In dat jaar stuurde ik een mail naar school "A", die hem hadden weggestuurd.
Naar aanleiding van deze mail ben ik uitgenodigd voor een gesprek.
De school heeft toegegeven dat ze achteraf meer/anders hadden kunnen doen.
Ik had geen handleiding liggen: "Wat te doen als mijn kind ontspoort na het overlijden van zijn vader?"
Zo moeilijk om te snappen wat er gebeurt.
En toch, als ik toen had geweten wat ik nu allemaal weet, had ik heel anders gehandeld…….
Nog steeds kom ik op deze school uit zakelijk oogpunt. Ik ben blij dat ik altijd en overal mijn zaken goed afrond. Dan kan je altijd weer over de drempel van de deur met een glimlach en word je ook ontvangen met een glimlach.
Deze brief is geschreven in een periode die ik achteraf gezien mijn 'tropenjaren' noem. Van school "A" afgestuurd. Van school "B" moest hij vanuit huis zijn eindexamen voorbereiden. Hij startte zijn HBO, hij verhuisde van HBO……………...
Den Haag 7-9-2005
Aan de directie van School "A"
Alex Alexander
Beste Alex,
De gebeurtenissen van vorig schooljaar hebben ertoe geleid dat jouw school Ernesto de toegang tot het examenjaar heeft ontzegd. En wij na havo 4 op zoek moesten naar een nieuwe school. Een druppel alcohol onder schooltijd met de hele klas in een tussenuur, werd zijn letterlijke en figuurlijke druppel die de emmer deed overlopen.
Vorig jaar hebben wij hierover veel contact gehad, en ik heb je een mail gestuurd waarin ik aangegeven heb dit zeer te betreuren. Er is zoveel kwaliteit in huis op jouw school "A", en in mijn ogen is daar te weinig mee gedaan. Dat heb ik je toen geschreven.
We zijn nu een zomervakantie en twee schoolweken verder. Er is mij inmiddels ontzettend veel duidelijk geworden.
Ik stuur je deze brief, niet uit rancune, maar in de hoop jij ervan kan leren.
Vooropgesteld: ik voelde me vorig jaar, en nu nog steeds, teleurgesteld in jullie school. En ik ging twijfelen aan mezelf en aan mijn eigen kind: wat was er met hem aan de hand dat hij zich, in jullie ogen, zo misdroeg dat hij niet te handhaven bleek?
Alex, ik heb je ook geschreven dat ik weet dat jij op jouw manier je best hebt gedaan. Ik verwijt mezelf nu dat ik niet een diepere discussie met jou en de school ben aangegaan.
Vandaag moest ik op school komen op het matje bij de nieuwe school. De eerste weken heeft Ernesto al zijn huiswerk niet in orde, is te laat gekomen, aanvaring met docenten. Ik ga hulp zoeken….
Ik had al een tijd een steen in mijn maag omdat ik ergens een gevoel had dat e.e.a. een oorzaak moet hebben.
Ernesto is een introverte jongen, en daardoor moeilijk aanspreekbaar en het is niet makkelijk tot hem door te dringen.
Ik heb veel gelezen op internet. Ernesto hoort in een risicogroep. Puur door het feit dat hij op 12 jarige leeftijd zijn vader verloren heeft. Als je kijkt naar de gevolgen van het niet verwerken van het verlies van zijn vader, dan heb je precies het gedrag van hem: verzet op school, verkeerde vrienden, gebruik van soft drugs, met alle gevolgen daar weer van: te laat komen, afvallen, verschuiven van dingen die moeten, het niet nakomen van verantwoordelijkheden……
Het heet rouwverwerking? Ernesto heeft hulp nodig, want hij heeft hier nooit/ veel te weinig over kunnen praten. En ik begrijp dat wel. Zijn verdriet is zó immens groot. Hoe kan een ander hem begrijpen?
Straffen en van school sturen lossen dit probleem totaal niet op.
De kern van het probleem moet worden aangepakt: de rouwverwerking. En natuurlijk moet er tegelijkertijd aandacht geschonken worden aan zijn gedrag. Want natuurlijk is het een normale eis dat een leerling, ook al voelt die zich niet goed, op tijd op school is EN zijn boeken bij zich heeft
Ik zoek geen excuses voor zijn gedrag. Ik heb een goede psychologe gevonden, gespecialiseerd in rouwverwerking via de stichting Achter de Regenboog, en met haar én met de hulp van de leerlingbegeleidster op de nieuwe school, én met de medewerking van conrector, gaan we aan de slag. Het zal geen gemakkelijke weg worden, maar Ernesto is het waard!
Natuurlijk is dat zo voor mij als moeder, maar hij had het ook waard moeten zijn voor jullie als school.
Mijn ogen zijn geopend en ik ga ermee aan de slag. Ik voel me verdrietig en teleurgesteld dat hij door jullie van school gestuurd is. Het dossier met gegevens lag bij jullie. Jullie waren op de hoogte van de thuissituatie……..
De eerste jaren is Ernesto er doorheen gesleept. Ergens (in de 1e?) heeft hij een aantal afspraken gehad met jullie intern maatschappelijk werkster. Hier had ik een goed gevoel bij.
Beste jaarcoordinator, ik denk dat jij en de school, hier toch iets hebben laten liggen. En nu kan ik mijn gevoelens duidelijk benoemen en omschrijven en ben ik zo bijdehand om deze gevoelens aan je kenbaar te maken. Ernesto kan dat niet.
Nogmaals beste jaarcoordinator, ik weet dat je veel tijd gestoken hebt in Ernesto, daar dank ik je oprecht voor. Maar soms zijn er redenen waarom kinderen zich zo gedragen en dan moeten we (scholen, maatschappij) de kinderen helpen. Helpen, leren en liefde en aandacht geven. En met de regeltjes staan zwaaien en straffen brengt echt niet het gewenste resultaat…..
Wij (psychologe, de nieuwe school en ik) gaan aan de slag…en natuurlijk zal Ernesto het meeste werk moeten doen. Al is hij groot, het is een kind met een groot stuk onverwerkt verdriet…..
Juist omdat ik een idealist ben, en het mijn zoon betreft, heb ik je deze brief gestuurd. Er komen nog ongelooflijk veel jongeren je pad kruisen. Met mijn zoon is het nu eenmaal zo gelopen. Hij krijgt nu hulp…..
Onthoud alsjeblieft dat er een stichting Achter de Regenboog is…voor als er ooit nog een keer een kind komt dat zich niet aan de regeltjes kan houden en waarvan een ouder overleden is…….
In afwachting van je antwoord,
Met vriendelijke groet,
Karin Kracht
Zie ook: www.in-de-wolken.nl
Stichting Achter de Regenboog
www.verliesverwerken.nl
Het feit dat ik cc stuur naar de directie en Mevrouw X is omdat ik weet dat het niet jouw besluit was, maar het besluit van de school.
Straffen en van school sturen lossen dit probleem totaal niet op.
De kern van het probleem moet worden aangepakt: de rouwverwerking. En natuurlijk moet er tegelijkertijd aandacht geschonken worden aan zijn gedrag. Want natuurlijk is het een normale eis dat een leerling, ook al voelt die zich niet goed, op tijd op school is EN zijn boeken bij zich heeft
Ik zoek geen excuses voor zijn gedrag. Ik heb een goede psychologe gevonden, gespecialiseerd in rouwverwerking via de stichting Achter de Regenboog, en met haar én met de hulp van de leerlingbegeleidster op de nieuwe school, én met de medewerking van conrector, gaan we aan de slag. Het zal geen gemakkelijke weg worden, maar Ernesto is het waard!
Natuurlijk is dat zo voor mij als moeder, maar hij had het ook waard moeten zijn voor jullie als school.
Mijn ogen zijn geopend en ik ga ermee aan de slag. Ik voel me verdrietig en teleurgesteld dat hij door jullie van school gestuurd is. Het dossier met gegevens lag bij jullie. Jullie waren op de hoogte van de thuissituatie……..
De eerste jaren is Ernesto er doorheen gesleept. Ergens (in de 1e?) heeft hij een aantal afspraken gehad met jullie intern maatschappelijk werkster. Hier had ik een goed gevoel bij.
Beste jaarcoordinator, ik denk dat jij en de school, hier toch iets hebben laten liggen. En nu kan ik mijn gevoelens duidelijk benoemen en omschrijven en ben ik zo bijdehand om deze gevoelens aan je kenbaar te maken. Ernesto kan dat niet.
Nogmaals beste jaarcoordinator, ik weet dat je veel tijd gestoken hebt in Ernesto, daar dank ik je oprecht voor. Maar soms zijn er redenen waarom kinderen zich zo gedragen en dan moeten we (scholen, maatschappij) de kinderen helpen. Helpen, leren en liefde en aandacht geven. En met de regeltjes staan zwaaien en straffen brengt echt niet het gewenste resultaat…..
Wij (psychologe, de nieuwe school en ik) gaan aan de slag…en natuurlijk zal Ernesto het meeste werk moeten doen. Al is hij groot, het is een kind met een groot stuk onverwerkt verdriet…..
Juist omdat ik een idealist ben, en het mijn zoon betreft, heb ik je deze brief gestuurd. Er komen nog ongelooflijk veel jongeren je pad kruisen. Met mijn zoon is het nu eenmaal zo gelopen. Hij krijgt nu hulp…..
Onthoud alsjeblieft dat er een stichting Achter de Regenboog is…voor als er ooit nog een keer een kind komt dat zich niet aan de regeltjes kan houden en waarvan een ouder overleden is…….
In afwachting van je antwoord,
Met vriendelijke groet,
Karin Kracht
Zie ook: www.in-de-wolken.nl
Stichting Achter de Regenboog
www.verliesverwerken.nl
Het feit dat ik cc stuur naar de directie en Mevrouw X is omdat ik weet dat het niet jouw besluit was, maar het besluit van de school.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten