"Waar ga je heen", vraagt Ernesto als ik gedag roep. Ik ga ff naar Michel, ik kom daarna weer thuis eten. "Have a nice day", roept hij.
Mijn maag draait op....Wat zeg ik terug?
Ik twijfel, denk, wik en weeg. Uiteindelijk zeg ik: "Maak jij er ook een goede dag van?!" "Vergeet de afwas niet, je kamer opruimen en solliciteren."
"Ja, ga ik doen."
"Wat ga je doen?" "Nou, dat wat jij allemaal zegt."
Heb ik het goed gehoord? Zijn toon klinkt bijna vrolijk. Wij praten door een dichte deur heen. Niet altijd open ik die deur. Als ik het wel doe, zie ik namelijk een zwijnenstal en hij vindt het ook niet zo fijn als ik elke keer zomaar binnenstorm.
Ik kijk naar de dichte deur en ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat hij gaat bewegen. Ik voel me super schuldig het huis te verlaten en er niet te zijn voor hem. Maar ik kan niet thuis zitten en alles voor hem doen.
Met een brief van Intrum Justitia, stap ik in mijn autootje......met een bak vol schuldgevoel.
's Middags bel ik om te vragen of hij thuis eet. Misschien eet hij bij Denise. Ik kan niet nalaten te vragen of hij de afwas gedaan heeft. "Ja, heb de afwas gedaan, mijn kleren in de was. Ik heb wat er in zat eruit gehaald en ben bezig mijn kamer op te ruimen."
Wauw, dit lijkt beweging.............
Het weer is nog steeds grijs en grauw, maar ik voel een sprankje zon!
Uitzicht vanuit de flat van Michel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten