De proef op de som

Ja met de wind van gister waait ook de wind van vadaag. Van vriendje Michel niks gehoord. En ook zelf niks laten horen. Wel al mijn gedachten chronologisch op 'papier' gezet.
Als het moment DADO komt, kan ik het met 1 druk op de knop de mail versturen indien ik er dan nog zo over denk.

Zoonlief heeft geappt. Hij heeft nog maar 30 euro en dan helemaal niks meer. Is zijn trots wegbijtend teruggegaan naar het restaurant om te vragen of hij daar kan werken. Hij kreeg nee te horen.
Hij schrijft dat hij niet eens kan eten van depressiviteit.

Mijn hart breekt.
Wat is het ongelooflijk moeilijk om NEE te zeggen op zijn vraag om geld voor openbaar vervoer.

Tijdens het gesprek zoek ik op de ING en zie dat hij afgelopenw eek 2x een bedrag van 25 en 30 euro uitgegeven heeft in een coffeeshop. Ja, het is gelukkig al veel minder dan een tijdje geleden, maar het sterkt mij in afstand houden.
Ik betaal dus niks. Ik blijf voet bij stuk houden.

Maar, het breekt nog steeds wel mijn hart. Ik hoop dat hij zichzelf er toch toe kan zetten om naar zijn sollicitatie van morgen te gaan.
Maar ik houd nu wel vol met voet bij stuk te houden en niet te betalen. En hij lijkt t te voelen.


Pffffffffttttt