HIj komt naar mij, want hij was net bij een vriend geweest die om de hoek woont. Samen gaan we in de auto naar het restaurant. HIj dacht dat Magdalena er ook zou zijn, dus met mijn charmantste glimlach vraag ik of ik ook goed genoeg ben...... Ik krijg een glimlach terug.
HIj zit weer op zijn praatstoel. Ik ben zelf niet in de o-wat-ben-ik-vrolijk-modus, maar ik kan echt wel genieten van dit gestolen momentje. HIj begint met uitleggen dat als hij gestresst is en iemand belt met een 'algemeen praatje', hij daar niet tegenkan. En hij heeft de laatste tijd stress.
Hij woont in een ad-hoc pand, een heel gaaf pand. Maar momenteel heeft hij een tijdelijk-dakloze-vriend op bezoek. Die jongen laat alles liggen wat er op zijn pad komt, was zijn spullen niet, en is een grote bron van ergernis geworden van mijn zoon, die hier thuis ook altijd alles liet vallen als hij het niet meer nodig had. Inwendig moet ik lachen..... Waarschijnlijk zal hij mij nu wel wat beter begrijpen! Ook had hij bijna 2 weken nog 2 extra gasten uit Belgie, afkomstig van de Canarische eilanden, die hier hun geluk komen zoeken. Maar Ernesto vertelt dat zij zich gedragen zoals je je gasten wenst, mee-denkend, mee-opruimend, mee-betalend en mee-kopend. En elke keer als Ernesto de deur uitging voor boodschappen of andere afspraken, moest de hele goe-gemeente MEE de deur uit, ivm een onaangekondigd inspectiebezoek van ad-hoc. Het moet namelijk altijd netjes zijn.
Dit is een geweldige stok achter de deur voor zoonlief!!! Dit heeft effect. Ik zie het al voor me, in de ochtend, die slaperige hoofden, allemaal de deur uit, uit angst voor de inspectie. En, de inspectie is geweest, maar net nadat de Belgische gasten vertrokken zijn naar Rotterdam om hun geluk daar te beproeven, en hij had weer code groen gekregen. [Na een code oranje hiervoor]
-Geweldig principe......had ik vroeger ook hier thuis in moeten voeren.....-
Hij vertelt over zijn nieuwe baan en hoe lastig het is om dagelijks naar Delft te gaan, hij vertelt over zijn kapoote wasmachine.... We eten, hij eet een hele kip op, we drinken en we kletsen.
(Ik ben de hele situatie MICHEL gelukkig alweer vergeten, ik geniet van het hier en nu.)
Als ik hem thuis afzet, nodigt hij me nog even binnen uit, om te kijken hoe mooi opgeruimd het is......!
Helaas moet ik naar huis, want er komt een collega. Maar som is een gedachte alleen al mooi!
Ik stuur hem een zoentje en ik krijg een zoentje terug!
Hij maakt mijn dag!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten