Chauffeur en meer....

Op dit moment zit ik op wat heet 'een favoriete locatie om te schrijven', in de Frederikstraat, tegenover een vreselijke kledingzaak, waar je alles wel zou willen kopen.
Ik doe het niet.
Ik koop niks. Heb wel elk kledingstuk bekeken en vast gehouden, maar niks gekocht. Hoe goed is dat? Heel goed!
Ik heb twee zware redenen om niks te kopen: ik ben nog steeds zwaar te zwaar. Niet dagelijks schrijf ik hoeveel ik weeg, maar het is echt schandalig. Dit heb ik nog nooit zo meegemaakt. Nadat ik jaaaaaaaren geleden, met met collega Sonja, op mijn toenmalige school een weddenschapafsloot om te gaan lijnen en wij op speelse wijze de traktaties van de leerlingen heen en weer stuurden, ben ik min of meer al die jaren op hetzelfde gewicht gebleven. Een onsje meer en een onsje minder. Maaaaaaar, nu 50 en richting de overgang, heb ik echt chronisch last van de strijd tegen diezelfde onsjes, eh...ponden....eh...KILO'S! Vanochtend woog ik dus 75,8 schoon aan de haak. Nu was ik aan het begin van deze week zelfs 76,6, dus inmiddels mag ik zelfs blij zijn met die 75,8.
Maar goed, ik heb tegen mezelf gezegd dat ik echt niet 1 kledingstuk mag kopen van mezelf als ik niet onder die 73 zit.
Het heeft bij mij namelijk een ongelooflijk effect op 'tussen mijn oren', ik voel mij echt beter in mijn vel als ik onder die 73 zit.
Kortom, dit is ook beter voor mijn portemonnaie. Want daar gaat het ook slecht mee. Ik weet niet hoe het komt, maar elk einde van de maand gaat het moeilijk, slecht, slechter. Nu is er ook geen extra potje meer van inkomsten uit extra werkactiviteiten. Dus ik moet het doen met wat ik heb. En dat zou echt goed moeten kunnen. Ik betaal wel de ziektekosten van dochterlief, haar sportabonnement en als ik t vergelijk met vroeger, heb ik natuurlijk de laatste twee jaar ook een auto en dat kost een tank, verzekering en belasting per maand.
En ja, ik ga ook wel te vaak uit. Ik kan zo genieten van gezellig uit eten gaan en een wijntje drinken in de kroeg......
Goed: tegenwoordig start ik elke nieuwe maand weer met het streven niet in het rood te staan aan het einde van de maand. Deze maand: het lukt niet.
Volgende maand een nieuwe kans.

Tegenover 'VanPeet', zit ik dus, midden op de dag, te schrijven.
Vandaag op school een minirooster, ivm rappportvergaderingen. Dochterlief moest voor haar werk naar de postbus en dat was een slecht moment om voor het eerst, op de dag van een training, alleen, op de fiets naar het werk te gaan. En dus, na het minirooster naar huis gesjeesd, snel een wc-stop gemaakt en haar naar POST NL gebracht en gedumpt bij haar werk met tig dozen, die zij inderdaad niet mee had kunnen nemen op de fiets.
Nu voor mij even een tussenstop, onderweg naar Leiden voor mijn intervisie.

De zon schijnt, het wordt voorjaar. Zalig. Op 2 mei staat mijn reis met mIchel gepland naar Sevilla/Cadiz. Ik heb ongelooflijk waanzinnig veel zin om te gaan. Dat enerzijds. Ik heb ook een weekje zon, relaxen best nodig na al deze weken en alle 'toestanden'. Maaaaaaar anderzijds voelt Magdalena zich nog niet goed na haar hersenschudding en slaapt ze slecht, kan daardoor niet goed opstaan en omdat ik haar ben gaan brengen, gaat ze naar haar werk. Tsjaaaaaa, wat is dan het effect als ik weg zou gaan? Dan gaat zij niet naar haar werk? Ligt ze de hele dag in haar bed? Kan ik dan plezier maken en genieten van Sevilla/Cadiz? Mmmmmmm NEE!!! Dus, ik denk dat het verstandiger is om de reis te annuleren. En een andere keer ooit te gaan.

Vandaag is het donderdag, na vandaag nog 1 dagje werken en dan 3 dagen ivm Koningsdag vrij. Lekker!
Zaterdag de korfbal en het is altijd raar te beseffen, als de zon schijnt, maar zondag wordt het slecht weer, dus misschien weer fietsen....?

Inspiratie bij de Peppermint genoeg. Twee vrouwen naast mij, het gesprek is heel herkenbaar, het gaat vaak over mannen bij vrouwen....