Op naar de ANWB...

Toen ik vanochtend wakker werd, uit een ongelooflijk diepe slaap, dacht ik: "Wauw, na 6 maanden Ernesto thuis te hebben gehad, levend op mijn kosten, als een zwerver niet geregistreerd voor de gemeente, dus officieel "zonder woonadres', gaat hij vandaag beginnen bij de ANWB. 
O, wat hoop ik dat het een succesvolle missie wordt. Dat hij het volhoudt en leuk vindt!
De moed gaat me namelijk zo'n beetje, langzamerhand, in de schoenen zakken. Ondanks de lange vakantie van 7 weken, voel ik me alweer moe. Natuurlijk, de overgang speelt mee. Ik word sneller moe. Natuurlijk, ook mijn werk speelt mee, ik weet niet hoeveel taken in op mijn bordje heb en hoe vaak ik de school uit moet voor vergaderingen en hoe die ook allemaal voorbereid moeten worden….. 
In sommige vergaderingen heb ik al helemaal geen zin meer…. 

Enfin, ik twijfelde vanochtend. Ik geloof dat hij rond half 10, 10 uur moest beginnen, zou ik 'm nou wakker maken om 8 uur? Ik besluit het niet te doen. Ik bespaar mezelf, denk ik, een grote snauw. Ik bespaar me ook dat ik daarna nog zenuwachtiger ben of hij zich niet verslaapt. Soms is zo'n ochtendslaapje funest.

Morgen ga ik weer naar de Jellinek…Ik heb niet helemaal mijn huiswerk kunnen doen…. Te moe….. 
Maar, ik heb vandaag gelukkig nog een flinke slag kunnen slaan!

Trots ben ik op Magdalena, haar baantje voor 2 weken doet ze zo goed, dat het bedrijf haar gezegd heeft: "als jij een baan nodig hebt, moet je het maar zeggen!"

Wauw….. ze verkoopt als een tierelier!!!! Leuk!!!!
En het lesgeven aan pubers vind ik ook weer zalig. 
Vanochtend was het wel even heel stil toen het over pesten ging…. Wat wordt er toch (HELAAS!!) veel gespeet op scholen en wat is het toch vreselijk moeilijk om hier een stokje voor te steken!