'Klaar'

Precies een maand heeft t geduurd, het traject bij MM. Het heeft me ontzettend veel opgeleverd.
Heel veel inzichten over mezelf, een 'nieuwe manier' waarop ik met eea omga, en vooral, besefte ik net in zijn kamer, 'het zwaard van Damocles' is niet zo zwaar meer. Sinds het overlijden van J, heb ik het gevoel gehad dat ik niet 100, niet 200, maar zelfs 300% verantwoordelijk was en me voelde voor Ernesto en Magdalena. Inmiddels zijn ze 26 en 23 en voelde ik het nog, tot vandaag, precies een maand geleden.
Vandaag, op 23 maart 2015, voelt de verantwoordelijkheid heel veel minder. het is geen 300 meer, het is geen 200, het is zelfs geen 100%. Wat is het dan wel?
Ik voel me niet meer verantwoordelijk op dit moment.
Ik wil ze wel, indien mogelijk, nog steeds helpen. Maar als Magdalena niet op vakantie kan, omdat ze een aantal maanden niet actief naar werk gezicht heeft, is dat niet mijn probleem. Als Ernesto straks echt een deurwaarder op de stoep heeft staan, is dat niet mijn schuld.......

Ik voel me, ondanks de kilo's die eraan zitten, lichter. De 'last' is van mijn schouders af. Terwijl we het hier in die 5 bijeenkomsten, niet letterlijk over gehad hebben..... Bijzonder, door bepaalde inzichten, schakelt alles in mijn hoofd anders. Positiever. Vrolijker.

Ik wil een storting doen op Ernesto zijn rekening. Ik had bepaalde zaken anders kunnen doen in het verleden. Ik heb M deze brief van de week gestuurd ne het mooie compliment gekregen dat het een eerlijk, mooie brief is. Het enige wat ik heb veranderd, is dat ik niet iets 'fout' gedaan heb, maar dat ik het anders had kunnen doen, dat ik wellicht door bezorgdheid gedreven de dingen heb gedaan, die ...anders hadden gekund....

Ik ben blij, het is jammer dat deze prive-lessen alweer klaar zijn. Maar gelukkig, ik mag altijd terugkomen, als het minder gaat!!!!
Hieronder de brief die ik Ernesto ga geven. De storting op zijn rekening. Ben benieuwd naar zijn reactie! Maar, heb geen verwachtingen!

Lieve Ernesto,


Jij hebt, al heel lang, iets gezegd en geaccepteerd, wat supermooi is. Je zegt altijd (met betrekking tot mijn keuze voor een partner) dat het mijn keuze is, dat ik happy moet zijn, en dat het dan goed is voor jou. Daarmee geef je mij de ruimte om mezelf te zijn, mijn keuze te maken. Zonder dat jij druk legt op mij. Je doet dit heel knap.

Je weet dat ik naar de Jellinek ben gegaan, een traject waarin ik eea wilde leren om anders om te gaan met jou, door naar mezelf te kijken. In februari is dit gestopt, maar ik had nog steeds het gevoel dat ik ‘niet klaar was’. Ik heb de stap gezet naar een psycholoog en in een korte periode heb ik heel veel nieuwe inzichten over mezelf gekregen. En ik besef dat ik heel veel dingen (van lang-geleden-vroeger tot kort-geleden-nu) heel anders had kunnen doen.

Je hebt me teruggegeven, tijdens discussies, dat jij je schuldig ging voelen, door de manier waarop ik tegen je praatte, ik heb toen niet naar je geluisterd, maar ik begrijp nu heel goed hoe het komt dat jij dat gevoel door mij kreeg.
Ik heb, ongevraagd, adviezen gegeven.Ik heb, ongevraagd, gezegd wat je anders en zelfs beter moest doen/zou moeten doen. Ik heb meerdere dingen vanuit mijn bezorgdheid misschien niet handig aangepakt, waardoor ik jou niet de ruimte heb gegeven jezelf te zijn, je eigen keuzes te maken, je eigen weg te kiezen.

Verliest een vos ooit zijn streken? Is het de aard van het beestje? Ik weet het niet. Ik ben hard bezig om geen ongevraagd advies meer te geven, niet belerend te zijn en ruimte te geven aan iedereen om zijn/haar leven in te richten zoals hij/zij dat wil, zeker de mensen waar ik van houd en die ik graag liefde en betrokkenheid wil geven hebben recht op hun eigen ruimte en keuzes.
Ik heb t idee dat ik een knop omgedraaid heb ik mijn hoofd, ofwel dat ik kijk met een andere bril, denk met een andere nuance, kortom..... Ik doe het anders. Ik besef, zoals gezegd, dat ik veel dingen anders aan had kunnen pakken. Met dat besef verander ik het verleden niet, maar sta ik wel anders in het heden en ik hoop voor de toekomst nog veel dingen te blijven leren.

Ik wil je vragen om mij feedback te geven op het moment dat ik uit de bocht vlieg. Dit keer zal ik wel naar je luisteren.

Je hebt het supergoed voor elkaar gekregen, dat je deze maand jezelf mag bewijzen bij dit bedrijf.. Je kan het! Mucha suerte! Het is een mooie kans!

Met plezier denk ik terug aan ons weekend naar Parijs samen, naar Alberto. Ik zou het heel fijn vinden om, als jij daar ook zin in zou hebben, en het kan met je (werk)agenda, om weer samen een weekend naar Parijs te gaan. Wat vind je ervan?

Ongevraagd advies geven, ga ik niet meer doen. Je weet dat ik er ben om je te helpen. Dat wil ik ook graag doen. Als jij aangeeft wat en wanneer.

Met heel veel liefde, Karin