Moeder zijn. Vechten voor mijn kinderen. Leven. Werken. De oorlog verklaren aan drugs en mijn kinderen willen beschermen in deze gekke wereld, La Vida Loca.
vrijdag 12 december 2014
De afspraak die niet door ging
Hoe kan je balen?
Nadat ik J. had geschreven "Mona help me", had ik een afspraak staan op donderdag. Ik was vroeg klaar op school, onrustig en bedacht dat ik alvast naar Amsterdam zou kunnen rijden en daar in een 'cafe' een stapel schriften nakijken, want de computers op school deden het niet en ik had geen rust om op school na te gaan kijken.
Terwijl ik auto rijd, denk ik na. Ik vind het zalig om in mijn eentje auto te rijden, in mijn eentje thuis op de bank te zitten en lekker lang te douchen en na te denken. Overdag vind ik het prima en voel ik me er happy bij. Ik heb mijn gedachten onder controle. Maar 's nachts wakker worden en 'denken' is verschrikkelijk. Ik kom dan in een tunnel terecht, een tunnel waar je terecht komt in pie-ke-ren met een grote P. Het leven ziet er dan wat zwaarder uit. Gelukkig is dat 's ochtends als ik onder de douche sta al snel over en kan ik met een paar kleine oefeningen mezelf weer coachen en heb ik mezelf redelijk onder controle.
Het is ook geen vervelende weg. Ik ben via de Hubertustunnel snel de stad uit. Wassenaar, Leiden, het gaat snel. Ik hoor mijn telefoon overgaan terwijl ik Schiphol in zicht krijg. Ik zie een 020 nummer (J?) en neem dus aan. 'Hai Karin, met J. Ik zie in mijn agenda dat ik een dubbele afspraak heb gemaakt. Zou jij het erg vinden om een nieuwe afspraak te maken?"
"Eh.......ik rijd al bij Schiphol...... Maar ik heb genoeg te doen voor mijn werk, dan keer ik wel weer om". "Als je het niet erg vind dan heel graag, heel dom van mij dat ik een dubbele afspraak heb gemaakt. Okee, dan mailen we nog over een nieuwe afspraak, fijne dag nog, draag." "Oke, daag."
Ik ga de snelweg af bij Schiphol en rijd langs 'vertrek'. Ik voel me heel langzaam boos worden, WTF! Ik had nog wel geschreven 'Mona, help me alsjeblieft?'
Enfin, op naar huis dan maar.....
Ik laat Schiphol achter me en draai wederom de snelweg op. Ik zie mijn mobiel oplichten en zie een berichtje van mijn collega uit Leiden "Karin, waar zit je?"
"O.....wat ben ik nu weer vergeten?" Ik bel mijn collega en zij zegt dat we intervisie hebben. Het voordeel van het niet doorgaan van mijn afspraak is dat ik direct door kan rijden naar Leiden.
Hoe bizar!!
Alsof het universum regelt dat ik toch naar de intervisie kan.
Uiteindelijk was het een heel goede middag die me weer kracht geeft en inspiratie! Ik kan er weer even tegen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten