http://intervention-nederland.com/verslaafd/wietverslaving/

Gevonden op de site van Jimmy Geduld, intervention!

Verslaving is een familieziekte

[dit is zoooo waar!!]

Wiet-, cannabis- en/of hashverslaving

In Nederland zijn er veel mensen die te kampen hebben met een wietverslaving. Cannabisgebruik is bijna net zo geaccepteerd als het drinken van alcohol. Bij sommige mensen kan het recreatief gebruik van cannabis uitgroeien tot een problematische verslaving. Zij kunnen niet meer functioneren zonder continu onder invloed te zijn en ervaren veel nadelige effecten van het gebruik. Een verslaving is niet alleen een probleem voor de persoon in kwestie maar ook voor zijn of haar directe omgeving. De familie, vrienden en werkkring van de wietverslaafde staan vaak met de handen in het haar. Deze mensen zien de persoon alsmaar afglijden en het lijkt er op dat zij er niets aan kunnen doen. De wietverslaafde heeft vaak niet door wat hij aanricht in zijn omgeving en creëert enorme chaos om zich heen.

Hulp bij een wietverslaving

Een wietverslaving lost zich vaak niet vanzelf op. Het kan dus voorkomen dat het voor de omstanders en de verslaafde een onhoudbare situatie wordt en dat u hulp kunt gebruiken. Wij kunnen u hulp bieden door middel van interventie. Omdat elke situatie natuurlijk anders is bieden wij u hulp op maat.

Behandeling van een wietverslaving

Met de interventie wordt er direct hulp geboden aan u en de verslaafde. Wij kunnen ons voorstellen dat u en uw medeomstanders met veel emoties te kampen hebben. Om dit in goede banen te leiden en tot een juiste oplossing te komen, verlenen wij professionele hulp om de interventie zo effectief mogelijk te laten verlopen. Wij hebben de oplossing om de wietverslaafde van zijn verslaving af te helpen. Tevens bieden wij intensieve nazorg voor de naasten. Als u graag extra informatie ontvangt, neem dan direct contact met ons op.

Neem graag vrijblijvend contact met ons op, dat kan telefonisch op 020 – 682 08 13 of per email naar info@intervention-nederland.nl

Gokverslaving, spel zonder kansen

Gokken, dat doen veel mensen af en toe: een lot kopen, een kansje wagen bij de fruitautomaat of in het casino. Maar bij zo’n 70.000 ofwel tien procent van de gokkers -en zeker bij verslavingsgevoelige mensen- kan gokken uitlopen op een verschrikkelijke obsessie die financiën, sociaal leven en gezondheid opslokt en zelfs tot zelfmoord kan leiden. 

Kansspel

Gemiddeld verliest een gokker op een gokkast 40 euro per uur. Gokverslaafden denken vaak dat hoe vaker ze verliezen, hoe groter de kans op ‘een grote slag’ wordt. Dit is echter niet waar. Bovendien bestaat er niet zoiets zoals als ‘vaardig’ gokken, het is puur een kansspel. Toch wekt een aantal gokspellen de illusie dat je het spel kunt beïnvloeden en winnen als je daar goed in bent.

Dopaminekick

Vooral de spellen met korte tijd tussen inzet en resultaat werken erg verslavend, zeker als de gokker er lang ongestoord mee kan doorgaan. Roulette bijvoorbeeld, of de gokkast die wel 900 keer per uur kans op winst of verlies geeft. Deze voortdurende spanning prikkelt het –bij gokverslaafden extra gevoelige- ‘beloningscentrum’ in het brein door het laten vrijkomen van grote hoeveelheden dopamine. Naar dit effect blijft de gokverslaafde hunkeren omdat hij in het dagelijks leven juist te weinig (minder dan bij niet-verslaafden) merkt van deze lichaamseigen genotsstof. Als de gokverslaafde wat wint dan ervaart hij daarbovenop nog eens een cocaïne- of alcoholachtig, verdovend en euforisch effect. ‘Nu komt alles goed.’

Steeds meer

Uiteindelijk gaat het vooral om de kick van het almaar doorspelen. Dát is de drug van de gokverslaafde, en daar verliest hij zich gaandeweg helemaal in. Er treedt ‘tolerantie’ op: de verslaafde moet steeds meer spelen – voor de (dopamine-)kick, vanuit de droom om rijk te worden en/of alle verliezen goed te maken. En om nare gevoelens en de problemen van alle dag te ontvluchten.

Verwaarlozing, liegen, zelfmoord

Iemand in de greep van gokverslaving verwaarloost zichzelf, werk, studie, familie en vrienden, maakt enorme schulden en steelt, of leent zonder terug te betalen. Hij of zij liegt over het waarom van de schulden, het verzuim en het verslaafd zijn. De voortdurende ‘craving’ ofwel onweerstaanbare drang tot gokken, de opeenstapeling van schulden en problemen plus de bovengemiddeld depressieve aanleg van met name gokkastverslaafden draagt bij aan het relatief hoge zelfmoordpercentage onder deze groep.

Een echte verslaving

Stoppen met een gokverslaving leidt tot afkickverschijnselen: hoofdpijn, uitputting, trillen en overvloedig zweten, slaap- en maagklachten, rusteloosheid, spanning, angst, depressie, wantrouwen, irritatie en agressie. Niet voor niets is gokverslaving sinds 2013 erkend als verslavingsziekte. Ziet u een dierbare -uw kind, broer, zus, vriend(in), collega -er door een gok-verslaving aan onderdoor gaan? Wij bieden een uitweg. Neem contact met ons op voor een spoedige interventie.

Het Minnesotamodel

Verslaving is een chronische en dodelijke ziekte die moet worden aangepakt met blijvende aandacht voor het lichaam, de geest én de spirituele ontwikkeling van de verslaafde, met absolute onthouding van verslavende middelen tot doel. Dat is het uitgangspunt van het Minnesotamodel, in 1950 voor het eerst toegepast in een kliniek in de Amerikaanse staat Minnesota. Deze op de Twaalf Stappen van de Anonieme Alcoholisten gebaseerde behandelmethode heeft de laatste jaren een grote vlucht genomen in Nederland en wordt nu door de meeste zorgverzekeraars vergoed. In Amerika, Engeland, Scandinavië, grote delen van Azië en Australië is het al vele jaren de meest gangbare en succesvolle methode om mensen blijvend van hun verslaving af te helpen. Ook elders in Europa, Azië, Australië heeft het Minnesotamodel zich ruimschoots bewezen.

Lotgenoten

Het Minnesotamodel is wereldwijd zo succesvol omdat verslaafden elkaar leren helpen om zichzelf te helpen. Vaak zijn de klinisch behandelaars zelf ooit actief verslaafd geweest en kennen zij als geen ander de valkuilen die tot terugval kunnen leiden. De verslaafde weet zich dus omringd door cliënten en hulpverleners die lotgenoten zijn. Dat schept vertrouwen en laat weinig ruimte voor smoesjes. Samen leren verslaafden de relatie met zichzelf en met vrienden en familie, die bij de behandeling betrokken worden, te herstellen. En dag voor dag dealen met het nieuwe leven zonder actieve verslaving. Zonder zich te schamen voor de ziekte waarvoor de verslaafde zelf niet gekozen heeft, maar waarvoor na bewustwording wel een oplossing bestaat. Het Minnesotamodel stelt deelname aan een Twaalf Stappen-zelfhulpgroep als voorwaarde.

Zelfhulpgroepen

Minnesotaklinieken laten cliënten tijdens de behandeling kennismaken met Twaalf Stappen-zelfhulpgroepen als Alcoholics Anonymous (AA), Narcotics Anonymous (NA), Cocaine Anonymous (CA) en Gamblers Anonymous (GA). Cliënten wonen meetings van dergelijke groepen bij, soms ook binnen de kliniek. In de kliniek werken cliënten aan de eerste Stappen, bijvoorbeeld 1 tot en met 4 (erkenning, hoop, overgave en een eerlijke morele balans van het leven, zie de link onderaan). Na de behandeling krijgt de verslaafde nazorg en zonodig een tijdelijke veilige woonplek, een ‘safehouse’. Hij wordt aangemoedigd om -met een ervaren lid van een Twaalf Stappen-programma- verder aan de Stappen te werken en meetings te blijven bezoeken. De zelfhulpgroepen ofwel ‘fellowships’ kennen geen verplichte contributie, staan open voor iedereen die wil stoppen met gebruiken en zijn overal ter wereld rijkelijk aanwezig.

De Twaalf Stappen

De AA en andere fellowships werken met Twaalf Stappen, een spiritueel herstelprogramma. Het vervangt ‘vechten tegen de bierkaai’ met kracht door overgave aan een Hogere Macht die de verslaafde zelf invult. De Stappen zijn een spiritueel, geen religieus programma. Het opbouwen van dit nieuwe basisvertrouwen gaat vaak niet in één keer, maar wordt sterker naarmate men de vruchten plukt van het leven in herstel. De verslaafde wordt geholpen om zichzelf te bevrijden van allerlei mentale molenstenen als angst, wrok, schuldgevoel, ontkennng, isolatie en innerlijke leegte. Negativisme vermindert en de verslaafde krijgt ‘handvaten’ om met het leven van alledag, met z’n ups en downs, te kunnen omgaan. De omvorming van iemands gemoedsinstelling is ook de beste manier om terugval te voorkomen. Wie de Stappen goed blijft toepassen en zijn herstel daarmee onderhoudt, wordt in de regel een vrolijker mens en kan (weer) volop genieten van het leven, niet zelden nog veel meer dan in zijn of haar stoutste dromen.
.

Zie ook de 12-stappen-minnesota-model

12-Stappen | Minnesota Model

De 12 stappen van het Minnesota model zijn een beproefde methode om een verandering te bewerkstelligen naar een verslavingsvrij leven. Ze staan aan de basis van de behandeling van de verslaving. De begeleiding is gericht op het leren begrijpen en doorlopen van deze fasen / stappen.

Deze stappen worden niet allemaal uitgewerkt tijdens een behandeling (in geval van naar een kliniek gaan), maar moeten voortgang hebben in het leven.

Hieronder staan de 12 stappen beschreven. Door ze te lezen is het echter niet mogelijk om de reikwijdte van de 12 stappen te begrijpen, wel om een indruk te krijgen.

Stap 1 – Eerlijkheid

Wij hebben toegegeven dat wij machteloos stonden tegenover onze verslaving, dat ons leven stuurloos was geworden.

Stap 2 – Hoop

Wij zijn gaan geloven dat een macht groter dan wijzelf ons weer geestelijk gezond kan maken.

Stap 3 – Vertrouwen

Wij hebben het besluit genomen onze wil en ons leven toe te vertrouwen aan een Hogere Macht, zoals wij dat persoonlijk opvatten.

Stap 4 – Moed

Wij hebben van ons leven een diepgaande en onbevreesde morele inventaris opgemaakt.

Stap 5 – Betrouwbaarheid

We hebben tegenover onze Hogere Macht, tegenover onszelf en tegenover een ander mens de juiste aard van onze misstappen toegegeven.

Stap 6 – Bereidwilligheid

Wij zijn volkomen bereid om al onze karaktergebreken te laten wegnemen.

Stap 7 – Nederigheid

Wij vroegen deze Hogere Macht onze tekortkomingen weg te nemen.

Stap 8 – Naastenliefde

We hebben een lijst gemaakt van allen die we hadden gekwetst en zijn bereidwillig geworden het bij allen weer goed te maken.

Stap 9 – Rechtvaardigheid

Wij hebben het waar dit mogelijk was, rechtstreeks bij deze mensen weer goedgemaakt tenzij dit hen of anderen zou kwetsen.

Stap 10 – Doorzettingsvermogen

Wij zijn doorgegaan met het opmaken van onze persoonlijke inventaris en hebben terstond onze fouten toegegeven.

Stap 11 – Geestelijk bewustzijn

Wij hebben er naar gestreefd door gebed en bezinning ons bewuste contact met onze Hogere Macht, zoals wij die persoonlijk opvatten, te verbeteren waarbij wij enkel vroegen om Zijn wil ten opzichte van ons te kennen en om de kracht die uit te voeren.

Stap 12 – Dienstbaarheid

Bij het geestelijk ontwaken als gevolg van deze stappen hebben wij getracht deze boodschap aan verslaafden door te geven en deze beginselen bij al ons doen en laten toe te passen.