Moeder zijn. Vechten voor mijn kinderen. Leven. Werken. De oorlog verklaren aan drugs en mijn kinderen willen beschermen in deze gekke wereld, La Vida Loca.
donderdag 26 maart 2015
OMG
Al dagen krijg ik Ernesto niet te pakken. Hij neemt niet aan en belt niet terug. Ik zie rare tijden bij zijn whats app en heel langzaam komt er een vreemd onderbuikgevoel. Magdalena leest op 'politieberichten' dat twee jongens in zijn straat zijn opgepakt na een gevecht. Ik bel, maar hij neemt niet aan. Maar, ik zie veel later wel dat hij zijn whats app gelezen heeft.
Het is half 3, ik ben thuis aan het werk om een mooi beleidsplan te maken en ineens krijg ik de ingeving te bellen.
Hij neemt aan: "hoi, bel ik gelegen? Of ben je druk aan het werk, want dan maak ik het kort."
"Nee, ik ben thuis, dus je kunt praten."
"Hoe is het met je, want je bent zo moeilijk te bereieken. Je hebt het druk."
"Nee, ik had of visite, of was onderweg en ik was woest, want bij de eerste dag hebben ze me gelijk ontslagen. Die man die toen geen reden gaf waarom ik bij die tien hoorde die toen ontslagen werden, heeft hier gezegd dat ik ontslagen moest worden."
Enfin, Ernesto vertelt het hele verhaal. Ik laat hem praten, leef me zo goed mogelijk in, laat mijn mening niet horen. Hij vertelt over zijn WOEDE en dat hij wel al weer aan het solliciteren is. As week een sollicitatiegesprek bij een bedrijf in Zoetermeer.
O MIJN GOD, ik had het hem zo graag gegund. Die baan wilde hij zoooooo graag!!!! Hij zou daar Spaans spreken. Contact met Barcelona.
Ik denk dat hij een paar dagen onder zijn steen gelegen heeft.......vindt het ongelooflijk knap dat hij door is gegaan met solliciteren (hij moet natuurlijk ook wel als hij daar wil blijven wonen!!!!!!!!!!!).
Gezegd: je doet dat goed. Ik kan me voorstellen dat je boos was......
Voorgesteld om as zaterdag langs te gaan voor een broodje. En dat ik ook een soort 'rapport' over mezelf heb en dat ik dat met hem wil delen.
"Da's goed", zei hij.
As zaterdag op de lunch bij hem en duimen, wat zeg ik, BIDDEN, dat hij volgende week aan de slag kan ik Zoetermeer!!!!
Was hij gestopt in het restaurant omdat hij de volle 100% wilde gaan voor de het werk...........wordt hij ontslagen voordat hij ook maar begint!!!!
Daar gaat mijn euforie. Voel wel heel duidelijk dat hij er hard aan werkt om weer te gaan werken!!!
Pfffffftttttt het leven gaat niet over rozen!
Toch voel ik OOK vertrouwen in hem. Zijn stem klonk helder, duidelijk en krachtig.
Wie weet wat deze deur hem oplevert!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten