Ijzer moet je smeden als het heet is!

Wat een bijzondere avond. Zo zit ik 's middags nog thuis te mijmeren over de start van de kerstvakantie en de ziekte van een collega, zo loopt de dag op een waanzinnige manier heel bijzonder! 

Magdalena voelde zich nog ziek en had geen zin im 's middags mee te gaan, de stad in en op jacht naar kerstkoopjes. Eerst besluit ik dan ok maar thuis te blijven, maar als ik naar buiten kijk, bij het raam, besluit ik, als ik al die mensen lekker zie fietsen tegen de wind in, dat ik ook even wil fietsen. Ik leen de fiets van Magdalena en geniet van de harde wind die ik voel op haar fiets, die overigens bagger fietst. De trapper zit ietwat los, bij elke trap ben ik bang dat ie eraf schiet, maar ik kom hard genoeg vooruit.
Mijn eerste doel is de MediaMarkt, maar als ik in de stad aankom, besluit ik om M even terug te bellen, hij had gister gebeld, en ik had nog niet teruggebeld. Ik ken M al heel lang. In sommige tijdens gingen we heel vriendschappelijk-goed met elkaar om. Ik nodig hem uit voor een kopje thee in de Zwarte Ruiter en hij zegt te komen. Als een snelle Henkie ga ik naar de MediaMarkt om informatie te vragen over de Ipad of Ipadmini. Ik ga mezelf verwennen, zodat ik van overal vandaan lekker op mijn blog kan schrijven. De info die ik krijg geeft mij het gevoel dat ik beter de Ipad Air kan kopen, maar ik besluit er nog even over na te denken.
De Bijenkorf is het WALHALLA van de kerstaanbiedingen! Het maakt hebberig, maar juist met geld in 'the pocket' is niks uitgeven zalig! Je hebt de keus! En met niks in the pocket, heb je geen keus!

Om half vier wandel ik de ZR in en vind daar O (oud leerling van een van mijn eerste klassen) en R (eeuwige kroegtijger) ....... en als start begin ik met een lekkere mint-thee. M komt iets later binnen, omdat hij voor een broodje bal een blokje om gelopen was. 
We kletsen, het wordt druk-drukker-drukst. Van de thee wordt het een droge witte wijn en de herinneringen worden weer werkelijkheid als we erover praten. Zalig. Dat moet zo nu en dan kunnen.

Op een gegeven moment krijg ik een berichtje van Ernesto, wat de bedoeling is, dat hij inderdaad wel een hapje wil komen eten. Ik schrijf terug dat hij dat dan ook aan Magdalena moet schrijven, omdat ze niet met me meegekomen is naar de ZR omdat ze zich te moe voelde.
Zo gezegd zo gedaan en na ongeveer 3 kwartier komt Magdalena de ZR in en sluit gelijk aan bij de groep. Ze zegt dat Ernesto buiten zit, niet binnen wil komen omdat hij het te druk vind (ik besef op dat moment niet dat hij waarschijnlijk bang is om dat te gaan hyperventileren). 
Prima, we besluiten onze thee op te drinken en dan daarna weg te gaan. Op dat moment ziet Magdalena een bekende van haar opleiding en hoort zij dat N er ook is. N is haar beoordelaar van haar scriptie die nu al 2x haar scriptie heeft afgekeurd! k zeg haar dat ik een praatje ga maken met N. Dit wil zij niet, maar ik heb al langer een zeer onbevredigend gevoel over het 2x afkeuren van haar scriptie en besluit om nu mijn kans te pakken en op N af te stappen. Je moet per slot van rekening ijzer smeden als het heet is!

Ik loop op N af en vraag of ik hem een vraag mag stellen (hij staat per slot van rekening in gesprek), hij zegt dat dat mag.
"Ben jij N.?"
"Ja, dat klopt."
"Mag ik je een vraag stellen?"
"Ja hoor dat mag."
"Mijn naam is Karin Kracht en ik ben de moeder van Magdalena......"
"O, oke..."

En er ontstond een gesprek over haar scriptie. De kortste uitleg is dat hij vindt dat de andere beoordelaar niet de juiste kwaliteiten bezit om goed te coachen op onderzoek/scriptie. Daar waren we al achter en daar zijn we lekker mee! 
Na een tijdje kwam Magdalena ook in de buurt staan, en ik zei N dat ik eigenlijk niks had mogen zeggen van haar.
Hij haalt Magdalena erbij en ze hervatten samen het gesprek. Ik word zelf op mijn rug getikt en raak in gesprek met twee (jongere) heren. Goed voor mijn ego om sjans te hebben met twee heren van 44 en 46!
Ernesto komt als een woeste stier binnen draven en gebaard hoe lang dit allemaal nog gaat duren. Ik probeer uit te leggen dat dit een docent van Magdalena is en dat dit voor haar heel belangrijk is. 
Hij stormt weer naar buiten. 
Ik ontvang:

waar slaat dit op

als je liever gewoon daar wilt blijven kun je dat ook zeggen

wat is er mis

zegt ook niks

ik ga beter naar huis ofzo?

ik sta hier nog en verwacht een uitleg

als ik die binnen moet komen halen heb je een scene

want dan ben ik echt boos

Mijn accu gaat op dat moment uit. Dus ik vraag de mobiel van Magdalena en bel Ernesto. Hij blaft door de telefoon. Hij begrijpt niet dat ik even Magdalena de gelegenheid wil geven om met de docent te praten. 
Magdalena gebaart dat ze ook klaar is met het gesprek. Ik zeg de heren gedag....En wij lopen naar buiten alwaar zoonlief als een dolle stier staat te tieren. 
Ik blijf kalm. Dat is geen wijsheid, maar ik weet gewoonweg niet hoe ik het beste kan reageren. Ik blijf kalm zodat ik tijd kan winnen om na te denken. Ernesto heeft trouwens toch geen antwoord nodig want hij blijft maar briesen. 
Hij blijft briesen als we aan tafel zitten bij Havanas. Hij blijft ook steeds herhalen wat hij zegt:"Jij accepteert mijn persoonlijkheid niet. Ben je nou zo dom dat je dat niet snapt of heb je een sociale handicap." "Jij accepteert mijn persoonlijkheid niet." "Ik voel me thuis ongelukkig en dat komt door jou." "Het blowen hoort bij mijn persoonlijkheid en jij accepteert me niet."

Hoe reageer je daarop? Mijn hersenen waren als een razende aan het werk hoe ik hier het beste op kon reageren.
Rustig en beheerst, ik voelde zelfs geen tranen opkomen, zei ik: "Ernesto, jij maakt een denkfout, jij zegt dat het blowen bij je persoonlijkheid behoort, maar dit is niet zo. Het blowen maakt je kapot en zorgt ervoor dat jij totaal niks doet. Ik heb met mensen gesproken die geblowd hebben en die zeggen allemaal dat ze verdoofd werden en dus ook geen enkele zin meer hadden om ook maar iets te doen. Waarom kom je niet een keer thuis uit je werk, zonder naar de coffeeshop te gaan en koken we samen? Je zult zien dat er dan een andere sfeer is. Jij stapt anders binnen en wij reageren anders."
Magdalena viel me bij. Obers kwamen en gingen. En hij bleef maar praten en herhalen. Dat hij zich thuis ongelukkig voelde en dat kwam door mij.
Normaliter zou ik me OF waanzinnig verdrietig gelijk voelen en de tranen op voelen komen, OF ik zou boos worden, maar ik blijf kalm en denk aan alles wat J mij deze week verteld heeft in Amsterdam. En ik leg nogmaals de hele riedel uit.
Ik voel het tij keren. Hij wordt rustig en het lijkt zelfs alsof hij beseft dat hij inderdaad een denkfout heeft gemaakt. 
Magdalena helpt het onderwerp te veranderen. Het gaat nu over haar scriptie, de korfbal en Tania, het Mexicaanse nichtje. Ernesto schakelt mee en verdomd, het wordt nog gezellig ook!
We eten, we drinken frisdrank en als we klaar zijn, reken ik af. We lopen naar buiten en Ernesto geeft aan nog ergens wat te gaan drinken. Hij geeft spontaan zijn zusje een zoen en daarna mij. [Wat gaan we nou meemaken?]
Magdalena geeft aan nog even terug te willen naar de ZR, om te kijken of ze er nog zijn, van haar opleiding. We lopen langs de mediamarkt, waar mijn fiets staat, nemen de fiets neer en zetten 'm op de hoek van de Grote Markt en lopen samen de ZR weer in. De hele bende van de opleiding staat er inderdaad nog. 
Een van de twee broers, de politieagent, zit ook nog aan het einde van de bar. We besluiten er naar toe te gaan. Magdalena stelt hem uiteindelijk, na de kennismaking, ontzettend veel vragen over de opleiding voor de politie en de DKTB..... Leuk hoe hij erop ingaat en hoe hij vertelt!
Vervolgens raakt zij aan de praat met een docent van de HALO die haar uitlegt en tips geeft over hoe te solliciteren. Wat een bijzondere, rare, intensieve avond. 
Omdat zij met de docent praat, blijf ik aan de praat met de politieagent, een leuke vent, vrijgezel. Hij vraagt mij of ik ook vrijgezel ben. Ik zeg hem dat dit niet zo is. 
We raken aan de praat en ik verwonder mezelf. Ik vertel hem over het vinden van J, de vader van M+E, en de rol van de politie. En aansluitend het probleem van vandaag de dag. De verslaving en de energie die het kost om ermee te 'dealen' [raar woord in deze context]. De schat, hij luistert, zegt dat ie vindt dat ik t goed doe..... Soms kunnen woorden van een onbekende veel steun geven als ze waardering uitspreken. Het doet me goed. Ik heb net een verse muntthee op en wil niks anders. Het is beter om naar huis te gaan, want ik moet nog naar Zoetermeer..... Het is beter om niet te lang te blijven. De agent gaat ook naar huis.
Ik tik Magdalena aan, zij wil ook naar huis, want de volgende dag een belangrijke wedstrijd en ze was de hele week ziek geweest, dus een paar uur goed slapen is niet verkeerd.

Zij gaat met de tram en ik ben op haar fiets. Ik heb waanzinnig veel wind tegen. Ik moet kei en keihard trappen. De hele avond spookt door mijn hoofd heen. Ernesto met zijn rare kronkels. Zijn hersenen zijn echt aangetast door die troep. Wat heeft hij rare gedachten. Heel positief dat hij alles eruit gegooid heeft. Heel positief dat hij uiteindelijk ook luisterde. Heel positief dat hij met zijn zusje de taart wil voorbereiden om mee te nemen naar Rotterdam, de 24ste. Heel positief dat hij spontaan haar en mij een zoen gaf. En heel goed van mezelf dat ik gezegd heb dat hij echt een waanzinnige denkfout maakt. En fijn dat Magdalena uiteindelijk zich ook in het gesprek mengde.
Met heel veel gedachten fiets ik naar huis. Bizar zo'n avond.

Magdalena stelt voor mij te brengen naar Zoetermeer omdat zij dat 's ochtends de auto heeft voor de boodschappen. 
In de auto komt deel 3 (?) van de avond. Ze vertelt ontzettend veel over D., de Jehovagetuige. Haar vriendin, de Jehovagetuige M die met haar vriend J bij ons op bezoek is geweest heeft zelfs letterlijk tegen Magdalena vertelt: "Als ik je zou kunnen en mogen verbieden met hem om te gaan, dan zou ik het doen."
Wauw, wat heeft D uitgehaald?
Magdalena is er nog wel heel erg mee bezig. Maar het belangrijkste is, dat ze praat. Ook zij praat nu zonder dat er een kwartje tussen kan komen....

Wat is dit voor een avond? Hoe staat de maan? Dit is nog maar de eerste avond van deze kerstvakantie! Ik denk dat ik maar thuis blijf en nergens heenga, er gebeurt hier genoeg!!!!