"Mam, mag ik jouw Hugo Bostas mee?"
Daar gaat ze,mop pad met mijn Hugo Bostas, de uitgeprinte Power Point, haar scriptie en de auto onder haar kont, op naar hbo, misschien wel voor de ena laatste keer, als ze in staat is om haar scriptie goed te verdedigen vandaag.
Als het 09:00 uur is, is zij haar scriptie aan het verdedigen met de pot en zit ik een wiskundeles te bekijken bij een jonge collega die nog in opleiding is. Zijdelings zitbank stiekem elke keer te kijken op mijn iPad om te zien of ze al en berichtje gestuurd heeft.
Eindelijke komt het verlossende bericht: "ik heb een 6,7!"
Dat betekent dus dat ze haar scriptie met een half punt omhoog heeft gekregen door een goede presentatie en een goed vragenhalfuurtje!
Je kunt huilen van verdriet en ook van blijdschap. Ik voel de tranen van geluk opkomen, maar, ik zit midden in een brugklas vmbo basis, de kinderen zien me aankomen, dus ik slik mijn tranen in, kijk rond en geniet.
Pffffffft, dit is genieten!!!!!!
Als de les klaar is, bel ik haar gelijk om te feliciteren en te zeggen: "We gaan dit vanavond vieren met een etentje!"
We sturen oma, Michel en Ernesto een berichtje dat we 's avonds gaan eten. Oma en Michel reageren enthousiast, van Ernesto hoor ik niks, gelukkig heeft Ernesto wel een een berichtje naar zijn zusje gestuurd, maar geen bericht of hij aanschuift ja of nee.
Magdalena wacht nog op een medestudent die na haar aan de beurt is. Ze hebben samen hun stage gedaan in Den Helder en gaan na de presentaties (ook hij is geslaagd) samen lunchen. Leuk!!
's Avonds gaan we naar het restaurant. We proosten! Oma, Michel, Magdalena en ik zijn er.....de grote afwezige is Ernesto. Het breekt mijn hart dat hij niet komt en niet aanschuift om dit succes van zijn zusje te vieren, zonder een berichtje te sturen waarin hij zich afmeldt.
Ik vind het vreselijk, dat hij er niet bij is!
Maar ik besluit het te parkeren, want ik wil het een heel mooie avond laten zijn voor Magdalena. Ik wil haar mijn verdriet niet laten zien, dus ik zet mijn poker-face op.
Later gaat zij met een vriend nog wat drinken in eens nadere bar en als ik naar huis fiets (Michel is met de auto), laat ik mijn tranen even de vrije loop.
What THE fuck, waarom is hij niet gekomen????
Mijn app-jes heeft hij de hele dag al niet geantwoord. Ik bekijk zaterdagochtend zijn giro en hier word ik ook al niet vrolijker van! Ik bel, ik stuur weer appjes, en eigenlijk zou ik het liefst naar zijn huis willen rijden, maar we moeten naar onze adoptiedochter die zondag naar Mexico reist om haar hond weer terug te brengen, het was geen succes om hem hier te hebben. Ze vindt de dierenarts te duur! En daarom brengt ze hem terug naar Mexico (wauw, een ticket kost € 800,-). En wij moeten kijken of de bench überhaupt in de auto van Michel past, dus ik kan niet naar Ernesto toe.
Zaterdagavond, speelt Magdalena haar korfbalwedstrijd. Een thuiswedstrijd dit keer en zeer ongebruikelijk, de hele sporthal zit vol met publiek (vorige week een uitwedstrijd, mijn moeder en ik waren de enige 2 supporters van onze club).
Bomvol is de hal en de wedstrijd is waanzinnig goed!
Dochterlief scoort er 4 of 5?
De ploeg wint en zet een heel belangrijke stap naar het kampioenschap.
Als ik in God zou geloven, zou ik bidden dat deze flow blijft voor Magdalena, en zij in de komende week ook scoort wat betreft het sollicitatiegesprek!
