De kennismaking…..
The day after…..
Ik vind
mezelf geen schrijfster, totaal niet. Ik zou het wel heel graag willen zijn, en wie weet, ooit in de toekomst…maar nu ben ik het niet.
In ieder geval zijn de schrijversingrediënten die ik nodig denk te hebben, wel aanwezig op dit moment. Een hoofd vol gedachten, woorden en gevoelens, en een omgeving waar ik me lekker voel, vol met een kletsende ruis ter inspiratie. Een volle Grote Markt met volk van allerlei nationaliteiten die allerlei verschillende drankjes drinken, maar vooral bier….
In ieder geval zijn de schrijversingrediënten die ik nodig denk te hebben, wel aanwezig op dit moment. Een hoofd vol gedachten, woorden en gevoelens, en een omgeving waar ik me lekker voel, vol met een kletsende ruis ter inspiratie. Een volle Grote Markt met volk van allerlei nationaliteiten die allerlei verschillende drankjes drinken, maar vooral bier….
De Grote Markt, Den Haag. Midden in het hart van de stad een plein vol met kroegen.
Vanochtend werd ik wakker
met een hoofd vol hoofdpijn, een hoofd vol (on)geloof, een hoofd vol met
woorden van Truus en Jos, de vrienden van Magdalena die Jehova Getuigen zijn.
Ze waren iets later dan de afgesproken tijd 20:00 uur. Dis ik zei tegen
Magdalena: “Ze zijn zeker later omdat ze overal moeten aanbellen in de straten
en huizen waar ze langs lopen”. Magdalena kon de grap gelukkig wel waarderen.
Truus had heel lief een
flesje droge witte wijn bij zich…. Ze zag er vriendelijk uit: slank, blond,
redelijk trendy en Jos zag er ook ‘oké’ uit: kaal, modern, slank. Aan de
buitenkant niks te merken van het feit dat ze zwaar geloven in Jehova.
Na een algemene binnenkomer, startten Michel en ik de vragen over het geloof, de sekte, zoals ik het zie.
Alle vragen werden netjes beantwoord, soms met ellendelange omzwervingen, maar daar waren we zelf ook de oorzaak van, omdat we steeds tussendoor weer een andere vraag stelden.
Na een algemene binnenkomer, startten Michel en ik de vragen over het geloof, de sekte, zoals ik het zie.
Alle vragen werden netjes beantwoord, soms met ellendelange omzwervingen, maar daar waren we zelf ook de oorzaak van, omdat we steeds tussendoor weer een andere vraag stelden.
Toen ik wakker werd
vanochtend met dat bomvolle hoofd, was het eigenlijk ook een hoofd met
verbazing, verwondering. Het belangrijkste van wat ze zeiden, vond ik, dat hun
liefde voor Jehova boven de liefde voor elkaar staat. Wauw! Wat betekent dit voor
je relatie? Gelukkig zei Magdalena gister toen ze weg waren: “Ricardo is een
goede vriend van mij, stel dat ik verliefd word op een jongen en daar een
relatie mee heb, maar dan is mijn liefde voor Ricardo nog steeds groter? Ik kan
me daar niks bij voorstellen”.
Nee, ik ook niet.
Nee, ik ook niet.
Ik kan me niet voorstellen dat het geloof zo’n waaninnig grote rol heeft in je leven. Daarbij is het op mij overgekomen als behoorlijk 'negatief'. Als ik het goed begrepen heb, gaan ze ervan uit dat de mens niet perfect is (daar ben ik het mee eens), onvolmaakt, en elke dag reflecteren ze op wat ze beter hadden moeten doen. Pfff vermoeiend…je kunt dus nooit tevreden zijn met jezelf en trots op wat je bereikt hebt? Je moet het altijd beter doen.
Enfin, ik weet nu wie Jos en Truus zijn, heel vriendelijk, heel gelovig. En zij weten nu wie Michel en ik zijn. Magdalena was verbaasd over ons voorwerk, ze noemde ons ‘detectives’, en ook gaf ze aan dingen deze avond voor het eerst gehoord te hebben….
Conclusie…… Ik bedankte hen beiden aan het eind van de avond en heb uitgesproken dat ik het erg waardeerde dat ze gekomen zijn en hun verhaal hebben willen delen en zij spraken hun waardering uit voor het feit dat ik ze uitgenodigd had.
Heeft het mijn zorgen verminderd? Mmmmmm, enerzijds wel. Ze zijn niet onaardig, integendeel. Ik denk te weten dat mijn dochter, opgegroeid met veel vrijheid, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van keuzes, zich niet en nooit zou kunnen onderwerpen aan het strakke regime van de acht mannen (hoe heten die ook alweer?) in Brooklyn die bepalen wat de 8 miljoen Jehova’s (Jehova Getuigen) doen. Niet meer zelf denken. Alles doen zoals het moet volgens de uitleg van de Jehova’s…..
Wat een simpel leven hebben zij eigenlijk en op hun manier ook een rijk leven….. Jehova bepaalt alles. De gemeenschap is rijk aan contacten. In de Koningsrijkzaal zijn ouderlingen die regisseren en bepalen…..Ze stemmen niet, want Jehova bepaalt. En mensen zijn niet in staat de staat te leiden, omdat ze imperfect zijn. Vrouwen mogen geen ouderling worden……
Kortom….mijn geloof is het niet, maar ik heb er wel respect voor, dat mensen zo voor een geloof kunnen gaan en zo weinig vrijheid genieten in hun leven…….
Een bijzondere kennismaking met Jos en Truus…. J
Met dank aan hun eerlijkheid en bereidheid hierover uitleg te komen geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten