Mijn zoon is verslaafd.....

Hoe heftig zijn deze woorden 'mijn zoon is verslaafd aan blowen'..... Ik kan die woorden amper tot een zin maken in mijn hoofd. Ik kan ze nog slechter opschrijven en ik kan ze al helemaal niet met droge ogen uitspreken.
Hoe raar werkt het met woorden en het uitspreken ervan en het opschrijven. Je kunt er dan gewoon niet meer omheen. Zolang je de woorden niet uitspreekt en niet opschrijft, lijkt het alsof je kunt ontkomen aan de pijnlijke waarheid. De harde waarheid. De waarheid die ervoor zorgt dat ik de afgelopen week liever een blokje om fiets voordat ik mijn huis binnenstap, dat ik de halve nacht wakker lig te piekeren, dat ik een soort droom leef, dat ik mijn werk doe en het gevoel heb dat ik naast mezelf zit, in plaats van in mezelf....

Ze zeggen dat schrijven helpt. Dat het je helpt verwerken. Ik ga kijken of dit werkt voor mij. Ik ga zoeken op internet naar bruikbare artikelen. Ik ga de strijd aan! Ik verklaar de Cannabis de oorlog!
Ik weet dat het een harde, zware strijd gaat worden, maar ik geef niet op! Opgeven kan altijd nog......... Maar NU NOG NIET!!!

Wat is de situatie?
Mijn zoon, Ernesto Kracht, 25 jaar, thuiswonend, is precies een week geleden, ontslagen van zijn werk.
Sindsdien zit hij de hele dag op zijn kamertje (een zwijnenstal is er schoon bij), blowt en zit te gamen. Heeft geen cent te makken. 

In de bijlage van de Volkskrant van een paar weken geleden stond een artikel over ouders die door hun kinderen mishandeld werden. Ook werd daarin geschreven over een bepaalde methode waarin aangeraden werd om dagelijks bij je kind op de kamer te gaan zitten en te gaan praten en belangstelling te tonen voor waar ze mee bezig zijn en te vragen of ze al een oplossing gevonden hebben voor hun gedrag.
Dat artikel ben ik inmiddels kwijt, maar dit stuk heb ik goed in mijn oren geknoopt. Sinds dat Ernesto ontslagen is en hij van de week al om 09:50 uur aan het blowen was en ik besefte dat dit geen 'uit de hand gelopen gewoonte' meer was, maar een heuse verslaving, ben ik dagelijks met hem gaan praten.

Ernesto vertelt elke dag het enthousiaste verhaal over de zaak die hij wil beginnen. Dat hij gaat beginnen met het schrijven van een businessplan...... Of ik hem wil helpen?
Ik zeg hem inmiddels elke dag dat ik alles zal doen wat binnen mijn mogelijkheden ligt (want ik denk serieus dat het een goed idee is) MITS hij afgekickt is.

Na een aantal dagen dit te hebben herhaald, zei hij gister dat hij 'morgen' zou stoppen met blowen. Dat het inderdaad niet zomaar een slechte gewoonte is....
Helaas kreeg ik vanmiddag een berichtje van mijn dochter, Magdalena, 22 jaar, thuiswonend, dat het 'hele huis weer naar wiet stonk'.

Ik twijfelde al of ik bij mijn vriend zou gaan slapen(ik heb een lat-relatie met Michel)  gisteravond....zou Ernesto het 's ochtends  redden om niet te blowen? In hoeverre zou mijn aanwezigheid positief werken op het NIET blowen? 
Maar, ik denk dat Ernesto hulp nodig heeft bij het stoppen. Het feit dat hij gister zei dat hij wil stoppen om zijn doel te bereiken, die zaak te starten, is GOUD! Misschien ben ik blij met een dode mus, maar ik zie het positief in en zal dit dagelijks gebruiken zodat hij VOOR ZICHZELF wil stoppen!

Ik heb deze week het boek 'Stoppen met blowen' gekocht, heb dit laten zien aan Ernesto en heb gezegd dat ik niet opgeef. Dat ik wil dat hij stopt.

En ja, ik voel me ongelooflijk schuldig. Inmiddels weet ik dat hij vanaf zijn 16e(?) blowt. En ik heb hem tot nu toe er niet toe kunnen zetten te stoppen. Heb ik er te weinig aandacht aan geschonken? 
Hoeveel 'macht' heb je om je kind hiervan te behoeden?

Ik weet het niet. Ik voel me schuldig. Ik houd zoveel van deze jongeman die zo lief is. Als zijn ogen vol mijn pijn, twijfels en verdriet zijn, wil ik hem 'alleen maar' gelukkig zien. Wil ik alle drugs uit Nederland verbannen en mijn zoon beschermen.

Wil ook mijn dochter beschermen en uit de klauwen houden van de Jehova's die op haar jagen, maar daarover de volgende keer meer. In drie dagen tijd voelde ik de grond onder mijn voeten wegzakken: ik ontving bewijs waardoor ik wist dat de Jehova's jagen op mijn dochter en zoonlief werd ontslagen, waardoor hij ineens thuis zat en ik zag dat hij de hele dag de roes opzoekt...... 
Ja, ik heb vertrouwen in Magdalena, afstuderend, wijs, lief, maar ook ontzettend kwetsbaar. Ja, ik heb vertrouwen in Ernesto, hard werkend, met dromen, politiek geëngageerd, maar ook naïef in zijn opvattingen. 

Ik verklaar hierbij de drugs & de Jehova's de oorlog en wil elke vezel kracht uit mijn lijf benutten om te winnen en mijn kinderen stabiel en evenwichtig, gelukkig te zien! 

Je zult je afvragen waar is hun vader? Hun vader is 13 en een half jaar geleden overleden....

Met lieve  & krachtige groet,
Karin

karinkracht@hotmail.com

 http://pauwenwitteman.vara.nl/uploads/media/Stoppen_met_blowen.pdf


Cannabis (of wiet, van het Engelse weed = 'onkruid') is een bewustzijnsveranderende bloem, die ook een licht verdovende werking kan hebben. Cannabis komt als drug voor in twee vormen, 'wiet' en 'hasjiej'. Hasjiesj of hasj is de hars van de Cannabis sativa var. indica,^[bron?] die kan variëren van bijna vloeibaar en olieachtig tot zeer hard. Marihuana bestaat uit de bloemtoppen (of liever zaaddoosjes) van deze plant, althans – bij voorkeur – van de vrouwelijke, onbevruchte plant (sinsemilla). De mannelijke plant produceert minder sterkepsychoactieve bestanddelen.^[bron?]Strafrechtelijk worden in Nederland cannabis en daarvan afgeleide producten tot de softdrugs gerekend; in veel andere landen wordt er geen onderscheid gemaakt tussen soft- en harddrugs en staan er strenge straffen op. Medicinale cannabis wordt door sommige mensen om medische redenen gebruikt.^[1] Net als alcohol is deelname als bestuurder op de openbare weg mettetrahydrocannabinol (THC) in het bloed een misdrijf conform de wegenverkeerswet.