Moeder zijn. Vechten voor mijn kinderen. Leven. Werken. De oorlog verklaren aan drugs en mijn kinderen willen beschermen in deze gekke wereld, La Vida Loca.
woensdag 31 december 2014
"Gelukkig nieuwjaar!"
Het is de laatste middag van 2014. Op mijn slaapkamer, op mijn bed om zometeen een aflevering te zien van een detective op Netflix om daarna, hoop ik, een schoonheidsslaapje te doen voor vanavond.
Wat een jaar is dit geweest, met ups en downs, net het 'echte' leven. Overheersten de 'downs'? Nee, dat geloof ik niet. De ups zullen altijd overheersen, want mijn glas is altijd halfvol. Of in ieder geval bijna halfvol.
Beneden in de woonkamer zit Magdalena met haar studievriendinnetje A, die wel al afgestudeerd is. Magdalena haar scriptie is nu ook binnen. Nu moet ie wederom nagekeken worden op de spelling, en dan kan ze 'm maandag uitprinten en inleveren. Dan moet ze die 0,6 punt er zeker bij hebben!!!!!!! Dat geintje heeft me dan 350 euro gekost + een kwartaal meer [2 kwartalen meer] studiegeld. Maar ls het papiertje er straks is EN met een mooie baan erachteraan, dan is alle leed snel vergeten. Zoals met een bevalling. Dat doet pijn, je denkt "dit wil ik noooit meer", maar als je je kind in je armen hebt, ben je de pijn heel snel weer vergeten.
Magdalena staat met de beide benen de goede kant op, om nu door te pakken op een goede wijze met haar leven. Geen Jehova's. Geen scritptie/studie meer. Maar nu rest nog het zoeken naar een leuke baan, een leuke vriend en dan het huis uit......
Van Magdalena hoorde ik vandaag tijdens de lunch bij 'oma P', dat Ernesto op 15 januari de kamer/het huis over gaat nemen van zijn vriend K, die een ticket heeft gekocht naar een Zuid-Amerikaans land voor 3 maanden en (nog) geen retourtje....
Mmmmmmmm dan gaan we het huis gelijk aanpakken. Ja, ik heb dan minder invloed, maar ook ja, ik zal meer ruimte en rust hebben.
Eerst kijken of we morgen, 1 januari, het gesprek krijgen waar we een afspraak over hebben! Dit 5 euro van van de week heb ik ook nog niet terug gezien!!!
Nu even niet meer denken...het is een rare dag....
Ik zal blij zijn als het straks gewoon 10 januari is, het 'gelukkig nieuwjaar wensen weer voorij is' en het gewone leven weer start met een mooie wedstrijd van de korfbal! Een Ockenburgh vol met mooie mensen!
Ik tel mijn zegeningen en vriendschappen en alle mooie aandacht! Dit jaar ook nieuwe mensen op mijn pad tegen gekomen. Niet voorbij gelopen, maar open minded!
Het leven is mooi. De pijn hoort erbij. En ook de mooie momenten. Mijn kerstcadeautje, onverwachts, speciaal, puur, was erg mooi en hier kan ik wel op teren!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten