Strijd en machteloosheid

Het is 12:30 uur. Na een ochtend 'vergaderd' te hebben, de ene laatste schooldag is er meer een van afscheid nemen, applaudiseren en evalueren, kom ik even tussendoor thuis. Ik parkeer de auto, laat het dak dichtglijden en geniet van de warme zonnstralen. Het is zomer en het is BIJNA vakantie. Dochterlief zit inmiddels in het vliegtuig, naast een meneer die de aller-allernieuwste serie van 24 op zijn laptop heeft. Ze is in de lucht na een zeer luxuees ontbijt in het hotel en is 'en-route' naar Mexico. Een maand lang avonturen. Geweldig.
Ik heb nu thuis met Ernesto wat meer ruimte en tijd om aandacht aan hem te besteden. Dit, ondanks dat ik snak naar ruimte, tijd en aandacht voor mezelf. 
Ik ben moe. Het was een zwaar schooljaar. Twee periodes waarin in 1x per 3 weken EN fulltime werkte EN 2 avonden in de week. Gelukkig mooi weer en kreeg daardoor weer energie. Maar het gaf me geen rust en slaap. Het was aanpoten.

Ik draai mijn sleutel in het slot. Ernesto is er wel?
Gisteravond was de deal: een opgeruimde kamer om 15:00 uur voor die extra 10 euro voor een drankje.
Ik zie niks. Ik doe zijn kamer open en daar ligt meneer, nog steeds in de gigagroote teringtroep. Ik schiet uit mijn slof. Wat was de afspraak?
Hij staat gelijk op zijn achterste benen en gaat zijn aanval in. Waarom kom je zo binnenschreeuwen?

OMG!!! Het is half 1!!!
Even later, gedoucht en wel (dit keer maakte hij me niet blij, ondanks zijn zingen onder de douche) komt hij de woonkamer binnen om de fietssleutel van zijn zusje te zoeken. Wat een strijd geeft dat. Magdalena, heel zuinig op haar spullen, wil niks meer uitlenen aan haar broer, want dan gaat alles kapot of komt niet terug. Ernesto zijn fiets is gister weer kapot gegaan, maar er is altijd wat en altijd wordt zijn probleem, ons probleem.

Ik trek het niet om de strijd aan te gaan vandaag. Deels doe ik het wel, want ik zeg wel het e.e.a. De hamvraag is dat ik niet weet waar ik goed, ofwel het BESTE aan doe.
Hij wil naar het strand....moet ik op mijn strepen staan dat hij nu gaat solliciteren? Of is zo'n middag strand goed voor hem? Pffftttt ik word steeds onzekerder in wat het beste is voor hem. Maar volgende week start ik met de coaching. Dan leer ik het beter te doen dan nu.

Ernesto verwijt me, mompelend in de gang, dat ik hem tegenwerk door niet 1-2-3 de fiets uit te lenen. Dat laat ik mooi NIET over me zeggen, dus hier trek ik van leer en klap uit mijn panty!


Reactie vriendin op mijn "Joepie ik mag deelnemen aan CRAFT": 

"Wow, zeg wat ziet dat er goed uit, wat geweldig zeg om familieleden er zo bij te betrekken! 70% kans op slagen dat de betreffende persoon hulp gaat zoeken!!Ik vind je echt een ongelooflijke kanjer, Ernesto zal je ooit eeuwig dankbaar zijn voor je moederliefde die heeeel ver gaat!Trots op jou xxxx"