Nadat dit weekend dochterlief een kleine hersenschudding opgelopen had, ik met verkleumde vingers een wedstrijd heb gefilmd, die niet de goede wedstrijd was, zoonlief 2x afzei om te komen, was het vandaag dan toch de dag dat zoonlief zou komen eten.
Bijzonder. Ik wist dat ik hem mijn brief zou gaan geven. Ik voelde me net een verliefde puber toen ik 's middags naar de AH reed, om boodschappen te doen voor het eten. Wat zou ik gaan maken? Waar zou ik beide kinderen blij mee maken? Hoe kon ik de sfeer positief beïnvloeden?
Ik had bijna vlinders in mijn buik. Wat overigens goed uitkwam, want morgen heb ik een eerste trainingsmat voor teamleidster en daar zag ik wel een beetje tegenop. Maar met deze vlinders en een heel lichte hoofdpijn, kan ik gelijk die dag van morgen relativeren. Stelt niks voor. Ik maak een presentatie en mijn leven hangt er niet vanaf!!!
Ernesto had gezegd dat hij tussen half 6 en 6 uur zou komen. Het is een paar minuten voor zes en ik hoor de sleutel in het sleutelgat. Aan de geluiden hoor ik dat het Magdalena is. Pratend met oma komt ze binnen. Ik sta intussen de zalm met zout en peper te bestrooien en zet de schaal in de oven. Het is 1 minuut voor zes als de bel gaat.
Hè, Ernesto belt aan, ipv dat ie met de sleutel binnenkomt!
Het ruikt goed, zeggen beiden en ze gaan op de bank zitten en wat tv kijken..... Ik vraag of ze wat willen drinken, ze willen nog niks en we praten over koetjes en kalfjes.
Het is bijna Pasen, dus traditiegetrouw gaan we bij mijn moeder brunchen, we spreken een tijd af. Ernesto geeft aan dat hij ook komt.
Ik ga naar de keuken en laat hen beiden, keuvelend, achter.
Na een korte tijd kom ik met de schalen de kamer in en gaan we aan tafel. Beide kinderen geven aan dat ze mijn maaltijd errrrug lekker vinden: gegrilde zalm uit de oven, met guacemolesaus, en gefrituurde patatjes.... Ze smikkelen bijna hun vingers af.
Ernesto nodigt ons uit voor zijn housewarming party. Hij heeft zijn oom uit Parijs gevraagd te komen kijken naar zijn huis en heeft die datum als housewarming gezet! 'Ehhh...kunnen jullie mij helpen met het organiseren?'
'Tuurlijk, Ernesto, zeg jij maar wat we moeten doen, jij hebt de regie!'
Hij stelt wat dingen voor, we bespreken het. We hebben nog even de tijd.
Magdalena maakt aanstalten om weg te gaan naar haar training. Ernesto pakt ook zijn jas. Ik geef hem gauw mijn brief.....'Nog even dit lezen voordat je gaat', zeg ik.
'O, moet ik dit hier lezen waar jij bij bent?', zegt hij met een lach. Hij pakt de brief aan en gaat lezen. Ik doen net alsof ik iets uit de kast pak, maar observeer hem vanuit mijn ooghoeken.... Tussendoor schreeuwt Magdalena hem gedag. Hij lijkt blij...of wil ik hem nu blij zien?
Hij lacht en zegt: "ja nu gaat dat werk niet meer door, maar dank je wel."
Ik ken hem en weet dat dit goed is. Hij heeft de boodschap wel begrepen. Het is een slimme jongen. Ik vraag hem of ik hem weg zal brengen. Eerst zegt hij ja, maar dan zegt hij:'ik ga wel nog even naar de coffeeshop, dus ik vind het ook niet erg om te lopen, als jij principieel bent.'
En ik zeg (denkend aan CRAFT-programma) 'ja Ernesto, ik geef je ruimte te zijn wie je wilt, maar ik doe niet mee met de drugs', dus dan doe ik mijn jas weer uit.
Uit zichzelf vertelt hij dan dat hij minder vaak gaat. Eigenlijk nog maar een paar keer, en dan vooral omdat hij er leuke mensen ontmoet.
Maar dat hij minder blowt.
Ik kijk niet meer naar zijn gisor-afschriften, dus ik weet niet of hij de waarheid spreekt, maar ik wil het graag geloven.
In ieder geval zie ik hem vandaag blij. Ik denk dat hij het ook wel voelt. Er hangt totaal geen spanning. We hebben gelachen. Lekker gegeten. En hij bracht de borden naar de keuken. We zijn uitgenodigd voor de housewarming.
Ik word er blij van.
Mijn dag kan niet meer stuk.
Aanstaande vrijdag wil ik wel weer verder lezen in 'motiverende gespreksvoering'. Ik krijg daar energie van......en de juiste koers!
En als er tijdens dit etentje gebeld wordt door Michel, poeiert Magdalena hem af. We zijn nog aan het eten en willen niet gestoord worden......
Het is goed zo. Een kort, maar krachtig moment. Ik heb mijn storting gedaan. Ik kan weer verder met mijn zoon. En hij doet zijn best. Op zijn manier, zijn tempo. En hij respecteert mij ook, begrijpt dat ik hem niet wil brengen naar de coffeshop.
Mooier kan niet.......
# happy!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten