Machteloos

Vannacht werd ik wakker. Help, wat is er aan de hand? En gelijk is het er dan: de machteloosheid. Een deprimerend gevoel. Hoe ga ik dit oplossen? Hoe kan ik mijn zoon op de rails krijgen?
Ik ging naar de wc....zie dat beide kinderen inmiddels thuis zijn, na de spectaculaire voetbalavond van het Nederlands team met de voorstreffelijke penaltyreddingen van de Haagse Tim Krul... loop weer naar boven, naar mijn slaapkamer en zie dat Michel als een grote os aan het slapen is. Ik kruip weer onder mijn dekbed en pak mijn mobiel. Soms helpt het om van info van nu.nl of facebookberichten te lezen. Mijn ogen worden daar moe van en dan kan ik de slaap weer vatten. Maar dit keer helpt het niet. Inmiddels hoor ik de vogeltjes ook alweer fluiten en tikt door d ewind het rolgordijn tegen de muur. De euvele moed ontbreekt me om het bed weer uit te stappen en de deur dicht te doen, zodat er geen lichte tocht waait door de kamer.

Gisteravond een gesprek met Yoran. Yoran is een vriend van een van de neven en Magdalena, mijn moeder, Michel en ik ontmoetten hem gisteravond op het 38ste verjaardagsfeestje van de neef. We kennen Yoran wel. Tot zo'n 3 jaar geleden zagen we hem regelmatig op feestje en partijen.
Sinds een half jaar is hij nu clean, hij blowt niet meer. Hij is herboren. Hij vertelt me hoe blij hij is en dat hij dit 10 jaar eerder had moeten doen. Inmiddels is hij 36 jaar en heeft hij zo'n 20 jaar geblowd.
Hij komt adhd-achtig over, eerlijk, blij en hij vertelt en luistert naar mijn verhaal. Wat heeft hem er toe bewogen om te stoppen? Voor hem was het zijn sociale isolement. Je wereld wordt klein. Alleen nog maar verslaafden.
Zo'n gesprek geeft mij hoop, maar ook besef van de ongelooflijke vicieuze cirkel.
Geen werk > schulden > isloment > al deze punten zijn weer een reden om te vluchten en weer een blow op te steken.

Zondagochtend. Michel gaat naar de sportschool. Ik blijf thuis om mijn belastingszaken uit te zoeken op verzoek van de belasting (brrr), de was te doen, de keuken schoon te maken en mijn schoolpakketje klaar te maken voor as week.
Ernesto loopt door d ekeuken naar het balkon. Nieuwsgierig loop ik hem langzaam achterna. Hij zal toch niet?

Ja, hij doet het gewoon wel. O mijn god, hier word ik zooooooo moedeloos van!!!!!!!!!!
"Ernesto, ophoepelen van het balkon. Als je wilt blowen, doe je dat buiten het huis."

Hoe vaak heb ik dit al gezegd? Waarom respecteert hij dit niet?
Zijn sollicitaties van deze week zijn niets geworden. Weer hoop weg. De kleine beweging die ik zag, lijkt vandaag weer gestaakt te zijn.
AU!!!!!

Van het CRAFT programma heb ik nog niets vernomen. Jammer.
Ik weet het ff niet meer......

Ernesto staat op en gaat via de voordeur naar buiten om zijn blow te roken. Als hij later terug in zijn kamer is, ga ik een klein cadeautje geven. een pepermuntdoosje met zijn naam erop. Het is weer een grote klerezooi in zijn kamer.
Ik schrik ervan. Hij is niet aanspreekbaar. 

Ik heb ook al weken de naam niet meer gehoord van zijn vriendinnetje......

Wat gaat zoonlief triggeren om te stoppen en wat van zijn leven te maken????