Moeder zijn. Vechten voor mijn kinderen. Leven. Werken. De oorlog verklaren aan drugs en mijn kinderen willen beschermen in deze gekke wereld, La Vida Loca.
woensdag 19 november 2014
Kan ik wat voor je doen, Ernesto?
"Ik wil dat je niet tegen me praat, ik wil niet horen, ik wil niks zien, ik heb fucking veel kiespijn."
OMG, de kiespijn is terug? Of zit nu ergens anders. Ik ben bang dat hij zo ontploft! Hij staat stijf van de pijn. Is onaanspreekbaar. Boos. Sjaggerijnig. En elk woord is teveel.
Wat te doen?
Vandaag niet naar de Jellinek geweest. Mijn huiswerk was niet goed ingeleverd via het digitale kanaal. En ik moest Michel wegbrengen naar Schiphol, vanwaar hij met zijn zoon M vertrok naar Dubai.
M deed in de auto normaal, ik voelde geen vijandige afstand zoals anderhalf jaar geleden. Toen ontmoette ik hem en kon er geen glimlach vanaf. Dat was nu veel beter.
Eigenlijk, zonder dat het heel lang mijn plan was, heb ik beide heren op scherp staan met dezelfde datum: 15 januari: Ernesto moet het huis uit. Michel met zijn scheiding aangevraagd hebben.
Duidelijkheid.
Nu eerst morgen weer kijken hoe het met Ernesto gaat. Nu heeft hij natuurlijk een excuus om het huis in de dampen te zetten door zijn kiespijn.............
Ik hoop voor hem dat t meevalt.
Vriendin A stuurde een berichtje dat er een programma was over wiet, dat ik met Ernesto moest kijken. Hij is in zo'n slechte bui, dat ik het niet eens heb durven voorstellen!
Het lijkt of ik hem hoor huilen....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten