Toeval?

Is het toevallig of is er een verband tussen mijn nachtelijke paniekaanval en mijn ongesteldheid die komen gaat?
Na een mooie 2e kerst, was het gister de zogeheten '3e kerst'. Een dag met sneeuw en een vervelende motregen/sneeuw, waar door de plannen van Michel en mij veranderden. Ipv naar Amsterdam, besloten we de Haagse binnenstad in te trekken, het Zoetermeerse te verlaten en naar mijn Haagse stulpje te rijden.
Onderweg naar mijn huis werd ik gebeld door Ernesto, 'wat zijn je plannen vandaag?' Met dit soort vragen, voel ik al rottigheid. Ik vertel hem rustig dat we in de auto zitten, en dat we op de snelweg rijden richting huis. 'Hoezo?' 'Nee, zomaar.' Het is nooit 'zomaar', deze vraag, maar vooruit.

Thuis aangekomen, moeten we bijna bukken om onder de geur van wiet te duiken. De hele woonkamer (verwarming op 22, maar de ramen open) is ermee gevuld. Hoe kan en moet ik nu het beste reageren? De wanhoop zakt me in mijn schoenen. Michel wil naar de stad, Magdalena ligt nog in haar bed (13:04) en ik voel alles op me afkomen. 
Ernesto heeft zijn nieuwe overhemd aan en doet alsof er helemaal niks aan de hand is. 'Hoe vind je mijn overhemd staan?'
'Kun je het eten wat we gister besteld hebben terug betalen?'
'Nee, ik betaal geen bestel-eten meer zonder dat dit vooraf gevraagd is. AH was open en jullie bekijken het maar.'

Ze zijn 23 en 26 en kunnen niet/amper voor zichzelf zorgen!!!!!!
Getverdemme! Het is buiten rond het vriespunt. Mijn humeur zakt onder het vriespunt. 
Magdalena vertelt over haar avondje uit, dat het erg gezellig was. Ik sommeer Ernesto nog net om zijn vaat af te wassen voor vertrek. 
En Michel en ik gaan op pad.
De stad in op jacht naar koopjes bij de Bijenkorf. Mijn god, we waren niet de enigen. Wat een hoeveelheid koopjesjagers!!! Waar halen al die mensen ineens hun geld vandaan? Je zag mensen die je normaal niet ziet in de Bijenkorf. Nu had iedereen haast om voor 40 of 50% korting jassen, tassen, kleding, schoenen te kopen. Michel zocht een mooi paar enkellaarsjes uit, maar het was zo'n teringbende in het magazijn, dat ze de linkerschoen niet meer konden vinden. Uiteindelijk nog geslaagd met een ander paar. Ik denk dat we wel een paar uur in de Bijenkorf hebben doorgebracht!

Magdalena zou ook komen, om samen een drankje te doen, maar zij stuurde een berichtje dat ze was uitgenodigd bij M & J (de Jehova's) om spelletjes te doen en te eten, of dat goed was?
OMG, ook dat nog vandaag, dacht ik. Wederom een momentje van 'wat zeg ik nou weer?' Maar ik had haar van de week al 'verboden' om naar die bijeenkomst te gaan, ik kon haar nu met haar 23 jaar toch niet verbieden om naar een spelletjesavond te gaan? 
Dus..............ik wens haar veel plezier en Michel en ik gaan samen naar de ZR om wat te drinken en gaan later naar Vapiano om een lekkere pasta te eten. Het leuke aan Viapiano is, dat het EN heel leuk geprijsd is EN lekker EN omdat er grote tafels staan, schuif je altijd wel aan bij mensen en ontstaan er leuke gesprekken. Gezien het feit dat Michel wel heel erg lang (ruim een half uur?) in de rij stond, raakte ik in gesprek met de moeder en dochter tegenover mij. Ik begreep uit het verhaal dat de moeder stewardess geweest was, haar man die onlangs overleden was, was piloot geweest en hij had een 'vrije manier van leven gehad'. 
Ik vertelde hen van de reizen die ik maak met zowel mijn moeder als mijn dochter en stelde hen voor samen in 2015 een stedentripje te maken. Dat zouden ze gaan doen. 
Bijzonder, aan elke tafel zitten mensen met een eigen verhaal. 
In de ZR hebben Michel en ik het gehad over zijn zoon. Ik begrijp dat het voor Michel vreselijk was dat zijn zoon, op het laatste moment, afhaakte op het kerstdiner. "Omdat hij geen leuke dingen met mij wil doen." 
Ik snap best dat het een wel heel erg grote stap is van 'worden afgezet op Schiphol' naar een kerstdiner. Maar, wat maakt dat hij dan zijn zusje overstuur maakt en haar bijna dwingt niet te gaan? Wat maakt dat hij, na 5 jaar nu (officieel dat zijn vader uit huis is), er nog zo'n probleem mee heeft?
Dit is aan Michel om het uit te zoeken en het te bespreken met zijn kinderen. Nu is dat een heel grote opgave voor hem, wat hij weet zelf amper hoe hij een gesprek moet voeren op emotioneel niveau. 
Ik kan me heel goed voorstellen hoe veel er dan blijft liggen tijdens zo'n gesprek. 
Persoonlijk ben ik heel benieuwd naar 'het rolmodel' moeder. Welke invloed gaat er nog steeds uit van H? De ex van Michel? 
Michel spreekt niet op normale wijze met zijn kinderen over H en haar nieuwe vriend. H zwijgt mij dood of zet me neer als de vrouw die zij haat. 
M, de zoon van Michel, snapt niet, dat hij mij niet kwetst, maar dat hij zijn vader kwetst. En hij snapt ook niet dat wat zijn moeder zegt, haar reality en haar perceptie is, maar dat dit niet de waarheid hoeft te zijn. 
Ik laat het los. Heb nu Michel geadviseerd deze week met M te gaan zitten en te gaan praten en verder moet ik het los laten. 

Dat lukt me overdag aardig, maar vannacht.....Toen werd ik waker en zag alle witte enveloppen met de naam van Ernesto op de tafel liggen, de wietlucht overviel me in mijn slaap, ik zag Magdalena aansluiten bij de Jehova's en kreeg waanzinnige paniek en was niet meer in staat mijn werk te doen. De scriptie van Magdalena die deze week echt verbeterd moet!!!!!
Zweet. Angst. 
Draaien. Wakker. Draaien. 

Michel is na het ontbijten nu pleiten. Richting sportschool. Zodanig in scene gezet, zodat ik hier wat orde op zaken kan stellen....................

Nu dus mezelf bij de lurven pakken, geen medelijden hebben met mezelf, kleren uitzoeken, douchen, lippen tuiten en borstjes vooruit!
Nieuwe dag, nieuwe kansen! 
Geen muizenissen!!!! Focus op positieve dingen. En blijven werken aan 'the family'! Alle mooie momenten van deze vakantie ook koesteren en niet vergeten!

* Mooi dat de buurman Ernesto zelf aangesproken heeft!
* Ben blij met mijn Ipad!!!!
* huis klaar maken zodat Johan het in januari kan gaan verven!
* Fictiedossiers na gaan kijken!
* Opruimen, zuigen, wassen en boodschappend oen! Als ik hier niet ben, gebeurt er NIKS!!!!! :(