Spanningshoofdpijn

Vandaag zijn Magdalena en ik naar de Neuroloog geweest.
We werden ontvangen door een co-assistent. Een Chinees uitziende jongeman, die bijzonder vriendelijk, doch ietwat onzeker. Hij had op zijn beeldscherm een heel grote lijst met veel vragen.
Zijn verlegen houding zorgde er voor dat ik sinds tijden wel weer een echte lach op het gezicht van Magdalena zag. Wat is ze mooi als ze lacht!
Na de riedel vragen ging hij wat testen met haar doen. Heel voorzichtig, zich verontschuldigend, raakte hij haar aan, gebruikte hij de 'hamer'. Ze moest heen en weer lopen, heen en weer kijken. Het leek, voor mij als leek, dat ze alles goed kon doen.
De Chinees ging zijn supervisor, de neuroloog, halen. Een zeer leuk, charmant uitziende man kwam en stelde wederom min of meer dezelfde vragen.
Ook hij deed nog wat testen.

Hij trok de volgende conclusie: als hoofdpijn al ongeveer 2 jaar duurt en er zijn verder geen uitvalklachten, dan is er niks ernstigs aan de hand. Er hoeft, in principe, geen scan gemaakt te worden.
Hij adviseerde ook om voorlopig niet aan de medicijnen te gaan. Vooral jonge mensen (en oude mensen) hebben last van veel bijwerkingen.
Ik hield mijn hart vast. Hoe zou ze dit opnemen? Misschien wel heel erg lang 'spanningshoofdpijn'. De naam suggereert dat het komt door spanning. Dat hoeft overigens niet zo te zijn.
Maar mijn jongedame is een binnenvetter en wie weet......

Na de dikke anderhalf uur ziekenhuis, stelde ik haar voor om even naar de Skihut, een kledingzaak in Scheveningen, te gaan. Ik heb heb geen neet om dood te drukken, maar ik wil mijn liefste dochter wel even verwennen na alle ellende van de afgelopen tijd.....
Ze ziet een leuk vest, mijn moederhart is weer te goed, maar ik geef 'm graag. Zij vindt 'm namelijk ook mooi staan bij zichzelf.
Top!