"Gelukkig nieuwjaar!"

Het is de laatste middag van 2014. Op mijn slaapkamer, op mijn bed om zometeen een aflevering te zien van een detective op Netflix om daarna, hoop ik, een schoonheidsslaapje te doen voor vanavond.
Wat een jaar is dit geweest, met ups en downs, net het 'echte' leven. Overheersten de 'downs'? Nee, dat geloof ik niet. De ups zullen altijd overheersen, want mijn glas is altijd halfvol. Of in ieder geval bijna halfvol.

Beneden in de woonkamer zit Magdalena met haar studievriendinnetje A, die wel al afgestudeerd is. Magdalena haar scriptie is nu ook binnen. Nu moet ie wederom nagekeken worden op de spelling, en dan kan ze 'm maandag uitprinten en inleveren. Dan moet ze die 0,6 punt er zeker bij hebben!!!!!!! Dat geintje heeft me dan 350 euro gekost + een kwartaal meer [2 kwartalen meer] studiegeld. Maar ls het papiertje er straks is EN met een mooie baan erachteraan, dan is alle leed snel vergeten. Zoals met een bevalling. Dat doet pijn, je denkt "dit wil ik noooit meer", maar als je je kind in je armen hebt, ben je de pijn heel snel weer vergeten. 
Magdalena staat met de beide benen de goede kant op, om nu door te pakken op een goede wijze met haar leven. Geen Jehova's. Geen scritptie/studie meer. Maar nu rest nog het zoeken naar een leuke baan, een leuke vriend en dan het huis uit......

Van Magdalena hoorde ik vandaag tijdens de lunch bij 'oma P', dat Ernesto op 15 januari de kamer/het huis over gaat nemen van zijn vriend K, die een ticket heeft gekocht naar een Zuid-Amerikaans land voor 3 maanden en (nog) geen retourtje....

Mmmmmmmm dan gaan we het huis gelijk aanpakken. Ja, ik heb dan minder invloed, maar ook ja, ik zal meer ruimte en rust hebben. 
Eerst kijken of we morgen, 1 januari, het gesprek krijgen waar we een afspraak over hebben! Dit 5 euro van van de week heb ik ook nog niet terug gezien!!!

Nu even niet meer denken...het is een rare dag.... 
Ik zal blij zijn als het straks gewoon 10 januari is, het 'gelukkig nieuwjaar wensen weer voorij is' en het gewone leven weer start met een mooie wedstrijd van de korfbal! Een Ockenburgh vol met mooie mensen! 

Ik tel mijn zegeningen en vriendschappen en alle mooie aandacht! Dit jaar ook nieuwe mensen op mijn pad tegen gekomen. Niet voorbij gelopen, maar open minded!

Het leven is mooi. De pijn hoort erbij. En ook de mooie momenten. Mijn kerstcadeautje, onverwachts, speciaal, puur, was erg mooi en hier kan ik wel op teren!!!

Communicatietips?

"Hi

Hoe is het?
Denk je aan die 5€?

Vandaag eet en slaap ik thuis.
Ik ben NOT-amused dat ik je vieze vaat in de keuken mocht vinden vanochtend en dat je wederom in de woonkamer geslapen hebt.

Het is belangrijk voor mij om een schoon huis te hebben. Wil je voor mij jouw spullen ook opruimen? En in je eigen kamer slapen?"


Laatste stuk volgend adviezen van Jellinekcommunicatie....


Het klinkt zo makkelijk: geld lenen van familie en vrienden als je in de financiële problemen zit. Maar zo'n lening kan de moeilijkheden ook juist verergeren. Waar moet je op letten als je geld leent aan (of van) familie of vrienden?

Als je geld leent ván familie of vrienden: 

• Maak je eigen financiële situatie inzichtelijk. Denk na over wat je kunt terugbetalen en wanneer, zodat je daar realistische afspraken over kunt maken.
• Zet je afspraken op papier. Hoeveel geld heb je geleend? En hoe en wanneer ga je dat terugbetalen? Onderteken het papier allebei alsof het een officieel document is, dus zet jullie handtekeningen eronder en schrijf de datum erop. 
• Wees eerlijk tegenover de ander als het niet mogelijk is om je schulden af te betalen, bijvoorbeeld omdat je de huur of je elektriciteitsrekening moet betalen.
• Zorg dat je je administratie goed op orde hebt. Maak een overzicht van de schulden die je hebt. Dat geeft rust in je hoofd.
• Neem ook contact op met je andere schuldeisers. Leg uit wat jouw financiële situatie is. Daarmee kweek je begrip, en misschien kunnen ze je tegemoet komen.
• Zoek hulp. Schakel bijvoorbeeld een budgetcoach in of overweeg de schuldhulpverlening in te schakelen. Erken dat je het niet alleen kunt.​

10 emmertjes water halen

In de randstadrail op weg naar huis. Schakelen en schakelen. Als jong meisje op de havon, kwam ik vlak voor mijn eindexamen ineens in de stress en in problemen bij het vak geschiedenis. Mijn moeder sprak de docent en hij zei: 'ze heeft moeite met het leggen van de verbanden'. Dat is tenminste wat ik ervan onthouden heb. Mijn leven bestond uit 'hokjes': korfbal, school, leven thuis bij mijn moeder, leven bij mijn vader, vriendinnen.....
En terwijl ik in de tram zit, en voel dat ik weer moet schakelen naar huis, krijg ik weer dat gevoel. Mijn leven op dit moment bestaat uit thuis: alle problemen met Ernesto en Magadalena, maar ook veiligheid, geborgenheid, MIJN huis, school, mijn sociale leven, daarnaast het leven in Zoetermeer.... En samen met Michel een sociaal leven opbouwen kost me (te) veel moeite. Hij heeft geen puf, geen zin en zit liever samen op de bank dan gezelligheid met vrienden!
Met mijn vrienden plan ik gewoon de afspraken, maar om afspraken te maken met zijn vrienden, heb ik hem nodig.
Ik geef het heel langzaam op en concentreer me op mijn eigen leven en eigen contacten!

Grappig! Via LinkedIn heeft P contact opgenomen. Wat hebben we een leuke tijd gehad daar! Ik heb hem voorgesteld een drankje te doen, samen met vriendin A, ook al vriendin sinds de PA! Lijkt me ergggg gezellig!

Nu 2 credits kopen voor Magdalena haar scriptie! Er staat wel druk op de ketel. Ze moet nu echt slagen, anders soorten we beiden in, denk ik.
Zij omdat het haar aangaat en ik omdat zij dan in huis is, dag in dag uit, en uit verveling een zeer makkelijke prooi wordt/is voor de Jehova's.
Het blijft een lastige vijand, de Jehova!

Ik neem aan dat ik eerst weer de boel moet opruimen thuis... Dat is de eerste irritatie!
In mijn vakantie ben ik t liefst thuis...om nog invloed te hebben thuis op t reilen en zeilen.... Maar ja ik moet ook loslaten!!! Als dank voor t loslaten kan ik dan eerst de puinhoop opruimen, ben ik bang..... 😳
Maar misschien valt t mee? I hope so!

Hee

'Hee

Wil je 5 euro lenen voor de lunch?

Dat zal wel fijn zijn.

Lunch om 12:15 uur.'


Uitslag: afspraak om
Op 1-1 aan tafel te gaan met Michel en de map. Morgen krijg ik die 5€ terug.
Eigenlijk zou ik de 5€ niet moeten en mogen betalen (Jellinek), maar de kunst is nu om hem aan tafel te krijgen om te praten over zijn financiën...
Hoop dat het werkt en lukt!

http://nos.nl/l/738521

http://nos.nl/l/738521

Slaapstoornissen bij jonge vrouwen.

Hoi Ernesto,

ik heb al je enveloppen open gemaakt en eea op rij gezet wat betreft schulden. Wanneer kunnen we dit besproken en plan van aanpak maken?
Het lijkt mij goed dat we Michel daarbij uitnodigen, is dit okee voor jou?

Welke avond kun je? Dinsdagavond een goed moment of donderdag 1 januari?

Ik hoor graag.

Lfs


Totale schuld < €7.500

Toeval?

Is het toevallig of is er een verband tussen mijn nachtelijke paniekaanval en mijn ongesteldheid die komen gaat?
Na een mooie 2e kerst, was het gister de zogeheten '3e kerst'. Een dag met sneeuw en een vervelende motregen/sneeuw, waar door de plannen van Michel en mij veranderden. Ipv naar Amsterdam, besloten we de Haagse binnenstad in te trekken, het Zoetermeerse te verlaten en naar mijn Haagse stulpje te rijden.
Onderweg naar mijn huis werd ik gebeld door Ernesto, 'wat zijn je plannen vandaag?' Met dit soort vragen, voel ik al rottigheid. Ik vertel hem rustig dat we in de auto zitten, en dat we op de snelweg rijden richting huis. 'Hoezo?' 'Nee, zomaar.' Het is nooit 'zomaar', deze vraag, maar vooruit.

Thuis aangekomen, moeten we bijna bukken om onder de geur van wiet te duiken. De hele woonkamer (verwarming op 22, maar de ramen open) is ermee gevuld. Hoe kan en moet ik nu het beste reageren? De wanhoop zakt me in mijn schoenen. Michel wil naar de stad, Magdalena ligt nog in haar bed (13:04) en ik voel alles op me afkomen. 
Ernesto heeft zijn nieuwe overhemd aan en doet alsof er helemaal niks aan de hand is. 'Hoe vind je mijn overhemd staan?'
'Kun je het eten wat we gister besteld hebben terug betalen?'
'Nee, ik betaal geen bestel-eten meer zonder dat dit vooraf gevraagd is. AH was open en jullie bekijken het maar.'

Ze zijn 23 en 26 en kunnen niet/amper voor zichzelf zorgen!!!!!!
Getverdemme! Het is buiten rond het vriespunt. Mijn humeur zakt onder het vriespunt. 
Magdalena vertelt over haar avondje uit, dat het erg gezellig was. Ik sommeer Ernesto nog net om zijn vaat af te wassen voor vertrek. 
En Michel en ik gaan op pad.
De stad in op jacht naar koopjes bij de Bijenkorf. Mijn god, we waren niet de enigen. Wat een hoeveelheid koopjesjagers!!! Waar halen al die mensen ineens hun geld vandaan? Je zag mensen die je normaal niet ziet in de Bijenkorf. Nu had iedereen haast om voor 40 of 50% korting jassen, tassen, kleding, schoenen te kopen. Michel zocht een mooi paar enkellaarsjes uit, maar het was zo'n teringbende in het magazijn, dat ze de linkerschoen niet meer konden vinden. Uiteindelijk nog geslaagd met een ander paar. Ik denk dat we wel een paar uur in de Bijenkorf hebben doorgebracht!

Magdalena zou ook komen, om samen een drankje te doen, maar zij stuurde een berichtje dat ze was uitgenodigd bij M & J (de Jehova's) om spelletjes te doen en te eten, of dat goed was?
OMG, ook dat nog vandaag, dacht ik. Wederom een momentje van 'wat zeg ik nou weer?' Maar ik had haar van de week al 'verboden' om naar die bijeenkomst te gaan, ik kon haar nu met haar 23 jaar toch niet verbieden om naar een spelletjesavond te gaan? 
Dus..............ik wens haar veel plezier en Michel en ik gaan samen naar de ZR om wat te drinken en gaan later naar Vapiano om een lekkere pasta te eten. Het leuke aan Viapiano is, dat het EN heel leuk geprijsd is EN lekker EN omdat er grote tafels staan, schuif je altijd wel aan bij mensen en ontstaan er leuke gesprekken. Gezien het feit dat Michel wel heel erg lang (ruim een half uur?) in de rij stond, raakte ik in gesprek met de moeder en dochter tegenover mij. Ik begreep uit het verhaal dat de moeder stewardess geweest was, haar man die onlangs overleden was, was piloot geweest en hij had een 'vrije manier van leven gehad'. 
Ik vertelde hen van de reizen die ik maak met zowel mijn moeder als mijn dochter en stelde hen voor samen in 2015 een stedentripje te maken. Dat zouden ze gaan doen. 
Bijzonder, aan elke tafel zitten mensen met een eigen verhaal. 
In de ZR hebben Michel en ik het gehad over zijn zoon. Ik begrijp dat het voor Michel vreselijk was dat zijn zoon, op het laatste moment, afhaakte op het kerstdiner. "Omdat hij geen leuke dingen met mij wil doen." 
Ik snap best dat het een wel heel erg grote stap is van 'worden afgezet op Schiphol' naar een kerstdiner. Maar, wat maakt dat hij dan zijn zusje overstuur maakt en haar bijna dwingt niet te gaan? Wat maakt dat hij, na 5 jaar nu (officieel dat zijn vader uit huis is), er nog zo'n probleem mee heeft?
Dit is aan Michel om het uit te zoeken en het te bespreken met zijn kinderen. Nu is dat een heel grote opgave voor hem, wat hij weet zelf amper hoe hij een gesprek moet voeren op emotioneel niveau. 
Ik kan me heel goed voorstellen hoe veel er dan blijft liggen tijdens zo'n gesprek. 
Persoonlijk ben ik heel benieuwd naar 'het rolmodel' moeder. Welke invloed gaat er nog steeds uit van H? De ex van Michel? 
Michel spreekt niet op normale wijze met zijn kinderen over H en haar nieuwe vriend. H zwijgt mij dood of zet me neer als de vrouw die zij haat. 
M, de zoon van Michel, snapt niet, dat hij mij niet kwetst, maar dat hij zijn vader kwetst. En hij snapt ook niet dat wat zijn moeder zegt, haar reality en haar perceptie is, maar dat dit niet de waarheid hoeft te zijn. 
Ik laat het los. Heb nu Michel geadviseerd deze week met M te gaan zitten en te gaan praten en verder moet ik het los laten. 

Dat lukt me overdag aardig, maar vannacht.....Toen werd ik waker en zag alle witte enveloppen met de naam van Ernesto op de tafel liggen, de wietlucht overviel me in mijn slaap, ik zag Magdalena aansluiten bij de Jehova's en kreeg waanzinnige paniek en was niet meer in staat mijn werk te doen. De scriptie van Magdalena die deze week echt verbeterd moet!!!!!
Zweet. Angst. 
Draaien. Wakker. Draaien. 

Michel is na het ontbijten nu pleiten. Richting sportschool. Zodanig in scene gezet, zodat ik hier wat orde op zaken kan stellen....................

Nu dus mezelf bij de lurven pakken, geen medelijden hebben met mezelf, kleren uitzoeken, douchen, lippen tuiten en borstjes vooruit!
Nieuwe dag, nieuwe kansen! 
Geen muizenissen!!!! Focus op positieve dingen. En blijven werken aan 'the family'! Alle mooie momenten van deze vakantie ook koesteren en niet vergeten!

* Mooi dat de buurman Ernesto zelf aangesproken heeft!
* Ben blij met mijn Ipad!!!!
* huis klaar maken zodat Johan het in januari kan gaan verven!
* Fictiedossiers na gaan kijken!
* Opruimen, zuigen, wassen en boodschappend oen! Als ik hier niet ben, gebeurt er NIKS!!!!! :( 

Dejate joder!

Kerst 2014

Het is een kerst met waanzinnig vallen en opstaan....van de zonen en de neven.... Het is nu al bijna teveel om op te schrijven.
Laatbik beginnen met het vermelden van het feit dat ik mezelf deze vakantie enorm verwend heb en dat ik er SUPER blij mee ben!!! Ik heb mezelf getrakteerd op een IPad! Dat had ik veel eerder moeten doen, maar toen had ik de centen nog niet! Dankzij de eindejaarsuitkering en het fietsplaats, EN de overstap van Nuon naa Essent, heb ik dit apparaat kunnen kopen, geweldig, wat een ding! 
Voor school kan ik er heel wat mee doen, vandaag uitgepakt en nu schrijf ik mijn eerste blog op de IPad. Hij kan in mijn nieuwe tasje, en daar is het om te doen: waar ik wil kan ik zitten en schrijven, geweldig! Blij!!

Kerst begint op kerstavond, sinds ik Julio ken is de 24 ste de start van onze kerst. 
Traditiegetrouw vieren we het met de Familie. Michel zou vanuit zijn werk rijden. Ik stuur zoonlief 's middags een Apple:

hai Ernesto,
1) we komen je om 5 uur halen
2) heb je alles bij je?
3) heb je die 25€ al gepind die je dinsdag terug zou betalen?
4) wil je vanavond alsjeblieft niet blowen? Dat zouden we, Shirley's, oma, Magdalena, oma en ik heel fijn vinden.
5) ly

Zijn antwoord:
Waarom schrijf je dat?

Schrijf lekker alleen punt 1

Lomp

Ik heb niks bij me
Tasje met cadeautjes
Alle 2
Ligt thuis in de gang

Mijn reactie:
Ernesto, ik begrijp jouw antwoord niet.je hebt me beloofd het geld terug te geven, dit heb je niet gedaan. 
Ik vind het een heel normale vraag of je niet wilt blowen vanavond en dus daar niet stoned aanwezig wilt zijn. Zou je willen dat ik daar dronken zou zitten? Nee toch? 
Moet ik die tas meenemen?

Zijn reactie: 
Geen reactie voor.
Het zijn beide cadeautjes uit de tas.
Ik vind het geen normale vraag. 
En als je niet naar mij luistert waarom verwacht je dan dat ik wel doe?
Laat me in mijn waarde, zone, en ik ben op me werk.
Notabene

Laat me mijn werk doen

Geen respect

Geen inlevingsvermogen

Geen besef van communicatie

Ik denk dat je ziek bent

En dat bedoel ik niet lullig

Maar in het kader van radicale eerlijkheid



Hoe laat rijd je weg?



Het werd een ontzettend leuke avond.

Er was gezelligheid, niemand van de neven blowde. De aangetrouwde meisjes zochten steun bij elkaar. De neven, Michel, en de kleine neefjes deden een voetbalhuis, het was een supersone. Er is geen verkeerd woord gevallen. 
We waren laat thuis. Michel bleef bij mij slapen, omdat ik eerste kerst samen wilde ontbijten met Magdalena. 

Eerste kerst| : we vieren het bij Michel thuis. Op het laatste moment laat het zoon het afweten. Hij kan het niet omdat wij er ook zijn. Wat een ramp. Bovendien zet hij zijn zusje onder druk, door haar te proberen tegen te houden van wel te gaan. Hier is werk te verrichten voor Michel. Niet zijn sterke kant om op emotionele niveau met zijn kinderen te praten, maar dit is een gelegenheid, waardoor het moet! 
Onze Mexiacaanse dochter was er ook, michels dochter was er dus gelukkig wel, magdalena en Ernesto waren er ook, en oma. Het was super gezellig!! 

Nu:een dikke buik en zalig Netflix op mijn iPad! Geweldig!!!!!

Dit had ik veel eerder moeten doen! Familieberaad!!!!

Dit had ik veel eerder moeten doen, een familieberaad! 

Na een weekend vol afspraken (Tapas eten op Kijkduin; Italiaans eten bij Italianen thuis) gingen Magdalena, Michel en ik naar mijn moeder voor het, door mij gewenste, 'familieberaad'. 
Magdalena had eigenlijk niet willen aanschuiven, maar uiteindelijk was ze dus toch mee en had ze een goed aandeel in het gesprek.
Zij gaf ook de opening: "Nou, zegt t maar..."

Ik vertel over de 5 sessies, in vogelvlucht, bij de Jellinek en over de zwaarte zoals ik het voel. Dat ik het gevoel heb, alle ergernissen en 'last' en/of het negeren op mijn schouders te voelen. We praten met elkaar op een goede manier. Mijn god, dit had ik echt in het begin moeten doen. We hebben allemaal (Michel het minst) last van Ernesto's gedrag. Iedereen komt met voorbeelden. Magdalena vindt dat oma en ik consequent moeten zijn. 
We moeten elkaar 'dekken', advies geven en tot steun zijn. 
Vooralsnog hebben we afgesproken (die conclusies trek ik eruit):

1) we spreken Ernesto aan op zijn verantwoordelijkheden en maken afspraken met hem
- voor 16:00 uur laten weten of hij thuis eet; zo niet, dan kan hij niet mee-eten, dan moet hij voor zichzelf zorgen
- zijn was mag niet meer slingeren in de badkamer, anders doe ik het in een vuilniszak en gooi het zijn kamer in
- we gaan het gesprek (dagelijks?) aan dat hij start met het overmaken van de schulden aan mijn moeder en mij
2) we gaan hem belonen met positieve aandacht en complimenten als hij wel zich aan zijn afspraken houdt
3) Ik geef de documenten van de Jellinek aan allen, en ze gaan t lezen om meer te weten over de juiste manier van communiceren...


Het was heel fijn om zo met elkaar hierover te praten.
Dit is denk ik, de allerbeste tip die ik iedereen die in eenzelfde situatie zit zou willen geven: ga allemaal bij elkaar zitten en maak een 'plan van aanpak'.
Steun  elkaar.
Zoek informatie en zeg dat niet 1 persoon er alleen voor komt te staan!

En dit is nog maar dag 2 van deze kerstvakantie!
De vrijdag begon al raar, ik weet niet hoe het allemaal gaat lopen, maar het voelt GOED!!!! 

Ijzer moet je smeden als het heet is!

Wat een bijzondere avond. Zo zit ik 's middags nog thuis te mijmeren over de start van de kerstvakantie en de ziekte van een collega, zo loopt de dag op een waanzinnige manier heel bijzonder! 

Magdalena voelde zich nog ziek en had geen zin im 's middags mee te gaan, de stad in en op jacht naar kerstkoopjes. Eerst besluit ik dan ok maar thuis te blijven, maar als ik naar buiten kijk, bij het raam, besluit ik, als ik al die mensen lekker zie fietsen tegen de wind in, dat ik ook even wil fietsen. Ik leen de fiets van Magdalena en geniet van de harde wind die ik voel op haar fiets, die overigens bagger fietst. De trapper zit ietwat los, bij elke trap ben ik bang dat ie eraf schiet, maar ik kom hard genoeg vooruit.
Mijn eerste doel is de MediaMarkt, maar als ik in de stad aankom, besluit ik om M even terug te bellen, hij had gister gebeld, en ik had nog niet teruggebeld. Ik ken M al heel lang. In sommige tijdens gingen we heel vriendschappelijk-goed met elkaar om. Ik nodig hem uit voor een kopje thee in de Zwarte Ruiter en hij zegt te komen. Als een snelle Henkie ga ik naar de MediaMarkt om informatie te vragen over de Ipad of Ipadmini. Ik ga mezelf verwennen, zodat ik van overal vandaan lekker op mijn blog kan schrijven. De info die ik krijg geeft mij het gevoel dat ik beter de Ipad Air kan kopen, maar ik besluit er nog even over na te denken.
De Bijenkorf is het WALHALLA van de kerstaanbiedingen! Het maakt hebberig, maar juist met geld in 'the pocket' is niks uitgeven zalig! Je hebt de keus! En met niks in the pocket, heb je geen keus!

Om half vier wandel ik de ZR in en vind daar O (oud leerling van een van mijn eerste klassen) en R (eeuwige kroegtijger) ....... en als start begin ik met een lekkere mint-thee. M komt iets later binnen, omdat hij voor een broodje bal een blokje om gelopen was. 
We kletsen, het wordt druk-drukker-drukst. Van de thee wordt het een droge witte wijn en de herinneringen worden weer werkelijkheid als we erover praten. Zalig. Dat moet zo nu en dan kunnen.

Op een gegeven moment krijg ik een berichtje van Ernesto, wat de bedoeling is, dat hij inderdaad wel een hapje wil komen eten. Ik schrijf terug dat hij dat dan ook aan Magdalena moet schrijven, omdat ze niet met me meegekomen is naar de ZR omdat ze zich te moe voelde.
Zo gezegd zo gedaan en na ongeveer 3 kwartier komt Magdalena de ZR in en sluit gelijk aan bij de groep. Ze zegt dat Ernesto buiten zit, niet binnen wil komen omdat hij het te druk vind (ik besef op dat moment niet dat hij waarschijnlijk bang is om dat te gaan hyperventileren). 
Prima, we besluiten onze thee op te drinken en dan daarna weg te gaan. Op dat moment ziet Magdalena een bekende van haar opleiding en hoort zij dat N er ook is. N is haar beoordelaar van haar scriptie die nu al 2x haar scriptie heeft afgekeurd! k zeg haar dat ik een praatje ga maken met N. Dit wil zij niet, maar ik heb al langer een zeer onbevredigend gevoel over het 2x afkeuren van haar scriptie en besluit om nu mijn kans te pakken en op N af te stappen. Je moet per slot van rekening ijzer smeden als het heet is!

Ik loop op N af en vraag of ik hem een vraag mag stellen (hij staat per slot van rekening in gesprek), hij zegt dat dat mag.
"Ben jij N.?"
"Ja, dat klopt."
"Mag ik je een vraag stellen?"
"Ja hoor dat mag."
"Mijn naam is Karin Kracht en ik ben de moeder van Magdalena......"
"O, oke..."

En er ontstond een gesprek over haar scriptie. De kortste uitleg is dat hij vindt dat de andere beoordelaar niet de juiste kwaliteiten bezit om goed te coachen op onderzoek/scriptie. Daar waren we al achter en daar zijn we lekker mee! 
Na een tijdje kwam Magdalena ook in de buurt staan, en ik zei N dat ik eigenlijk niks had mogen zeggen van haar.
Hij haalt Magdalena erbij en ze hervatten samen het gesprek. Ik word zelf op mijn rug getikt en raak in gesprek met twee (jongere) heren. Goed voor mijn ego om sjans te hebben met twee heren van 44 en 46!
Ernesto komt als een woeste stier binnen draven en gebaard hoe lang dit allemaal nog gaat duren. Ik probeer uit te leggen dat dit een docent van Magdalena is en dat dit voor haar heel belangrijk is. 
Hij stormt weer naar buiten. 
Ik ontvang:

waar slaat dit op

als je liever gewoon daar wilt blijven kun je dat ook zeggen

wat is er mis

zegt ook niks

ik ga beter naar huis ofzo?

ik sta hier nog en verwacht een uitleg

als ik die binnen moet komen halen heb je een scene

want dan ben ik echt boos

Mijn accu gaat op dat moment uit. Dus ik vraag de mobiel van Magdalena en bel Ernesto. Hij blaft door de telefoon. Hij begrijpt niet dat ik even Magdalena de gelegenheid wil geven om met de docent te praten. 
Magdalena gebaart dat ze ook klaar is met het gesprek. Ik zeg de heren gedag....En wij lopen naar buiten alwaar zoonlief als een dolle stier staat te tieren. 
Ik blijf kalm. Dat is geen wijsheid, maar ik weet gewoonweg niet hoe ik het beste kan reageren. Ik blijf kalm zodat ik tijd kan winnen om na te denken. Ernesto heeft trouwens toch geen antwoord nodig want hij blijft maar briesen. 
Hij blijft briesen als we aan tafel zitten bij Havanas. Hij blijft ook steeds herhalen wat hij zegt:"Jij accepteert mijn persoonlijkheid niet. Ben je nou zo dom dat je dat niet snapt of heb je een sociale handicap." "Jij accepteert mijn persoonlijkheid niet." "Ik voel me thuis ongelukkig en dat komt door jou." "Het blowen hoort bij mijn persoonlijkheid en jij accepteert me niet."

Hoe reageer je daarop? Mijn hersenen waren als een razende aan het werk hoe ik hier het beste op kon reageren.
Rustig en beheerst, ik voelde zelfs geen tranen opkomen, zei ik: "Ernesto, jij maakt een denkfout, jij zegt dat het blowen bij je persoonlijkheid behoort, maar dit is niet zo. Het blowen maakt je kapot en zorgt ervoor dat jij totaal niks doet. Ik heb met mensen gesproken die geblowd hebben en die zeggen allemaal dat ze verdoofd werden en dus ook geen enkele zin meer hadden om ook maar iets te doen. Waarom kom je niet een keer thuis uit je werk, zonder naar de coffeeshop te gaan en koken we samen? Je zult zien dat er dan een andere sfeer is. Jij stapt anders binnen en wij reageren anders."
Magdalena viel me bij. Obers kwamen en gingen. En hij bleef maar praten en herhalen. Dat hij zich thuis ongelukkig voelde en dat kwam door mij.
Normaliter zou ik me OF waanzinnig verdrietig gelijk voelen en de tranen op voelen komen, OF ik zou boos worden, maar ik blijf kalm en denk aan alles wat J mij deze week verteld heeft in Amsterdam. En ik leg nogmaals de hele riedel uit.
Ik voel het tij keren. Hij wordt rustig en het lijkt zelfs alsof hij beseft dat hij inderdaad een denkfout heeft gemaakt. 
Magdalena helpt het onderwerp te veranderen. Het gaat nu over haar scriptie, de korfbal en Tania, het Mexicaanse nichtje. Ernesto schakelt mee en verdomd, het wordt nog gezellig ook!
We eten, we drinken frisdrank en als we klaar zijn, reken ik af. We lopen naar buiten en Ernesto geeft aan nog ergens wat te gaan drinken. Hij geeft spontaan zijn zusje een zoen en daarna mij. [Wat gaan we nou meemaken?]
Magdalena geeft aan nog even terug te willen naar de ZR, om te kijken of ze er nog zijn, van haar opleiding. We lopen langs de mediamarkt, waar mijn fiets staat, nemen de fiets neer en zetten 'm op de hoek van de Grote Markt en lopen samen de ZR weer in. De hele bende van de opleiding staat er inderdaad nog. 
Een van de twee broers, de politieagent, zit ook nog aan het einde van de bar. We besluiten er naar toe te gaan. Magdalena stelt hem uiteindelijk, na de kennismaking, ontzettend veel vragen over de opleiding voor de politie en de DKTB..... Leuk hoe hij erop ingaat en hoe hij vertelt!
Vervolgens raakt zij aan de praat met een docent van de HALO die haar uitlegt en tips geeft over hoe te solliciteren. Wat een bijzondere, rare, intensieve avond. 
Omdat zij met de docent praat, blijf ik aan de praat met de politieagent, een leuke vent, vrijgezel. Hij vraagt mij of ik ook vrijgezel ben. Ik zeg hem dat dit niet zo is. 
We raken aan de praat en ik verwonder mezelf. Ik vertel hem over het vinden van J, de vader van M+E, en de rol van de politie. En aansluitend het probleem van vandaag de dag. De verslaving en de energie die het kost om ermee te 'dealen' [raar woord in deze context]. De schat, hij luistert, zegt dat ie vindt dat ik t goed doe..... Soms kunnen woorden van een onbekende veel steun geven als ze waardering uitspreken. Het doet me goed. Ik heb net een verse muntthee op en wil niks anders. Het is beter om naar huis te gaan, want ik moet nog naar Zoetermeer..... Het is beter om niet te lang te blijven. De agent gaat ook naar huis.
Ik tik Magdalena aan, zij wil ook naar huis, want de volgende dag een belangrijke wedstrijd en ze was de hele week ziek geweest, dus een paar uur goed slapen is niet verkeerd.

Zij gaat met de tram en ik ben op haar fiets. Ik heb waanzinnig veel wind tegen. Ik moet kei en keihard trappen. De hele avond spookt door mijn hoofd heen. Ernesto met zijn rare kronkels. Zijn hersenen zijn echt aangetast door die troep. Wat heeft hij rare gedachten. Heel positief dat hij alles eruit gegooid heeft. Heel positief dat hij uiteindelijk ook luisterde. Heel positief dat hij met zijn zusje de taart wil voorbereiden om mee te nemen naar Rotterdam, de 24ste. Heel positief dat hij spontaan haar en mij een zoen gaf. En heel goed van mezelf dat ik gezegd heb dat hij echt een waanzinnige denkfout maakt. En fijn dat Magdalena uiteindelijk zich ook in het gesprek mengde.
Met heel veel gedachten fiets ik naar huis. Bizar zo'n avond.

Magdalena stelt voor mij te brengen naar Zoetermeer omdat zij dat 's ochtends de auto heeft voor de boodschappen. 
In de auto komt deel 3 (?) van de avond. Ze vertelt ontzettend veel over D., de Jehovagetuige. Haar vriendin, de Jehovagetuige M die met haar vriend J bij ons op bezoek is geweest heeft zelfs letterlijk tegen Magdalena vertelt: "Als ik je zou kunnen en mogen verbieden met hem om te gaan, dan zou ik het doen."
Wauw, wat heeft D uitgehaald?
Magdalena is er nog wel heel erg mee bezig. Maar het belangrijkste is, dat ze praat. Ook zij praat nu zonder dat er een kwartje tussen kan komen....

Wat is dit voor een avond? Hoe staat de maan? Dit is nog maar de eerste avond van deze kerstvakantie! Ik denk dat ik maar thuis blijf en nergens heenga, er gebeurt hier genoeg!!!!

Vakantie starten met een champagne-ontbijt

De vakantie starten met een champagneontbijt is niet verkeerd. Zeker niet als dit eigenlijk ook nog gewoon je laatste schooldag is EN je tijdens het ontbijt ziet dat je salaris gestort is + eindejaarsuitkering! 
Zalig, dan drinkt de champagne lekker weg. Aan een tafel met meerdere dames. Dan valt er altijd wel wat te bespreken.... 
Het heel droevige nieuws van vandaag was wel dat een collega (oop, kantine medewerkster op een van de locaties) waarvan ze gister opgenomen was omdat ze dacht dat haar heup gebroken was, nu geconstateerd is dat ze op zeer lelijke wijze kanker in haar heup heeft. 
Dan zit je ineens met een dubbel gevoel je glaasje champagne leeg te drinken tijdens datzelfde ontbijt.

Bizar hoe het leven doorgaat. Foto's van teams worden gemaakt. Glaasjes worden leeg gedronken. En iedereen gaat naar huis, vakantie vieren.

Gezondheid. Het allerbelangrijkste. Wat er op die rekening staat, doet er 'weinig' meer toe. Het gaat om gezondheid. Fysiek en mentaal.

Op dit moment van schrijven, zit Michel bij zijn ex. Hij heeft mij beloofd nu de scheiding (met convenanten) aan te gaan vragen, voor 15-1. 
Ik ben benieuwd.
Linksom en/of rechtsom, ik ga dit verhaal niet mijn vakantie laten verpesten. Maar mijn gevoel (en respect voor Michel -hoe pakt hij dit aan?-) wordt er natuurlijk wel door beïnvloed. 

Spannend!

Nostalgie: als kers op de slagroom..

Terwijl ik op de pc een beetje aan het klooien ben en aan het wegdromen met het zoeken naar reizen voor DEZE kerstvakantie, hoor ik een ontzettend lawaai. Dit keer geen gehoor en herrie van de bouw, maar kinderen die samen lawaai maken. 

Gelijk herinner ik mij een mail van de directeur van de basisschool hiernaast. Vroeger mijn basisschool, waar ik werkte als juf. Vroeger de basisschool van mijn kinderen. We woonden toen een stukje verder in de staart waar we nu ook wonen. Alleen heet dat gedeelte anders, maar in theorie en praktijk is het eigenlijk dezelfde straat.
Ik herinner me een ongelooflijk koude kerst. Met lampionnen, gemaakt van melkkartonnen, liepen toen alle kinderen naar school. Als juf liet ik de kinderen thuis achter, om gebracht te worden door hun vader. Ik ging alvast op pad om in de klas alle kaarsjes aan te doen. 
Het feest bij ons op school was geweldig. De school zag eruit als een sprookje, overal kaarsen aan. 
De kinderen zagen er mooi uit. Ze waren ook blij met zichzelf. Sommige kinderen hadden iets voorbereid om te doen. Zoals het voordragen van een liedje. Ouders hadden lekker eten gemaakt. Het stond allemaal mooi klaar. Het specifieke van de school hiernaast is dat het eten bediend werd door ............... vaders die allemaal mooi in kostuum waren. Dat maakte het diner geweldig sjiek!
En als kers op de slagroom kwamen de vaders langs in koor en zongen zij acapella mooie kerstliedjes. Het straalde vrede uit. Het straalde zorgzaamheid uit. Het was geweldig. 

Nu kijk ik naar beneden met een nostalgisch gevoel. Op dagen als vandaag heb ik heimwee. Heimwee naar de tijd dat ik lesgaf op de basisschool en heimwee naar toen de kinderen klein waren. 
Wat had ik allemaal anders kunnen doen en gedaan als ik de kennis van nu gehad had. Maar ja, als...als .....als.....
Ik geniet van de kinderen die voor de poort staan, die naar binnen gaan voor hun kerstdiner. Het sneeuwt niet, het vriest niet. Maar het vuurtje wordt gestookt op het schoolplein en daar is de start van het feest. Dezelfde directeur. Sommige dingen veranderen niet.

De wind van voren krijgen

Wat heb ik toch ontzettend veel fouten gemaakt in mijn leven.....en wat zal ik er nog veel maken. Mijn oren zijn gewassen vandaag, ik heb de wind van voren gekregen. Zo voel ik het, maar zo is het niet gegaan.

In een uur tijd passeren heel veel woorden en heel veel gevoelens. 

Ik besef dat ik Ernesto veel te veel beschermd heb. Het is ook 'de kip of het ei'-verhaal, want iedereen klaagt over Ernesto tegen mij. Al met al, heb ik de shit op mijn schouders. Of het nu de bovenbuurman is die klaagt over de stank van de wiet, de buurvrouw over het volume van de muziek (vroeger toen hij nog boven sliep), mijn moeder over het geleende geld, Magdalena over d stank op het balkon en de afwas die niet gedaan wordt, Michel over zijn ergernissen...... Ik krijg het allemaal op mijn bordje. Iedereen legt het bij mij neer. En zoonlief, die nog steeds in staat is zijn patroon te handhaven, leeft gewoon zijn leventje op dezelfde manier. 
Het roer moet om, ook al staat in dit geval de beste stuurlui vaak aan wal en weet iedereen hoe het beter moet. Vanaf nu mag iedereen die een probleem heeft met Ernesto, zelf tegen Ernesto zeggen hoe vervelend hij/zij dit vindt. We moeten aan de slag met positieve beloning (wat vindt Ernesto leuk om te doen? Compliment? Uitje?) vanuit een positieve communicatiestijl. 
Geschikt moment, bondig, positief, spreek vanuit de 'ik', verwijzend naar specifiek gedrag, toon begrip, accepteer gedeeltelijke verantwoordelijkheid, hulp aanbiedend.
Beloningen zijn van groot belang. Beloond gedrag neemt toe. 
Het doel is om beloningen aan te biden op nuchter gedrag.

Ik heb nog nooit gevraagd of Ernesto zonder van te voren te blowen mee wilde gaan naar een feest of uit eten. GEMISTE KANS dus!!! Ik moet stimuleren dat hij stopt en dus mijn verzoek uitspreken dat hij zonder te blowen meegaat naar een familie-kerst-feest. 
Er staat wat dit betreft een prachtige tijd voor de boeg. Van feest naar feest met kerst. Niet accepteren dat hij stoned naar een feestje komt.
Vanaf nu positief vragen of hij niet wil blowen. 
Pffffff ik moet even opzoeken hoe ik dat nou kan zien, zijn het nou juist GROTE of KLEINE pupillen als iemand stoned is?

[Het zijn grote pupillen als hij stoned is.]

De beloning moet iets zijn dat hij als prettig ervaart, de beloning moet goedkoop zijn, liefst gratis en direct beschikbaar, en het moet voor ons aangenaam zijn om te doen. 
Ik moet waanzinnig goed nadenken welke beloningen we kunnen bedenken. Het uiten van warme gevoelens? Het geven van een compliment? Zijn favoriete maaltijd klaarmaken? Een knuffel geven? met welke acties kunnen deze dingen aangevuld worden? 

Heel simpel. Als hij voortaan niet meehelpt in de huishouding, dan kan hij ook niet aanschuiven voor het eten. 
Ik moet een afspraak met hem maken hierover. Ik wil ook een afspraak maken dat hij voor 17:00 uur laat weten of hij wel of niet thuis eet. Dit ipv binnen te komen lopen....
Dat soort afspraken. 
Heropvoeden.
Niet accepteren dat hij de dingen niet doet.


Potverdrie, ik krijg het wel druk. Ik wil van mezelf:

1. Tegen mijn moeder, mijn vriendje, mijn dochter zeggen, dat ze zelf hun eigen ongenoegen moeten delen met Ernesto. Dat dit dus juist goed is. Op een positieve manier, maar al zou dat niet lukken, zij moeten t gewoon zelf zeggen. Keer op keer. Doen ze dat niet, dan komt hij elke keer met zijn gedrag weg.... En dat is niet de bedoeling. Het is te weinig als ik het in mijn eentje doe. 
Samen zijn we krachtiger.
Afspraken maken. Belonen. En negativiteit bespreken. De strijd aangaan op de juiste manier. 
Hoe ga ik dit doen?
Of via een brief, of via een familie-meeting. Ik denk dat ik voor het laatste kies omdat daar ook extra kracht vanuit gaat.

2. Dochterlief,
Tegen haar ga ik zeggen dat ze nu nog 'vakantie' mag houden, maar dat zij vanaf 5 januari ook haar leven op de rails gaat zetten. Linksom of rechtsom. Aan het werk. Opstaan 's ochtends, werk zoeken. Niet meer de hele dag op haar bed liggen. Ik word er helemaal gek van. Als ik thuiskom om iets te halen om 12 uur, ligt ze nog steeds in bed.....IK KAN ER NIET MEER TEGEN!!!!!!

3. Vriendlief,
Voor hem staat de deadline op 15 januari. 
Ik weet nog niet wat ik doe als hij geen aanvraag de deur uit heeft....afgelopen zaterdag waren we met de maatschap weg. In een bootje voeren we met het hele gezelschap onder een lichtshow door. Iemand zei, o wat romantisch, wie is er nog niet getrouwd? "Michel en Karin", en toen riep ik....'nee, hij moet eerst nog scheiden!!!!!' Dat gaf de hele avond stof tot nadenken. 
Het was ene fantastische avond. Ik zag er tegenop. Bij het vorige uitje was ik natuurlijk op het laatste moment afgehaakt.... Maar het was super. 

Drie projecten. Gelukkig volg ik ook de training 'the 7 habits van Covey', dus ik weet hoe ik pro-actief aan het werk moet gaan.

4. Mezelf belonen staat er in het huiswerk van de Jellinek. Zorgen voor kwaliteit van mijn leven. Ik zal eens kijken welke vriendinnen tijd hebben voor leuke dingen deze vakantie. 
Ik wil in ieder geval in januari mijn woonkamer laten verven. Plafond wit. Ben zo benieuwd hoe dat eruit gaat zien.

Ben doodmoe. 
Er is een hoop te doen.
Eerst zo nog wat voor school doen. Dan lezen in mijn boekje en dan zaaaaaalig slapen!!!!!!!!!!!!!

Het is zalig om de hulp te hebben van de Jellinek. Het is een cadeautje. Een goede steun. Zo wieling mensen weten hoe ze moeten helpen. In de reader staat ook: hulp vragen.
Daar begin ik dan maar mee, hoe lastig ik dit ook vind. 
Mijn moeder, Magdalena, en Michel moeten aan de bak!!! Samen staan we sterk(er)!

ADHOC

Een app berichtje van Ernesto. Dat gebeurt niet zo vaak. "Dinsdag heb ik een afspraak bij ADHOC."

Dat biedt perspectief. Ik ben er inmiddels aan toe. Het is goed zo.
Ook positief is dat Ernesto weer contact heeft met zijn ex vriendinnetje. Zij heeft 'm wel nooit van het blowen af kunnen helpen, maar ik ook niet. 
Als ik 1 ding geleerd heb, in deze periode, is het dat iemand echt zelf ermee moet willen stoppen, dat het anders echt geen zin heeft. 

Een collega vertelde over haar verslaafde verloofde. Hij is op eigen houtje gestopt. Ze hebben trouwplannen. 
Nu ik erover durf te praten, hoor ik veel verhalen en elke keer komt terug dat de verslaafde echt zelf moet willen........

Het is en blijft een harde dobber......als hij weer op zichzelf woont, heb ik misschien minder 'invloed', maar ook minder strijd....ik denk en hoop oprecht, dat hij dan zelf de kracht vindt!

De afspraak die niet door ging

Hoe kan je balen?

Nadat ik J. had geschreven "Mona help me", had ik een afspraak staan op donderdag. Ik was vroeg klaar op school, onrustig en bedacht dat ik alvast naar Amsterdam zou kunnen rijden en daar in een 'cafe' een stapel schriften nakijken, want de computers op school deden het niet en ik had geen rust om op school na te gaan kijken.
Terwijl ik auto rijd, denk ik na. Ik vind het zalig om in mijn eentje auto te rijden, in mijn eentje thuis op de bank te zitten en lekker lang te douchen en na te denken. Overdag vind ik het prima en voel ik me er happy bij. Ik heb mijn gedachten onder controle. Maar 's nachts wakker worden en 'denken' is verschrikkelijk. Ik kom dan in een tunnel terecht, een tunnel waar je terecht komt in pie-ke-ren met een grote P. Het leven ziet er dan wat zwaarder uit. Gelukkig is dat 's ochtends als ik onder de douche sta al snel over en kan ik met een paar kleine oefeningen mezelf weer coachen en heb ik mezelf redelijk onder controle.
Het is ook geen vervelende weg. Ik ben via de Hubertustunnel snel de stad uit. Wassenaar, Leiden, het gaat snel. Ik hoor mijn telefoon overgaan terwijl ik Schiphol in zicht krijg. Ik zie een 020 nummer (J?) en neem dus aan. 'Hai Karin, met J. Ik zie in mijn agenda dat ik een dubbele afspraak heb gemaakt. Zou jij het erg vinden om een nieuwe afspraak te maken?" 
"Eh.......ik rijd al bij Schiphol...... Maar ik heb genoeg te doen voor mijn werk, dan keer ik wel weer om". "Als je het niet erg vind dan heel graag, heel dom van mij dat ik een dubbele afspraak heb gemaakt. Okee, dan mailen we nog over een nieuwe afspraak, fijne dag nog, draag." "Oke, daag."
Ik ga de snelweg af bij Schiphol en rijd langs 'vertrek'. Ik voel me heel langzaam boos worden, WTF! Ik had nog wel geschreven 'Mona, help me alsjeblieft?' 
Enfin, op naar huis dan maar.....
Ik laat Schiphol achter me en draai wederom de snelweg op. Ik zie mijn mobiel oplichten en zie een berichtje van mijn collega uit Leiden "Karin, waar zit je?" 
"O.....wat ben ik nu weer vergeten?" Ik bel mijn collega en zij zegt dat we intervisie hebben. Het voordeel van het niet doorgaan van mijn afspraak is dat ik direct door kan rijden naar Leiden. 
Hoe bizar!!
Alsof het universum regelt dat ik toch naar de intervisie kan. 

Uiteindelijk was het een heel goede middag die me weer kracht geeft en inspiratie! Ik kan er weer even tegen!

Ter plekke depressief!

Hai Magdalena,  ik heb uitgerekend wat het kost via de NRC, dit wordt 31 euro per maand. 

Als je er 1 koopt via de Telegraaf, dan is het 24 per maand (mini), maar als je ‘m gewoon in de winkel koopt en misschien op rekening (per maand) is het goedkoper.

Als je werk hebt, en je betaalt minimaal de helft mee van je salaris, vind ik het prima, maar je moet wel ff aan d bak. 

Ik heb heel veel moeite met het feit dat je de halve (hele) dag in je bed ligt en weinig/niets doet om mij te helpen.

Werk zoeken is een baan op zich. 

Als je morgen je scriptie afrondt, dan wachten we op hulp en kan je gaan solliciteren. 

Schrijf je morgen ook even in bij Adecco. Die jongen die nu dat voor Essent doet, werkt al 2 jaar voor Adecco en zei dat het goed betaalt!

LY xxx

Niets doet om jou te helpen??? Ik heb vorige week op vrijdag na elke dag afgewassen zonder dat je iets vroeg en heb de badkamer gedaan toen je het vroeg. Je andere kind doet NIKS. 

Verstuurd vanaf mijn iPhone

Lieve Magdalena, 

Het is niet goed om jezelf te vergelijken met Ernesto, dat is niet goed. Zoals hij doet is niet 'normaal'. 
Hij doet inderdaad niks in huis. Hij doet niet lief, er is niet met hem te praten. Er is geen afspraak met hem te maken. 
Ik heb niks voor mijn verjaardag gekregen. 
Als ik hem betrap op in huis blowen, vliegt hij er echt gelijk uit. 
Ik heb om alles veel verdriet. 
Hier moet je jezelf niet mee vergelijken. 
Ik begrijp dat ook jij (net als ik) hier heel veel last van hebt. 

Dit moeten we niet (teveel) ons leven laten beïnvloeden. Bijna geen collega weet van Ernesto en de situatie, ik doe gewoon mijn werk. 

Jij moet je er ook niet door laten beïnvloeden. Jij doet niks/weinig in huis. Je doet pas de badkamer, met een gezicht als een oorwurm, als ik het 2x heb gevraagd. Ja hebt af en toe afgewassen. 
Ik werk me de pleuris, volgens mij sta ik vaak genoeg klaar om jou te helpen (vind ik normaal), maar jij doet echt niet veel. Je bent volwassen. Je zult tzt pas voelen/merken als je op jezelf woont wat ik nog allemaal doe. Je weet zelf ook wel dat je liever lui dan moe bent. 

Stel je eigen doelen/plannen en vergelijk jezelf alsjeblieft niet met Ernesto. Dat is echt een verkeerde gedachte. 

Ernesto is Ernesto niet (meer), die zijn we grotendeels kwijt. Hij is afhankelijk van wiet. Die troep verdoven zijn gevoelens. Maken hem gek. En als hij niet eraf wil, kunnen wij niks doen. 
En hierin kan ook niemand helpen, lijkt het. Mensen kunnen hem pas helpen als hij wil. 

Wij, jij en ik, kunnen zorgen dat we goed voor onszelf zorgen. Dat we wel iets van ons leven maken. Dat we wel lol maken met elkaar. Dat we wel gelukkig zijn. Dat we wel iets doen met onze talenten. Dat we wel doelen stellen en werken om dromen uit te laten komen. 
Niet elke droom kan uitkomen, soms heb je geluk nodig. Soms moet je geluk afdwingen. 

De vrouw van een collega is loopbaancoach, als je wilt? 

Deze week:
- scriptie
- inschrijving Adecco
- sollicitaties 

Goed om te sporten. Je mag je inschrijven bij zo'n goedkope sportschool. Wel gaan dan. Ook alleen. Het went en je ontmoet altijd dan eerder andere mensen. 

Zie deze periode als 'cadeautje'. 

Als niks lukt, spaar ik dat je een maand naar een Spaans sprekend land kunt gaan om de taal te leren, vrijwilligerswerk te doen en te denken over wat je wilt. 

Ik hou ontzettend veel van je. Dit is een lastige periode. Je komt er sterk uit, je moet wel dingen gaan doen. 

Vergelijk jezelf nooit/niet met je broer. Dat is niet de juiste vergelijking. Daarmee wil ik hem
Absoluut niet goed praten en ook zijn gedrag niet goed praten. Ik accepteer zijn gedrag niet. Maar als ik er dagelijks tegen zou vechten en dagelijks het verdriet binnen zou laten,  ga ik kapot Raquel en word ik straks ziek en kan niet meer werken. 

Wij moeten zelf wel iets van ons leven maken. 
Jij hebt ontzettend veel talent. Go for iT. 
En als je hierbij ondersteuning wilt, dat vragen is juist sterk en doelbewust! Dat mag je aan mij vragen, maar ook aan iemand anders. Die kosten betaal ik. Is nodig om vooruit te gaan! 
Je kan wat je wilt! 
Winnen. Niet alleen bij korfbal in een wedstrijd, maar ook in het gewone leven..... 
Wat wil je bereiken en wat moet je daarvoor doen? 
En wat wil je daarna doen? 

Ik heb vrijdag op school een middenmanagementoeiding gevraagd. Ik mag m doen. Zou hij mij nooit gevraagd hebben. 
Altijd voor jezelf zorgen. 

Ik werk extra om vakanties te betalen. En als je een cursus sportpsychologie wilt doen mag en kan dan. 

Maak een lijst voor 2915 wat je gaat doen. 


Je kan t!
Hvj!!!



Verstuurd vanaf mijn iPhone

Ik kan er heel slecht tegen, liggend en hangend de hele dag op bed. Te lui of zichzelf teveel vergelijkend met Ernesto, doet ze erg weinig/nauwelijks iets in huis. Als ik om half 8 de deur ben uitgegaan, om de eerste les les te geven, om 08:15 uur, en om 12:00 uur thuis kom om even iets te halen, is bij haar nog de deur dicht. Ze slaapt. Het lijkt me echt vreselijk om thuis te zitten, geen werk, en o,o euro op je bankrekening. Ik zou er direct waanzinnig depressief van worden! 

DR. phill

Parenting

Printer Friendly Version of this Article

TAKING THE NEXT STEP

• See Brandon's update seven years after his intervention on Dr. Phil's stage. 
• Maureen gives an update on her 14-yuear-old son, Sam, who was caught using drugs.

BE ON THE SHOW

• At War With Mom?
• Is Your Household in Turmoil?
• Party Mom
• Cougar Lifestyle
• Kids Hate Your New Spouse?

If You Suspect Your Child is Using Drugs

Brandon is a drug addict whose life was in danger, until his family brought him to Dr. Phil for an intervention. Now that Brandon is clean, he reveals how he kept his addiction a secret and offers tips on what to look for if parents suspect their child is using drugs. For more, click here.

Lock your liquor cabinet.
Brandon started on his course with alcohol and drugs at about the age of 13 when his parents went out of town and he decided to raid their liquor cabinet. He chose the clear liquor because it was the easiest to replace with water.

The most trusting parents are the ones who are the easiest to take advantage of.
Brandon lied to his parents a lot. He'd tell them he was going out to eat, bowling, or to a movie, when instead he was headed to a party to get drunk. When he came home late, some of his excuses were: he ran out of gas, he had to take some girl home who lived on the other side of town, there was a huge accident so the road was blocked, etc.

Double check alarm systems.
Even though Brandon's parents had an alarm system in their house, he was able to find a loophole to get out of the house past curfew time. Brandon often used his fire escape ladder to get out his bedroom window and to the ground.

Check their bedrooms.
Good places to look for drugs: under mattresses, under dressers, under cabinets, or even attached to the back of the drawers. Brandon's favorite place was in his closet, inside pockets of clothes and jeans he never wore.

Look closely at your child.
To cover up the physical signs that he was using drugs, Brandon would pull his hat down over his eyes, put gum in his mouth, and put Visine in his eyes to take away any redness. When he came home, he would avoid conversation by giving his parents short yes or no answers. 

Don't think your child is too young to be exposed to drugs.The first time Brandon smoked marijuana, he was 16, and knew a lot of people who were already smoking it. By the time he was 18, he was smoking and drinking on a daily basis.

Know who your child's friends are.
Brandon says if a kid won't bring their friends over to the house to hang out with their parents and get to know them a little better, they most likely have something to hide.

Consider where they get their drugs.
Brandon says kids usually start by getting their drugs through their friends, eventually building up a network of dealers whom they meet at a convenient location. Brandon often got his drugs in parking lots such as fast-food restaurants, superstores, gas stations, and movie theaters.

Check your child's attendance record at school.
Brandon used to skip school to go get high. He'd leave early, arrive late, and sometimes not show up at all. He'd forge notes from his mom, or steal passes from the school office.

Are you paying for your child's drugs?
Brandon's parents would give him money to buy clothes or eat out, and he'd save that money to spend on drugs.

Check your child's vehicle after a Friday or Saturday night.If they were smoking in their vehicle, you can usually smell a strange odor coming out of it. Check for small pieces of joints " green leaf-like particles or seeds on the floorboards or seats. Look for white pasty substances on CDs, CD cases, dashboards, pictures, or mirrors, that they might be doing drugs off of.

Look through their pockets, purses, wallets and backpacks.Ask for permission, but if they're mad that you're looking through their stuff, it may be because they have something to hide.

Give your kids a random drug test.
Make sure it's after a weekend.

Look for signs. When drug use takes a toll, you may notice a rapid loss of weight, paleness of the skin, discoloration, dark circles under the eyes, shaky hands, dropping grades, more absences from school than you know about, sudden mood changes, rise in anger at family members.

Develop an open, strong and trusting relationship with your child, one without judgment.
Brandon says it's the best fence a parent can put around their child. Don't get angry with what your child comes to you and tells you, or the next time they won't share with you what's going on in their life. Give them advice and maybe they'll make a better choice in the future.