je mee. Ik heb Ernesto, oma, Michel en mijn werk (ik moet tot mijn 67ste door, dat is nog 18 jaar werken) en vrienden hier........,
Maar als je in Mexico of in Uruguay of waar dan ook woont, ik zal je zo vaak opzoeken als ik kan en als jij mij hebben wilt!

Ik houd ontzettend veel van je! Jou gelukkig zien, is het mooiste wat er is. En geluk, wat is dat? Het zijn momenten. Zonder verdriet en pijn is er geen geluk.
Dealen met jezelf. Kracht van geest. Genieten van mooie momenten, zoals gisteravond. Lekker eten. Gezelligheid.

Je bent een heel mooie jongedame. Van binnen en van buiten.
Ik ben trots op je. Je doet het goed!
Pak alle momenten mee om te genieten, lieve Magdalena.
De weg naar het doel is ook je leven.

Denk na: eerst werkervaring hier opdoen, dan reizen, dan je plan uitvoeren is ook een optie. Kijk eerst of Mexico het is. Je kunt sowieso altijd terugkomen. Mijn huis is altijd jouw thuis. Vergeet dat niet en nooit. Onafhankelijk met wie ik woon en wat hij vindt.

Dit is wat ik vind en wat ik voel en waarom ik met je meedenkt en waarom ik al gegoogled heb op 'stroopwafelworkshops'.

Te quiero muchisimo!!!!!

Je moedertje..... 

"Hier ligt het boek 'de verslaving voorbij'", zeg ik, 'hihihi' hoor ik.

Eindelijk heb ik een locatie gevonden om mijn 50ste verjaardag te gaan vieren met 'allemaal'! Nou, dat is een waanzinnige opluchting. De tijd gaat namelijk heel erg dringen. Om het op 4 oktober te vieren, wil ik het op 4 september kunnen versturen! 

Tennispark Hofstede!
Pluspunten: parkeerplek, speeltuin, goede ruimte, catering kan mee, en ik hoop 'goedkoop'.

O,o,o,o van Magdalena heb ik gister gehoord dat Ernesto, tijdens mijn afwezigheid, haar had gevraagd geld over te maken naar Pokerstars…………….. 
www.pokerstars.eu 
Ellende! Mijn lijf reageerde direct met kippenvel. Hier was ik eigenlijk al een tijdlang bang voor…. Ooit was hij hier verstrikt in geraakt. Kwam ik thuis van een vakantie en toen bleek er ineens heel veel afgeschreven van mijn creditcard…. 
Wat nu?
Ik weet t ff niet meer. Een geschikt moment zoeken om te praten. Mits Magdalena t goed vindt dat ik haar informatie gebruik…
Maar wat kan ik eraan doen?
Het zegt alleen maar heel erg veel, op dit moment, over de verslaving en de verslavingsgevoeligheid van Ernesto.

Het maakt me verdrietig.

Vanavond, vlak voordat ik de deur uitga, zeg ik tegen Ernesto: "Hier heb ik het boek 'de verslaving nabij. Ik leg het voor je op de eettafel'. 
Ik hoor gegrinnik. 
'Waarom lach je nu?'

'je zegt het zo grappig'

Wonderbaarlijk dat hij niet boos wordt.
Dat noem ik nog eens positief! 

Mooie acties!

Mooie acties!  Zittend in de tram, hoor ik van Michel, die me belt, dat ik de verkeerde badjas heb meegenomen uit de sauna, vorige week! We hebben nu een heel mooie! 
Michel zegt dat ik de verkeerde heb meegenomen, maar volgens mij is het andersom! 😉
Ik was ineens mijn jas met waterflessen kwijt! 

De oplader van mijn fototoestel heb ik het Huis van Bewaring achter gelaten..... 

Lekker! Hoe ouder, hoe dommer! 
Mooie start van deze week! 😜

Naar huis?!

Het was een zalig weekend. Geslapen in het Huis van Bewaring @ Almelo, een echte aanrader. Familie van Michel ontmoet voor de eerste keer zijn broer, schoonzus, neef en zijn twee kinderen. 
De oudere broer van Michel lijkt ongelooflijk veel op hem. Ik weet nu hoe vriendlief er over 20 jaar uitziet! Ha! Ha!

Maar goed, wanneer ga ik nu naar huis? Ik mis mijn kinderen. Ik mis mijn eigen plek. Ik mis het dat ik hier nu in Zoetermeer zit en dat zij thuis zijn en ik voor mijn gevoel daar hoor te zijn. Wil zijn. En de keuze heb gemaakt om toch hier te zijn. 
Dochterlief heeft een plan voor een bedrijf. Ik weet het nog niet, terwijl ze dat plan al 3 dagen heeft….
Pffffftttttt loslaten heet dat. Bewust een stapje achteruit doen. Laten. 
Werken aan mijn relatie met Michel, plezier maken samen. En deze week begint heel langzaam het schoolleven weer en dan gaat thuis ook alles weer 'normaal'. Ernesto gaat vanaf 8-9 werken, Magdalena heeft vanaf 1-9 werk voor 2 weken…. Er is beweging!
En ik heb nog steeds geen beslissing gemaakt over de locatie waar ik mijn 50ste verjaardag ga vieren. Nog steeds geen uitnodigingen gemaakt. Brrrrrrr, ik kan er nu al stress van krijgen, als ik besef wat ik aan het einde van deze week allemaal weer MOET! Getver!

In ieder geval net 3 boeken besteld bij bol.com:

Hahaha, het 3e boek wil niet gedownload worden, maar is een boek over Atkins. 

Het bijzondere aan het boek 'verslaafd aan liefde', is dat het dit weekend door twee mensen aangeraden is. Dat is niet zomaar toevallig te noemen! 

Morgen in ieder geval lekker naar huis. 

Ik besef maar al te goed dat het uitzonderlijk is, dat mijn beide kinderen (bijna 23 en 26) nog thuis wonen. Soms wil ik dat ze het huis uitgaan en ik meer vrijheid heb, maar als ik een week de deur uit ben, en zij thuis, dan wil ik het liefst terug naar huis.

Hahahaha, oergevoelens, denk ik. Instinct….. Komen moeders daar ooit vanaf?

Het leven is zo gek nog niet!!

Het levens het Huis van Bewaring/Almelo/Enschede is zo gek nog niet!!! Nu ff een powernap en dan neef P ontmoeten! 

Vakantie in Amsterdam, verliefd!

Je zult het niet geloven, maar dit was ons 'hotel' in Amsterdam. In Osdorp, via airbnb. Leuke ervaring. Verbazingwekkend hoe groot een molen van binnen nog is! Niks geen luxe, maar basic. Stoere molenaar, die ook nog precies diezelfde dag zijn studie als aankomend docent begon, en ook nog een tip gaf voor een goed boek over de liefde.

Ik ben elke keer weer verliefd als ik er ben. Elke keer weer verliefd op Amsterdam. Wat een stad. Wat een ongelooflijk mooie plekjes in de stad. Wat een mooie gevels. Wat een leuke winkels. Wat een hoeveelheid leuke lunchrooms en restaurants. 

Dit keer de negen straatjes, de Wallen, en het Rijksmuseum (+ aankoop museumjaarkaart) en wegbergend worden. 

Michel die zo erg door zijn rug ging, dat ik dacht dat ie flauw zou vallen van de pijn. Uiteindelijk ging hij op de grond liggen om oefeningen te doen. En heeft ie de tweede dag zijn uiterste best gedaan om in beweging te blijven. Maar toen het dan toch bleef regenen, zijn we toch maar terug naar huis gegaan.

Tjsaaaaa en dan een beetje feestelijk eten en de kilo's zijn er zo weer aan.

Mooi jurkje voor mijn 50ste verjaardag gekregen van Michel. Strak, netjes en toch sexy. (Denk ik)

Onderweg naar huis had ik dochterlief aan de telefoon. Wilde plannen om uiteindelijk in Mexico te gaan wonen. Zoonlief heeft de woonkamer inmiddels als zijn slaapkamer eigen gemaakt.

Ik ben in staat op naar huis te rijden en op te gaan ruimen. Orde te scheppen. De tranen lopen al over mijn wangen, maar ik besef (denkend aan de oefening van CRAFT) dat niemand daar NU iets aan heeft en ik al het minst, dus ik rijd gewoon maar naar Zoetermeer, als is het moeilijk om het 'thuisprobleem' van me af te zetten. 

Ik doe mijn best, al komt het uit mijn tenen……

's Avonds, op de bank, tv kijken naar de serie die Michel en ik kijken……kan ik t van me af zetten.

Maar als ik 's nachts wakker word voor mijn nachtelijke plasje, merk ik dat mijn hoofd vol is….te vol…..

Nu op naar Almelo, eerste kennismaking met de broer van Michel en zijn gezin…..We slapen in het huis van bewaring…omgebouwd tot hotel… Foto's volgen!

Waar is ie? O gelukkig, een appje!

Nadat Ernesto gisteravond de deur uitliep en ik hem mijn fiets niet uitgeleend heb, is hij niet thuis gekomen. Ik ben vannacht 2x mijn bed uitgegaan, zeer onrustig geslapen door dit 'alles', en nu om 7 uur heb ik geconstateerd dat hij helemaal niet thuis gekomen is.

Dit voelt niet lekker…..
Per telefoon is ie niet bereikbaar……

Ik weet dat dit manipulatief is, niet 'netjes', en dat ik misschien het beste me boos zou moeten voelen? Maar ik voel me verdrietig, schuldig…...

Gelukkig! Om 08:12 krijg ik een berichtje binnen! 

Pfffffft, de tranen komen spontaan bij me op, trut die ik ben, ik heb me weer van alles in mijn hoofd gehaald, wat niet nodig was....ik zag 'm al ECHT onder de brug of bij de Kessler-stichting gaan slapen.... Niet nodig dus!

Snel douchen en naar de schoonheidsspecialiste C. Zij woont in een heel hoge flat en ik geniet altijd van het prachtige uitzicht over het "Haagse", wat een mooie stad hebben we toch!

De vorige keer was ik door alle shit helemaal mijn afspraak bij C vergeten. Dus op haar vraag: 'hoe is het ermee?' besluit ik eerlijk antwoord te geven over de stand van zaken met zoonlief. Sinds ik bij de Jellinek ben, ben ik hier opener in geworden. Het is geen schande. Het is wel een taboe.

Beide zoons van C hebben ADHD en zij heeft en een vriendin en een ex-vriendje met ADD en zij zegt vrij snel uit zichzelf: "Het lijkt wel of je zoon ADD heeft."

Ja, wat zij zegt en herkent, heb ik ook weleens al op internet opgezocht en gedacht. Mijn ogen zijn dicht omdat C mijn wenkbrauwen epileert, maar het gesprek opent wel mijn ogen (weer). Ik luister naar C, maar bedenk tegelijk dat ik wel weer de moeite kan nemen eea op te zoeken op internet en nogmaals aan Ernesto te vragen of hij dit niet herkend en hoe fijn het zal zijn te weten dat je deze problemen hebt en dat dit komt omdat je een 'stofje mist' en dat het niet komt omdat je lui, stom, of tegen-de-draad-in bent?

Met een lichter gevoel dan ik binnenkwam, na het slechte, onrustig slapen vannacht, ga ik de deur weer uit! Vol moed stap ik in d eauto en bedenk me hoe ik dit bespreekbaar ga maken met Ernesto.

De volgende dagen zitten wat vol, want ipv een tweede vakantie naar het buitenland, gaan Michel en ik wat leuke dingen doen in eigen land. Ik heb ongelooflijk veel zin om in een molen in Osdorp te gaan slapen en Amsterdam te bezoeken!!! Ik fotografeer graag molens, en nu gaan we er slapen!!!!!!!!!

Maar wanneer praat ik met Ernesto dan? 

Na C ga ik snel een nieuwe waterkoker kopen, want de mijne zei gister: "bekijk het maar". En getver, een dag zonder een kop thee beginnen, is niet okee!!! 

Snel de afwas doen, want de mogelijk catheraar voor mijn verjaardagsfeestje komt! Wauw, wat klinkt dat lekker allemaal!! Zalig! Ik heb nu al zin in mijn feestje!!

In onderstaande beschrijving, herken ik heel veel. Niet alles, maar wel veel. 

En dan maakt leeftijd niets uit. Als je dit hebt, is je kamer een puinhoop als je 16 bent, maar ook nog als je 26 bent (als je niet 'dealt' met je ADD).

Ik ga verder pluizen!!

ADD herkennen - de symptomen van ADD

ADD staat voor Attention Deficit Disorder. ADD is een subtype van ADHD. Officieel wordt het aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit, overwegend onoplettendheidtype genoemd. Bij ADD is sprake van een verminderd concentratievermogen ten opzichte van andere mensen. Dit wordt veroorzaakt door een aangeboren tekort aan dopamine in bepaalde delen van de hersenen. Wat typeert volwassenen met ADD? het zijn vaak rustige mensen die soms wat mysterieus en dromerig overkomen een hoofd vol gedachten overgevoelig voor uitwendige prikkels snel afgeleid trekken zich regelmatig terug om opgedane ervaringen te verwerken door vertraagde informatieverwerkinghebben zij moeite met snel en adequaat reageren op onverwachte gebeurtenissen.(*) voelen zich in een groep vaak niet op hun plek voelen doordat er te veel prikkels binnenkomen hebben een slecht korte termijn geheugen en zijn hierdoor vergeetachtig en chaotisch hebben slecht overzicht in tijd en moeite met prioriteiten stellen hebben meer behoefte aan slaap zijn heel precies en grondig zijn in denken en handelen, dit kan leiden tot breedsprakigheid en wat statisch of dwangmatig gedrag hebben moeite met het uiten van gevoelens Zijn onzeker, mensen met ADD hebben zich vaak vanaf hun kinderjaren al anders gevoeld. Velen zijn vroeger gepest op school (*)Dit moet niet verward worden met autisme, omdat ze in tegenstelling tot mensen met autisme achteraf vaak prima verbanden kunnen leggen. Enerzijds hebben mensen met ADD een rustig, stressarm leven nodig om alles te kunnen overzien. Als het echter te saai wordt, dan raken ze ongemotiveerd, traag en moe. Zij zoeken om deze reden ook vaak spanning op. Bij inspiratie of spanning kunnen ze in een hyperfocus raken door een toestroom van dopamine in de hersenen. Dan gaan ze veelal te laat naar bed en kunnen dan net als mensen met ADHD tijdelijk wat hyper overkomen.

ADD - de positieve kanten

ADD behandelen - wat is effectief bij ADD?

Mensen zijn het meest gebaat bij een combinatie van medicatie en individuele gesprekken (coaching): Medicatie Door medicatie verbetert de concentratie, wordt men minder vermoeid en traag. Coaching Tijdens de coaching wordt aandacht besteed aan: structuur planning organisatie. Ook onzekerheid, zelfbeeld en het uiten van gevoelens is bij ADD vaak een belangrijk thema. Als er sprake is van andere diagnosen naast de ADD (comorbiditeit) dan is de behandeling hier meestal eerst op gericht.

Mensen met ADD zijn: vaak analytisch, ze leggen verbanden waar niet iedereen zomaar op komt onderzoekers die graag nieuwe paden verkennen echte denkers ook meestal sociaal bewogen invoelend. Ze hebben een groot inlevingsvermogen (vaak pas achteraf, nadat ze de situatie hebben overdacht) creatief, intuïtief en veelzijdig en hebben een brede belangstelling. Dit hebben ze ontwikkeld vanuit hun behoefte aan afwisseling. Doorzetters! Het zijn meestal doorzetters als gevolg van aangeleerde compensatie. Zij kunnen zich gepassioneerd ergens op storten als iets hun interesse heeft en maken dat meestal ook af. Mensen met ADD zijn doorgaans visueel ingesteld en leren het beste door te doen en te ervaren.