O wat houd ik van hem, deel 2

Wauw.....na het eten geeft Ernesto te kennen dat hij een lift naar huis wel prettig vindt. Dit was ook de afspraak, want ik heb tig potten voor planten achterin mijn auto liggen voor hem. Ik vraag Magdalena of zij hem wil brengen, maar zij heeft hoofdpijn en ik vind het niet erg hem te brengen, dus ik ga. Voordat we weggaan, geef ik hem een stapel rekeningen en druk hem op het hart naar de schuldsanering te gaan, dat betekent namelijk zorgen voor jezelf. Drie jaar in de shit zitten, maar dan ben je er vanaf! Hij belooft me plechtig dat ie er deze week naar zou kijken. Mmmmmmmm, ik weet niet of ik het kan geloven, maar ik wil het wel geloven. Mijn moederhart gaat altijd uit van het positieve.
Overigens merk ik er niks van (gedrag, ogen), maar zijn jas stinkt naar de weed. Gatver! Bij de Jellinek heb ik geleerd dat ik 'm dan eigenlijk moet weigeren thuis.... Maar dat vind ik nog lastig. De volgende keer zal ik vooraf stellen dat ik het waardeer als hij komt, zonder vooraf geblowd te hebben.

We stappen in de auto en het gesprek start... het gaat over het gesprek wat hij wilde beginnen met zijn zus, maar waar zij geen zin in had. Hij wilde het namelijk hebben over filosofie en de gedachte van Plato, naar aanleiding van het 'spel' Charlie Charlie'. Magdalena zei dat ze geen zin had hierover te praten, Ernesto maakt een analyse van haar gedrag en eindigt met het pilletje, waar een verslavingsgevaar aan vast zit. Niet lichamelijk, maar als je geestelijk denkt dat het beter met je gaat, als je dit gebruikt, dan zit je eraan vast.
Hij vergelijkt t met andere verslavingen en ook het gebruik van cocaïne. Ik weet niet waarom, maar ik vraag hem ineens of hij weleens cocaïne gebruikt heeft. Hij zegt 'ja', en voegt eraan toe dat het bij 1keer gebleven is, omdat hij het niet wilde en niet wil. Dat hij het toch gedaan heeft, kwam door de omstandigheden.
Hij was op de Canarische eilanden en zijn ex vriendin was jarig. Zij werkten beiden voor time-sharing en zijn ex was jarig. Zij gaf aan dit te willen vieren met de groep collega's en cocaïne. Ernesto wilde zich niet van de groep afzonderen, hij wilde haar niet alleen achterlaten en naar huis toegaan, dus hij bleef en deed mee.
Toen hij later in hun appartement kwam, met zijn vriendin, wilde zij weg. Zij was onder invloed van de cocaïne en was ook nog dronken, dus hij wilde haar niet laten gaan. Zij voelde zich toen opgesloten en ging gillen. De politie kwam bijna direct en vroeg wat er aan de hand was. Hij vertelde eerlijk dat er drugs en drank in het spel was en dat hij niet wilde dat zijn vriendin de straat opging. Dat als ze de volgende dag nog weg wilde, dat ze samen terug naar Nederland zouden gaan, maar niet nu die avond, alleen, in een vreemd land. De politieagenten keken elkaar aan en knikten. In ieder geval een eerlijk verhaal.
Ernesto zit blijkbaar op zijn praatstoel (een beetje gek om om te gaan rijden, maar ik ben blij dat hij praat, eerlijk is en dit verhaal met mij deelt) en geeft zijn kijk erop: 'achteraf denk ik dat het toen fout is gegaan in de relatie, dat we vanaf dat moment iets kapot is gegaan', ik herken het. Soms voel je het onbewust op zo'n moment en weet je later dat je gevoel het al wist.

We zijn aangekomen bij zijn huis, hij stapt uit en ik geef hem zijn spullen. Hij bedankt me voor het eten en de gezellige avond.
En ik voel 'O, wat houd ik toch van die jongen'. We geven elkaar drie zoenen en spreken voor het volgende eten af.

Met een rijk gevoel stap ik in de auto. Nee, hij maakt niet het beste van zijn leven wat betreft geld en materie..... Maar ik denk wel dat hij gelukkig is, ontzettend intelligent en eigenlijk heel lief en zachtaardig is. Misschien wel high-sensitive.......

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️