Moeder zijn. Vechten voor mijn kinderen. Leven. Werken. De oorlog verklaren aan drugs en mijn kinderen willen beschermen in deze gekke wereld, La Vida Loca.
zondag 31 mei 2015
O wat houd ik van hem!
Ik blijf het zeggen: de beste gesprekken heb ik met mijn zoon.... In de auto!
Een bizar weekend! Vol met werk, korfbal eten, nog niet op gewicht, een zeer speciale avond met de kinderen en een grote, zeer grote ontploffing met vriendlief!
Mijn vriend Michel, is zeer gesloten. Zoals een vorige coach vertelde, Michel is vroeger emotioneel verwaarloosd. Hij heeft toen een manier van overleven ontwikkeld zonder zich emotioneel te binden. Met allerlei vluchtargumenyen. Ik ben al 5x bij hem weggegaan en zijn stilzwijgen, het vooral niet delen van zijn gevoelens, is dan altijd een van mijn overwegingen geweest. Ook nu loop ik daar weer keihard tegenaan. En eigenlijk heb ik totaal geen energie meer om hier nog in te steken.
Volgende week staat 'Stiefgoed' op ons programma en ik denk dat dit onderwerp dan vanzelf op de agenda komt te staan.
Maar goed, vanochtend liep hij weg, naar de sportschool en liet mij 'achter', zonder verdere uitleg te geven.
Ik ben toen niet blijven wachten. Nee, ik heb mijn spullen gepakt en ben naar huis gereden. Hier gaan werken.
Daarna een goed telefonisch gesprek gehad. Ik geloof dat hij nu, eindelijk beseft dat een relatie op deze manier, geen zin heeft. Dan kunnen we er beter mee stoppen!
Ernesto kwam ook eten. Magdalena lag nog in haar bed, toen hij rond zes uur kwam.
Ze stond op en douchte zich.
Ik had lekker gekookt, vonden zij, en op de terugweg naar zijn huis ontstond een bijzonder gesprek. Dat vertel ik morgen, want ik val bijna in slaap....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten