Help mijn man is klusser!

Het gaat niet goed.
Ik weet het even niet meer. Wat ik wel weet is dat ik aankomende week maar niet meer 'uit huis' slaap. 
Ik heb J. geschreven (Jellinek) en gevraagd om raad/advies. 
Gisteravond gebeurde namelijk wederom hemzelf. Ik sliep bij Michel en rond 23:00 uur krijg ik een bericht van mijn bovenbuurman, dat het stinkt en dat hij Ernesto 'morgen' wel zelf zal aanspreken. 
Getver, mijn dag, wat heet, mijn avond is al wel weer verpest. Eigenlijk ben ik in staat om mijn schoenen aan te doen om naar huis te gaan. 
In het begin van de avond had ik zoonlief namelijk nog gebeld en de afspraak gemaakt dat hij niet zou blowen....

Ik heb 'm wederom gebeld en heel streng toegesproken dat hij solliciteert naar 'op straat gezet te worden'.

Inmiddels leer ik van binnen te huilen zonder dat het gezien wordt. Hoe knap dat ook is.... Ik leer liever andere dingen!

Maar gelukkig vel leuke dingen dit weekend op het programma: vanavond een EP release, morgenavond met een vriendinnetje op pad en zondag met vriendin en dochter naar ADO-AJAX! 
Vanmiddag even een uurtje op de bank slapen. Ik ruik een zachte-blowlucht in de bank. 

Magdalena ligt met hoofdpijn in haar bed...richting depressiviteit.....het valt zwaar om een 'echte baan' te vinden. Ze weigert genoegen te nemen met een MBO-baan.....

Poehhhhhhh wat een kinderen heb ik!!!!

Kan ik wat voor je doen, Ernesto?

"Ik wil dat je niet tegen me praat, ik wil niet horen, ik wil niks zien, ik heb fucking veel kiespijn."

OMG, de kiespijn is terug? Of zit nu ergens anders. Ik ben bang dat hij zo ontploft! Hij staat stijf van de pijn. Is onaanspreekbaar. Boos. Sjaggerijnig. En elk woord is teveel.

Wat te doen?
Vandaag niet naar de Jellinek geweest. Mijn huiswerk was niet goed ingeleverd via het digitale kanaal. En ik moest Michel wegbrengen naar Schiphol, vanwaar hij met zijn zoon M vertrok naar Dubai.

M deed in de auto normaal, ik voelde geen vijandige afstand zoals anderhalf jaar geleden. Toen ontmoette ik hem en kon er geen glimlach vanaf. Dat was nu veel beter.

Eigenlijk, zonder dat het heel lang mijn plan was, heb ik beide heren op scherp staan met dezelfde datum: 15 januari: Ernesto moet het huis uit. Michel met zijn scheiding aangevraagd hebben.

Duidelijkheid.

Nu eerst morgen weer kijken hoe het met Ernesto gaat. Nu heeft hij natuurlijk een excuus om het huis in de dampen te zetten door zijn kiespijn............. 
Ik hoop voor hem dat t meevalt.
Vriendin A stuurde een berichtje dat er een programma was over wiet, dat ik met Ernesto moest kijken. Hij is in zo'n slechte bui, dat ik het niet eens heb durven voorstellen!

Het lijkt of ik hem hoor huilen....

Sandra van Nieuwland - Keep Your Head Up (Official Photovideo)

datum!

Ernesto, ik begrijp dat je mijn boodschap NIET begrepen hebt.
Als je blijft blowen op deze manier, waar Magdalena en ik last van hebben, kun je maar beter heel snel een huis zoeken.
Als je Magdalena en mij niet respecteert en blijft blowen in huis, moet je uiterlijk 15 januari het huis uit zijn.

Dit kan echt NIET!

Vanuit t hart

Lieve Ernesto,

Ga vanaf vandaag de dingen goed regelen voor jezelf.
Je ING.
Inschrijven bij antikraak (ik betaal je dat terug).

Je mag je hele leven lang een beroep op mij doen voor onderdak en aanschuiven met eten. Daar waar ik kan, zal ik je altijd helpen.

Praten samen is belangrijk. Gister was geen heel goed gesprek, maar het was wel rustig.

Ik maak me ontzettend veel zorgen om jouw gezondheid. Je wilt onafhankelijk zijn, maar enige manier te ontspannen is door drugs te nemen? Dat is niet goed. Ik kan niks doen, jij moet zelf willen stoppen.
Weet dat ik je daarin altijd zal steunen en helpen.

Ik houd ontzettend veel van je!
Vergeet dat niet en nooit!

'Moeders'


Lieve schat, 

Morgen lkkr op vakantie, samen met je zoon. Genieten! 
Ik wens je ontzettend veel plezier!

Michel, ik vind het heel erg vervelend voor je, alle extra rompslomp wat betreft RJ En alle mogelijke consequenties op het werk met het uitkopen van je oud collega, RJ zal erg verbitterd zijn wat betreft de samenwerking en het uiterste uit de kan willen halen en deze meneer zal toch niet goed zijn. Terecht dat jullie dit niet zonder meer accepteren. 

Laten we eerlijk en reëel zijn tegen elkaar. Zoals de huidige stand is, ziet het ernaar uit dat je hierdoor vertraging 'neemt' op het verloop op je scheiding. 

Wij hebben een afspraak gemaakt die voor mij ontzettend belangrijk is. Ik verdien namelijk 
1) gehoord en gerespecteerd te worden
2) een relatie te hebben met een gescheiden man, en niet in naam der wet nog getrouwd

Ik wacht al 7 jaar op stappen van jou, eerst het thuis weggaan, wat na onze afspraak een jaar duurde tot je het deed, en daarna de stappen van je scheiding. 

Ik verwacht van je, dat je strategie slim is en dat je onze afspraak omzet in daden. Als je financiën op 1 januariniet geregeld zijn, dat je dan in de eerste helft van januari, dus voor 15 januari 2015, jullie scheiding aanvraagt en de financiën in je eigen tempo afhandelt. 

Ik wil hier geen (mondelinge) woorden aan vuil maken. 
Vanavond zal ik navragen of je deze mail gelezen hebt, en dat is alles wat ik er (nog) aan doe. 

Ik ga er namelijk vanuit dat als je mij serieus neemt, onze relatie een liefdesrelatie die jij serieus neemt, en jij vindt dat ik je moet kunnen vertrouwen op je woord, dat het dan buiten kijf staat, dat je dit zsm in gang zet. 

Hou van je en wens je alleen maar mooie gezellige momenten met je zoon. Don't forget to make THE
Pictures.

Je vriendinnetje xxx


Zo, vanuit het hart! Mannen? Grtrrrrrrrr! 

Tjsaaaaaa, wat moet ik?

Tsjaaaaa, wat moet ik?
Ik had er een hard hoofd in, of Ernesto wel op tijd zou komen, vandaag voor ons gesprek. Heel spontaan was er een collegaatje meegekomen om een lekker wijntje te drinken. 
Magdalena stuurde een berichtje dat ze niet thuis zou eten..... Ik heb t gevoel dat ze wat afstandelijk is de laatste tijd.... Ik weet niet waarom... Maar er is wat meer afstand dan ik gewend ben.

Enfin, toen ik aan de afwas stond en net besloten had om maar een cracker te maken voor mezelf, daar ik toch de enige der mohikanen thuis was, ging d deur open en kwam Ernesto binnen. "Heb je al gegeten?" vroeg hij. "Nee, eerlijk gezegd sta ik net te bedenken dat ik maar een cracker ga eten...." "O, zal ik dat kip halen op de hoek?"
"Prima, is goed, pak mijn pasje maar."

Hij springt op de fiets en sjeest naar de hoek van de straat. Als ik hem nakijk, krimpt mijn hart ineen, wat is het toch een mooie vent! En o, wat maakt hij er een potje van in zijn leven!

Ik maak de afwas af en net voordat ik het laatste bord in het 'druiprek' zet, komt hij al weer binnen. We eten de kip, terwijl hij een of ander debiele serie heeft opgezet van Netflix. "Heroes", walgelijk! Bizar! 
Als een deel klaar is, zeg ik, "laten we na de volgende stop samen even praten?" "Ja, ok." Het klinkt niet echt hoopgevend, maar het feit dat hij hier zit, is dat wel. 
Terwijl ik naar die echt debiele serie kijk, bedenk ik me, wat ik me ook alweer had voorgenomen toen in in Amsterdam bij de Jellinek was.... Het is al zoveel weken geleden, dat ik het niet eens meer weet. Rust en kalmte bewaren. Niet boos worden.

"Waar wil je nou weer over praten?" snauwt hij, min of meer. Ik weet niet waarom, maar ik was kalm en bleef kalm. Zijn toon, de woorden, ik ging niet over de rooie."Ik wil hier weg, ik wil hier niet meer wonen."
"Dat kan ik mij best voorstellen, toen ik 26 was, woonde ik ook op mezelf. Maar ik heb je uitgenodigd weer thuis te komen wonen, om orde op zaken te stellen en e.e.a. te starten met terugbetalen. 
Maar belangrijker dan dat vind ik nog je verslaving. Ik maak me zorgen. Snap je dat ik me zorgen maak?"
Hij knikte. Maar daar was dan ook alles mee gezegd. Schoorvoetend geeft hij aan niet meer thuis te willen wonen, hier kan hij niet ontspannen met mij in huis. Belachelijk dat hij geen blowtje mag roken in de woonkamer.
Ik ontspan zonder blowtje. Ay, daar wordt hij boos. Op vragen over blowen, geeft hij het allerliefst geen antwoord.

"Kun je me helpen met het zoeken naar een studio?" "Maar hoe zit dat dan met je wens om naar Barcelona te gaan?" "Dat is maar een kleine kans. Misschien blijf ik hier, ik wil echt op mezelf, dat ik kan ontspannen in huis. Dan maken we een financieel plan. Hier is alles uitzichtloos. Ik kan niet sparen als ik terug moet betalen en ik word in dat kleine kamertje echt gek."
"Is antikraak dan een optie?"
Ineens voel er een last van mijn schouders af...ik had het zo ontzettend graag anders gezien. Hem van die rotdrugs afgekregen. Geld in deze periode terug laten sparen..... Autorijles zelfs meebetalen, maar als hij niet wil? Dan houdt het op. Ernesto geeft ook aan: "Je kunt me niet helpen."

Het doet pijn. Ontzettend veel pijn. Maar ik blijf rustig. Zeg dat ik meezoek. Zeg ook dat ik het ook soms lastig vind, dat zowel hij als Magdalena nog thuis wonen. Maar dat ik altijd de mogelijkheid wil bieden.

Zijn ietwat agressieve toon van het begin verdwijnt wel. Hij wordt blijkbaar toch ook rustig van mijn rustige toon. Waar ik het vandaan haal? Ik heb geen idee. Ik heb t laatste halfjaar zo op mijn tenen gelopen ....... hoofdpijn van de bloklucht, zorgen, frustratie..... 
Als ik denk aan meer ruimte, letterlijke en figuurlijk......En ja, als ik hem toch niet kan helpen? Hij denkt dat hij het wel in een eigen huis kan. Met meer ruimte. 

Wat moet ik? Ik moet hem laten gaan, denk ik. Dat heet loslaten....
Ben benieuwd wat J as woensdag (Jellinek) zegt. Dit is niet waar ik op gehoopt heb, maar het is wat het is.......

GRRRRRRRRRRRR!!!!!!!!!!!!!!!!!

GRRRRRRRRRRR!!!!!!!!!!!!!! 

Ik word gek: zittend aan mijn schoolwerk, in Zoetermeer, krijg ik een berichtje binnen van dochterlief: "toen ik vannacht thuiskwam, zat Ernesto in de woonkamer te blowen. Ik geloof dat zelfs de hond ook stoned was."

DILEMMA!!!!!!!!!!!!!!! Kan ik nou gewoon maar beter niet meer naar Zoetermeer gaan om daar te slapen? Als ik mijn hielen ligt, doet meneer waar hij zin in heeft!!!
Maar, als ik thuis ben, doet hij het net zo goed toch, al probeert hij het te verstoppen.
Maar, nadat ik hem 2x 's nachts uit de woonkamer gehaald heb, en zijn kamer op gestuurd, slaapt hij daar niet meer als ik thuis slaap......

Het is schandalig, dat ik moet bedelen of ze de hond uit willen laten.

Ik ga een boodschap doen, was al sjaggerijnig en dit wordt nog erger als ik al die lelijke gezichten zie in het Stadshart. Het wordt dan nog erger als ik de Action voor schriften voor school in moet. Die rijen...en de gezelligheid.....
Ik word ter plekke depri.

Thuis. Ernesto komt (zonder zich te hebben afgemeld voor het eten) op moment X thuis. Ik laat 'm ff acclimatiseren en zeg 'm dan dat we morgen rond de tafel gaan. 
En dat ik er ongelooflijk van baal dat ie weer.........

Ik heb 'm niet overvallen voor het gesprek. Hij weet dat het morgen moet gaan gebeuren. Simpelweg. Het moet.
Niet meer faciliteren. Maar actie.

Hoe?

Hieperdepiep HOERA!!!!!!!! Magdalena is jarig!!! En maar liefst 23 jaar!! Feestvreugde zou je denken, maar op dit moment is het geen feestvreugde... Ze stond net met haar hoofd boven de wc met haar vinger in haar keel om te kunnen kotsen. Wat een manier om je 23ste verjaardag te beginnen! What happens?
Gezien het feit dat er vandaag topsport bedreven moet worden, om precies te zijn vanavond rond de klok van 6, en er daarna reserve gestaan moet worden bij de andere selectieploeg, is er vandaag geen tijd om het heugleijke feit te vieren. Dus, op haar verzoek eten bij SUMO, met Ernnesto, Oma (die uiteindelijk afhaakte), Michel, zijzelf en ondergetekende.
De tafel was voor 5 mensen gedekt, het werden er 4, maar op nummer 4 moest natuurlijk gewacht worden en daar zijn mobiel (voor de 1000ste? keer) kapot is, konden wij hem niet meer bereiken en we besluiten ronde 1 sushi's aan te vragen. De ober heeft onze lijst nog maar net meegenomen, of daar komt meneer Ernesto het restaurant binnen gelopen. Het moet gezegd, hij blijft en is een knappe verschijning. Al heb ik natuurlijk een gekleurde bril.....als moeder zijnde vind je algauw je eigen kind/eren erg mooi, of niet dan?
Anyway anyhow....de sushi's kwamen en werden met behoorlijke trek aangevallen. Maar, o mijn god, wat een hoeveelheid. Daar ging mijn dieet natuurlijk.... Rijst...killing, ik verstop!!! Hahahaha ik heb geprobeerd om de gezondste sushi's te bestellen, maar op moment x (ronde 3?) zat ik al helemaal vol. Flesje wijn erbij. Dochterlief had het reuze naar haar zin, de verhalen gingen over koetjes en kalfjes. Lekker ontspannen lachen tussendoor en zoonlief was op zijn best. Hij lachte mee. Zag er ontspannen uit. 
In mijn achterhoofd (MMM? Hoe bedoel ik achterhoofd, ik werd er vanochtend badend in het zweet van wakker) weet ik dat ik voor as woensdag (afspraak Jellinek) met hem moet praten en er spijkers met koppen geslagen moeten worden.
Overigens zal dit de week van de gesprekken worden, want Magdalena vond het werken bij de boekwinkel 'saai'. 
Zij zal moeten beseffen dat ze nu (alle sollicitanten waren uitgenodigd om een paar uur mee te draaien) aan moet pakken wat ze aan kan pakken, met 0 eurootjes op haar rekening, met studieschuld en kleine schuld aan mij.
Ze vertikt het om de hond uit te laten.....

Na het overgeven op de wc voelt ze zich iets beter en schuift met een iets beter humeur aan tafel aan.

Deze aanstaande week bombardeer ik tot gesprekken-week. Pro-actief zijn, dingen regelen. 
Ik woonde al een paar jaar op mezelf, in vergelijking met Ernesto en Magdalena zorgde ik al veel verantwoordelijker voor mezelf......

Om 12 uur gaat de deurbel: ze wordt gehaald door 2 vriendinnetjes voor haar verjaardag, leuk!!!!
Ik hoop dat ze geniet!

Wijsheid.....

3 strategieën om je geliefde aan je te binden

oktober 2014

 

door Janneke Gieles

Het is gelukt, de liefde van je leven zit naast je op de bank. Nu komt het erop aan: hoe voorkom je dat een ander hem inpikt? 

Vooral in zwaar relatieweer helpt het om uitingen van liefde op te voeren

Een partner veroveren kan een hele klus zijn. Maar als je hem of haar dan eenmaal hebt, komt het volgende karwei: zorgen dat diegene ook bij je blijft. In het dierenrijk zijn daar tal van handige strategieën voor bedacht. Mate guarding wordt dat genoemd - letterlijk vertaald het ‘bewaken’ van je partner.

Waterspinnetjes gaan bijvoorbeeld gewoon op hun vrouwtje zitten, uren- of dagenlang, zodat niemand haar met een poot kan aanraken. En sommige motjes besproeien hun liefjes met een walgelijke geur, zodat andere mannetjes met een boog om haar heen vliegen.

Ook mensen doen aan mate guarding. Maar onze manieren verschillen wel wat van die van dieren. De beroemde Amerikaanse evolutionair psycholoog David Buss verdiepte zich eind jaren tachtig van de vorige eeuw in dit fenomeen en ontdekte maar liefst 104 soorten gedrag die wij gebruiken om onze partner aan ons te binden, en 19 onderliggende strategieën. Die zijn niet allemaal even effectief en sommige, zoals de partner jaloers maken door met anderen te flirten, werken wel even maar drijven een geliefde op de langere termijn juist verder van je af. Hoe serieuzer we over een relatie denken, hoe harder we werken om te zorgen dat onze geliefde bij ons blijft. Deze drie toptactieken werken het best:

1. Je liefde en genegenheid benadrukken
Extra aardig, vriendelijk, zorgzaam, liefdevol, behulpzaam en attent zijn. Verreweg de beste manier voor zowel mannen als vrouwen om uw partner bij u te laten blijven. Vooral in zwaar relatieweer helpt het om uitingen van liefde op te voeren.

2. Aan je uiterlijk werken
Dit geldt voor zowel mannen als vrouwen. Dat hoeven geen gekke dingen te zijn als plastische chirurgie. Onderzoek toont aan dat de kenmerken die we aantrekkelijk vinden voor een groot deel onder de noemer zelfverzorging vallen: een goed kapsel, een schoon en verzorgd lichaam, kleren die mooi zitten en kwaliteit uitstralen, een gezond gewicht.

3. Het belonen van de partner
Dat kan met bloemen of een cadeautje, maar bijvoorbeeld ook met seksuele aandacht of een ander romantisch gebaar.

Blijdschap en verdriet, zoooo close!

Hoeveel verschillende emoties kan een mens op 1 dag voelen en beleven?

In de ochtend een beetje stress omdat ik zo graag een goede les wilde geven..... Toen het blije bericht, waardoor een aantal kilo's last van mijn schouders gaan dat Magdalena werk heeft.

's Avonds ga ik uit eten met mijn vriendin B en kletsen we zo 3 en een half uur weg, maar als ik thuiskom, staat het huis stijf van de bowlucht.........................

Ik moet met hem praten, maar het is nu niet het moment. Hij heeft pijn in zijn kies. Is dus zeker niet op zijn best en staat zeker niet op 'groen'. 

Ik kan hier zoooooooo niet tegen.........ik schiet uit mijn slof en roep, terwijl ik spuit met zo'n felle luchtverfrisser van de wc, waar hij een bloedhekel aan heeft, "dit is mijn huis en als je mijn regels niet wilt respecteren, hoepel je maar op!' 

Hij raakt panisch omdat ik met de wcspuit zijn kant op spuit en schopt richting mijn hand. Ik spuit door en loop d ehele kamer door. Daarna zeg ik niks meer en ga een kop thee zetten voor mijzelf. 

Weg mijn blijde gevoel.

Met mijn nieuwe gelakte acryl-soner nageltjes, sta ik weer met beide benen op de grond. In het gevecht tegen zijn verslaving. Het gevecht om in mijn huis, mijn regels te alten respecteren.

Welke actie/vraag heeft hij van mij nodig? Of is een interventie zoals op tv het enige wat helpt?

Wat moet ik doen?

Deze geur wil ik ECHT niet in mijn huis.......... MIjn spontane hoofdpijn nu is OF psychisch of ik ben echt allergisch voor deze rotziekmakende geur!!!!!!!!!

BRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR

Een last van mijn schouder

De vlag kan uit!!! Magdalena is aangenomen!!! Wat een blijdschap! Ze had nog welgeteld 25€ op haar rekening staan.....
Ik ben ff heel blij. Dit geeft haar doelen, afleiding, collega's .....
En financieel minder druk op mij.

Het werd tijd!

Het schrijven van de brief en het continu kijken naar de site was niet voor niks!!

De hond is er!!!

Wat een bevlogen en weggevlogen weekend. Waanzinnig, wat gaat zo'n weekend hard voorbij en vliegt dus ook je geld uit je handen weg. Al voordat je het uitgeeft, is het weg. Kan dat? Het lijkt wel zo!

We hebben 'm: hond Ernesto (hoe bizar, maar echt is echt) is IN THE HOUSE!!!!
Op dit moment ligt hij heel erg lief te slapen!

Zoonlief Ernesto ligt in zijn eigen mandje in zijn kamer in bed, waanzinnig pijn te hebben..in zijn kies. Dochterlief is thuis na een weekend korfbal en feesten en ligt in haar mandje tv te kijken. Het lijkt wel vredig!

Toch was het een roerig weekend. 

Tjsaaaaaa als moeder van Magdalena en Ernesto, 'weduwe', neem je je eigen kinderen mee in elke nieuwe relatie. En er is geen vader om ook te vragen op die kinderen te letten, voor ze te zorgen, op pad te gaan voor een verjaardagscadeau, mee te nemen naar de tandarts. Alles moet ik alleen doen. Op dit moment, as we speak, voelt mijn (zondagavond)dag nog wel okee, maar het is mij op andere moment heel zwaar gevallen. Brrrrrr. Ik zal het nooit iemand aanraden om alleen ouder te worden.

Het is best lastig als een vent mij leuk vindt, om 'opgescheept te zitten', met mij als moeder EN met die twee portretten van mij.

Per slot van rekening is hij niet de vader en zal dus altijd andere gevoelens hebben. En dat is soms heel erg lastig! Het is zo lastig in samengestelde gezinnen…dat er procentueel nog meer scheiden dan de 'gewone' gezinnen.

Tsjaaa en welke vent zit nou op mij te wachten, met mijn twee schatjes? Ik zal ze voor geen goud willen missen, zelfs niet met de problematiek. Ik zou mijn beide kinderen graag gelukkig willen zien, stabiel, met werk en goede gezondheid. Uhhhhh, andersom dan natuurlijk.

Maar het is lastig. Mijn vader had al problemen met zijn vrouw, omdat zij jaloers was op mij. Dat waren zijn eigen woorden. 

Toen ik 12 was, hertrouwde hij en wilde ik er niet bij zijn, ik zorgde er persoonlijk voor dat ik bij mijn lievelingsoom, ver weg in het land, 'toevallig' aan het logeren was. Achteraf denk ik, ach Karinnetje, had je dat nou echt niet gekund? Maar ik kan de klok niet meer terugdraaien. Dus die vraag stellen heeft geen zin, ik was 12 en het voelde zo op dat moment.

De dochter van Michel is 19 en is lief. Ondanks dat haar moeder mij 'haat' en dus slecht over mij praat (dit doet ze al 7 jaar), komt zij spontaan binnen, geeft een kus en stuurt een berichtje op mijn verjaardag. Top! 

Gister zijn Ernesto, Magdalena en ik, na een tussenpauze van 7 jaar, voor het eerst weer bij Willie geweest, de vrouw van mijn overleden vader. Ik weet niet eens hoe de breuk toen ontstaan is, maar hij was er ineens. 

Ik werd 50 en heb haar een uitnodiging gestuurd. Ze is niet geweest, maar heeft van te voren gebeld en gaf aan dat ze ons miste en dat ze prijs stelde op nieuw contact. Gister was het 8-11 de verjaardag van mijn vader. Ik vond dat een mooie datum om op hem te toosten met Willie en de kinderen. 

Haar huis, de geur in het huis waren nog steeds hetzelfde. Ik was later dan mijn kinderen, dat kwam omdat Michel mij bracht, dus ik stapt alleen de lift in. Mijn vader heeft daar nooit gewoond, hij overleed in Balkbrug en toen verhuisde zij weer naar Den Haag.

De lift ging trager naar boven dan vroeger, of verbeelde ik me dat maar? Ik vind het gek, iemand 7 jaar niet zien en dan elkaar weer in de armen sluiten. Wat was ze klein geworden. En ook wel wat ouder, maar nog net zo charmant als vroeger. Elk tafeltje, elk fotootje, elke snoeppot (controle van Magdalena) stond nog op dezelfde plaats. De cassette/radiorecorder is inmiddels al 30 jaar oud? Op zijn plek. Bizar.

De geur….. de thee, de koekjes bij de thee.

Een glas thee, nog een glas thee, een wijntje en een tweede wijntje. Mijn vraag: "hoeveel liefdes heb jij in je leven gehad? Drie?" Een snik en tranen, 'Nee, eentje, jouw vader was mijn grootste liefde'. "Een mooie dag om dan met zijn 4-en op hem te toosten". 

En dat doen we.

Fijn dat Ernesto (met ongelooflijke kiespijn) en Magdalena (In haar korfbalkleding) erbij waren. 

Ernesto is veel thuis nu. We kunnen hem niet helpen. Dat kan alleen de kaakchirurg. Maar ik kan 'm wel laten voelen dat we er zijn. 

Er was een tijd in mijn leven dat ik wel dacht dat er 'iets' na de dood was…maar ik geloof dat al lang niet meer. Ik heb een grote foto van Ernesto's vader in zijn kamer gehangen en die foto streng toegesproken. Er is niks veranderd. Ik heb tig keer aan mijn vader gevraagd me te helpen. Er is niks veranderd.

Voor dit weekend had ik grootse plannen om het gesprek aan te gaan. Maar hij ligt doodziek in bed. Zo kan ik niks beginnen, toch?

Michel is mijn aandacht, stress & bezorgdheid voor Ernesto wel een beetje zat aan het worden, zo voelt dat. Ik snap het wel, maar dat is niet zo goed voor de relatie. Op d terugweg van Zoetermeer naar Den Haag, heb ik maar besloten om dat gevoel in Zoetermeer achter te laten. 

Ik zet toch nog in op goed contact. Wel duidelijkheid en het gesprek, maar ook vooral liefde. Ik denk dat iedereen wel geholpen wil worden, maar pas reageert op het juiste moment op de juiste woorden. 

Hieronder mijn vader en zijn laatste huis waar hij samen met Willie woonde. 

Joepie!!!!!!!

Yes, dochterlief mag as maandag komen solliciteren bij een geweldige boekwinkel in Den Haag!!!!!!
Wauw!

Crisis

Op zijn Haags gezegd lijkt de pleuris uitgebroken.
Thuisgekomen na een dag hard werken, een les die totaal niet liep op school, waarbij ik voor mijn gevoel de leiding niet had, de tranen me bijna in de ogen schoten, stond de vaat nog steeds op het aanrecht. Eergister had Ernesto die zullen doen. Maar meneer is nu weer aan het werk, en gebruikt het huis, de woonkamer, de badkamer als zijn 'hotel'. (Of hoe kun je het noemen?)
Nu is Magdalena thuis, sjaggerijnig omdat haar scriptie niet goed gekeurd is en zij gister te horen heeft gekregen van een goede vriend die veel srciptie's nakijkt, dat hij haar scriptie en 7 waard vindt..... En werk zoeken valt haar ook gigantisch tegen. Want, overal is een diploma voor nodig. Al haar vrienden hebben inmiddels werk, en de hele dag in je bed liggen maakt je niet vrolijker. Daarbij, above all, doet de kou haar intrede. Als ik haar een appje stuur met de vraag of ze de boodschappen voor het eten wil doen, ontvang ik terug: "Maar het is zo koud!"
Als ik dus moe thuiskom, vind ik de vaat nog op het aanrecht en de boodschappen die gedaan zijn: een pot doperwten met peentjes, en twee schnitsels. Aardappeltjes liggen nog in de koelkast. Gatver!!!!!!!!!!! Ja, ik had gevraagd om groenten en vlees, maar dit is bagger!!!!

Ernesto reageert niet op berichtjes met de vraag of hij mee-eet. Ik ben hier, maar ik zou hier liever niet zijn. 
Als ik Magdalena aanspreek op het feit dat ik het niet aardig vind dat ze voor mij niet even afwast, loopt ze weg, ipv te antwoorden. Ik doe de afwas.
Madame komt terug de keuken in en moppert op broerlief. En voor we het weten, staan we beiden te huilen. Zij is BOOS en is het zat 'alles wordt voor Ernesto opgelost en hij doet zelf geen reet.' 'Alles laat hij achter zich aan slingeren.' 'Nooit ruimt hij wat op.'

Ze heeft zeker gelijk. Ernesto maakt misbruik van onze liefde en blijkbaar ben ik niet d eenige die er (bijna) niet meer tegen kan. Volgens haar doet het Ernesto niks als ik boos wordt, hij rookt en blowt door, blijft slapen in de woonkamer.....en betaald niks terug. We zijn niet wijs volgens haar...

Ik kan niet naar het programma van Jimmy Geduld kijken op tv. Ik vind dat (te) zwaar. Daar krijg ik het idee dat je als ouder toch de juiste vraag moet stellen en/of de juiste druk moet uitoefenen. Niet op moet geven.

Als Magdalena weggaat, naar de korfbal, ga ik ff zitten op de bank om bij te komen. Dit weekend moet het er maar van komen. Het gesprek met Ernesto. Of je gaat je aanpassen aan mijn regels, of je zoekt je eigen huis. Het overtreden van de regels/afspraken betekent een maand de tijd om een huis te zoeken en eruit.

Wauw...ik heb even tijd nodig om dit te laten bezinken........ AU!!!! 

Yes i did it

04:00 uur

Ik word wakker en vraag me even af waar ik ben. Dom gevoel is dat! Maar ja, een nacht bij Michel slapen, thuis slapen..... Ik voel en zie Michel naast me, dus dat verward me die eerste wakkere seconden.

Waarom word ik wakker? Ik voel het al, plassen!!!!

Als ik de trap af strompel, zo charmant gaat t niet meer, zie ik een dichte deur in de woonkamer en een open deur bij Ernesto.... Nee he?!
Ik loop de woonkamer in en JA.... Hij ligt daar als een lief baby'tje te slapen..... Even twijfel ik nog.... Maar ik herinner me de woorden van A gisteravond, en daarna mijn eigen geschreven woorden en mijn voornemen.

"Ernesto, wakker worden en in je kamer slapen!"
Hij wordt wakker. Kijkt verward (o wat sneu!), en staat op......


Dat was actie 1. Trots op mezelf voel ik me niet....
Het was noodzakelijk. Zijn gedrag in huis gaat pas veranderen als mijn acties veranderen.

Nu een half uur later. Lezend op de mobiel om überhaupt weer te kunnen slapen, in de hoop dat mijn ogen moe worden.

Do I need to say a word?

Dank u!

Zalig als iemand iets tegen je kan zeggen en dat je zelf het kwartje naar beneden voelt vallen, op z'n plek.
Vandaag zag ik A. bij het optreden van Sjaak Bral (overigens alleraardigst, voor de pauze zelfs heel goed te noemen), en ja, hij heeft me weer een spiegel voorgehouden, heel charmant, vlijmscherp en raak. Het kwartje is gevallen. 
Ernesto is zijn piketpaaltjes in huis aan het uitbreiden om te doen wat hij wil doen. Chillen, blowen, dit huis is langzamerhand zijn huis aan het worden. Afgelopen vrijdag ben ik samen met Magdalena gevlucht, maar dat is niet okee! Het is mijn huis en ik ben de baas. Niet blowen in huis. Niet in de huiskamer slapen. Geen grote mond. 
Als je 26 bent, moet je groot genoeg zijn om het leven aan te kunnen en op eigen benen in de maatschappij te leven en te staan, niet onder moeders vleugels blijven zitten en dan moeder nog de schuld geven van van alles.

Ja, ik ben weer even door elkaar gerammeld. Ja, ik ben blond, maar dat is geen geldige reden voor mijn soms domme gedrag naar Ernesto toe.
Er is inmiddels wel een essentieel verschil! Ik neem het niet allemaal niet meer persoonlijk op. Ernesto zegt en doet dingen die alle verslaafden doen. Dat is niet persoonlijk tegen mij gericht. Dat hoort bij het 'profiel'.

Heel raar, maar dat maakt dat ik er (op dit moment) rationeler en wijzer insta.
Ik zeg: fit weekend het gesprek over geld met Ernesto. Geen tranen. Rust, aarden en met beide benen op de grond blijven.

Ha! Dit weekend komt er nog een "Ernesto", met ingang van as weekend krijgen wij een jaar lang een hond te logeren, die net als Ernesto, Ernesto heet. Wie noemt zijn hond nou Ernesto????? 
Dat is 'nichtje' T. die vanuit Mexico hier een jaar aupair is in een heel leuk gezin. T is een 'nichtje' van Ernesto en Magdalena. Ze hebben elkaar geadopteerd als nichtjes/neef.
Dit komt omdat ze allen dezelfde achternaam hebben en het Zuid-Amerikaanse bloed hebben.

Vol met plannen en goede strijd ga ik zo slapen. 
Ik ben de baas in mijn huis.
De woon-kamer is onze woon-kamer en niet de extra slaapkamer van Ernesto. Mocht ik heb nog eens 'betrappen', dan leg ik niet liefkozend de rode bankdeken om hem heen tegen de kou, maar dat maak ik hem wakker en stuur hem naar zijn kamer. 
Zo!!!!!!!

'Als je altijd doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.'
Voor de zekerheid herhaal ik 'm nog even! 


PRO-ACTIEF!

Werken aan de relatie...

Het is maandag 3-11 en de herfst heeft vannacht intrede gedaan. Wat een storm! Vandaag is het DE dag waarop Ernesto naar de tandarts moet.
En ik moet gewoon om half 8 de deur uit om om 08:15 fris en fruitig voor 2 vmbo te staan. Geen gelegenheid om te piekeren en/of thuis te blijven voor zoonlief. Dus... Geholpen door get werk, loslaten!
Als het 08:50 uur is, schiet het me weer te binnen en deel ik met deze vmbo-ers dat mijn zoon van 26 bang is voor de tandarts, en ik hem vorige keer heb moeten 'vangen' om naar tandarts te gaan.
De hectische dag leidt goed af. Als ik naar huis fiets, door de zeikregen, echt nat tot op het bot, vraag ik me af hoe ik hem aan zal treffen.

Maar de vogel is gevlogen als ik thuiskom.
Ik ga aan mijn werk.
Als hij kater binnenkomt, is hij in een rustige mood. Aanspreekbaar. Hij moet een afspraak maken bij de kaakchirurg. Twee verstandskiezen moeten eruit.

De rest van de middag verloopt zo lekker, dat ik een telefoontje van Michel laat schieten. Met zijn 3-en bestellen we patat. Eten we op de bank. Liggen we op de bank onder onze 'tvdekentjes' en kletsen we over koetjes en kalfjes en de wereldpolitiek en bet nut van het volgen van een ehbo-cursus.

Natuurlijk komt de verslaving wel zijdelings nog even voorbij. Als oplossing voor 'in de kast op het balkon blowen' is de allerallerbeste oplossing: stoppen met blowen!
Hij kan er zelfs vandaag, als een bier met kiespijn, om lachen.

Mijn nakijkwerk laat ik even liggen. Met zijn 3-en op dit moment samen CSI kijken, is verbinden. Magdalena wil gemasseerd worden en Ernesto valt als een oude lul op de bank in slaap. Na vandaag ziek ik wederom het moment voor het gesprek. Ik denk dat hij wel weet dat hij moet stoppen met blowen, maar dat hij niet weet HOE.
Ik neem me voor om goed af te stemmen met hem. Het gesprek beginnen als hij op 'groen' staat, zoals J van Craft zegt.

De boer met kiespijn ligt te slapen, Magdalena kijkt tv en is bezig op haar mobiel. En ik? Ik kijk met een half oog tv, schrijf mijn verhaal, en bovenal, geniet van het moment!

Slechtste appeltaart ooit, barometer wel positief!

Dit was echt mijn slechtste appeltaart ooit!
Dit keer met bladerdeeg (onderkant lichtjes verbrand!) en het potje kaneel heeft op het aanrecht gestaan, maar niet gebruikt! 😳
Kortom: niet lekker....maar wonder boven wonder, Ernesto blijft ervan snoepen, hij vindt het lekker, geniet!

Hij heeft nog steeds heel veel kiespijn, maar we zijn weer on speaking terms. Of, in CRAFTtaal, het sein staat op groen. Niks overdrijven. Rustig aan. Morgen moet hij om half negen bij de tandarts zijn. De laatste keer heeft hij gespijbeld en die keer ervoor was ik in de auto gesprongen om hem in de straat op te speuren om te dwingen naar de tandarts te gaan (zie mijn blog hierover).

Hij naar de tandarts, Magdaldna de auto naar de garage en haar afwasbeurt, Ernesto de tandarts en ik lesgeven en observeren!
We kunnen onze borsten nat maken, what a hell of a Monday!!!

De oplossing voor vandaag: verse appeltaart?!!

Ze komt me ophalen en staat al voor het Stadshart te wachten, Magdalena heeft goed gebruikt gemaakt, dit weekend van ons autootje. En prima, daar is ie voor. We zitten even samen in de auto en danz egt ze dat ze al om 6 uur 'wakker geschreeuwd' werd door Ernesto. Hij had zoveel pijn, dat hij schreeuwend door het huis, van zijn slaapkamer naar de keuken en weer terug en de hele nacht zo door, liep. 
"KEDENG", in 1 klap is mijn goede gevoel over dit heerlijke weekend met gisteravond gezellige visite, goede sfeer, waanzinnig leuke kennismaking ......... Vanochtend het zalige fietsen met Michel in een rondje om Zoetermeer heen... Behoorlijke wind, niet al te veel kilometers maar wel genoten van het prachtige Nederland en het fine van zondagochtend fietsen.....
"KEDENG", het schuldgevoel is gelijk weer terug. Die arme jongen met zoveel kiespijn en ik heb dit keer niks van me laten horen.
Magdalena echter, is keihard, hoe hij het in zijn hoofd haalt om zo te schreeuwen?!! HIj had zijn vorige afspraak met de tandarts gewoon door moeten laten gaan (hij is niet op komen dagen; hij is zooooo vreselijk bang voor de tandarts), dan zou hij nu geen pijn hebben! "En, mam", vervolgt ze, "denk maar niet dat hij in deze 3 dagen heeft afgewassen, want alles staat er nog steeds zoals het stond zoals het stond, toen we weggingen, afgelopen vrijdag.

Potverdrie. De tranen schieten in mijn ogen, maar ik wil het haar niet laten zien. Ik snap haar wel, maar waarom doet zij het niet even om mij te helpen?
We zitten de rest van de tijd min of meer zwijgend in de auto. Ik huil in stilte. Ben ik te slap? Of ben ik nu juist de bitch, door dit weekend, terwijl hij zoveel pijn heeft, weg te gaan?

Vlak voordat we thuis aankomen, vraag ik het haar dan toch: "Weet je, Magdalena, dus ik moet zo d eboodschappen doen, koken, en weer afwassen? Staat er op mijn voorhoofd assepoester? Je zou mij enorm helpen als je voor mij afwast en niet het niet doet, omdat Ernesto het zou moeten doen...." "NEE mam, nu geef je mij de schuld?!!" 
"Nee Magdalena, ik vraag je mij te helpen, ik geef je nergens de schuld van."
We zijn thuis, zij stapt uit en zegt: "Ik word wel boos op hem, en dat doet hij het wel."

Ik rijd door naar de AH en doe de boodschappen. Kip voor in de oven.... Ik krijg een sms binnen van Magdalena:" IK ben boos geworden en hij staat nu af te wassen".
Chapeau voor die 'kleine' meid! Ik neem er zoete aardappels bij, op haar verzoek en koop ook een kilo appels voor een spontane appeltaart. Gewoon maar doen. Zometeen een poging wagen om met zijn 3-en gezellig samen te eten. Lekker te eten.
Niet uit schuldgevoel. Dat is ineens weg. Een mindshift. Ernesto weet echt wel, dat als hij me nodig heeft (weekendtandarts), dat ik er ben. Het is zijn keus geweest om te wachten tot maandag om naar de tandarts te gaan.
Hij wast af. Magdalena heeft het voor elkaar gekregen. 

Ik ga aan mijn schoolwerk. De geur van verse appeltaart doet wonderen! 
Nu nog het gesprek over schulden, blowen en alles...wanneer kan ik dat aangaan met Ernesto???

Hahahaha zonder kaneel de oven in gegaan...eens kijken hoe dat proeft!