vrijdag 19 december 2014
Vakantie starten met een champagne-ontbijt
De vakantie starten met een champagneontbijt is niet verkeerd. Zeker niet als dit eigenlijk ook nog gewoon je laatste schooldag is EN je tijdens het ontbijt ziet dat je salaris gestort is + eindejaarsuitkering!
Zalig, dan drinkt de champagne lekker weg. Aan een tafel met meerdere dames. Dan valt er altijd wel wat te bespreken....
Het heel droevige nieuws van vandaag was wel dat een collega (oop, kantine medewerkster op een van de locaties) waarvan ze gister opgenomen was omdat ze dacht dat haar heup gebroken was, nu geconstateerd is dat ze op zeer lelijke wijze kanker in haar heup heeft.
Dan zit je ineens met een dubbel gevoel je glaasje champagne leeg te drinken tijdens datzelfde ontbijt.
Bizar hoe het leven doorgaat. Foto's van teams worden gemaakt. Glaasjes worden leeg gedronken. En iedereen gaat naar huis, vakantie vieren.
Gezondheid. Het allerbelangrijkste. Wat er op die rekening staat, doet er 'weinig' meer toe. Het gaat om gezondheid. Fysiek en mentaal.
Op dit moment van schrijven, zit Michel bij zijn ex. Hij heeft mij beloofd nu de scheiding (met convenanten) aan te gaan vragen, voor 15-1.
Ik ben benieuwd.
Linksom en/of rechtsom, ik ga dit verhaal niet mijn vakantie laten verpesten. Maar mijn gevoel (en respect voor Michel -hoe pakt hij dit aan?-) wordt er natuurlijk wel door beïnvloed.
Spannend!
woensdag 17 december 2014
Nostalgie: als kers op de slagroom..
Terwijl ik op de pc een beetje aan het klooien ben en aan het wegdromen met het zoeken naar reizen voor DEZE kerstvakantie, hoor ik een ontzettend lawaai. Dit keer geen gehoor en herrie van de bouw, maar kinderen die samen lawaai maken.
Gelijk herinner ik mij een mail van de directeur van de basisschool hiernaast. Vroeger mijn basisschool, waar ik werkte als juf. Vroeger de basisschool van mijn kinderen. We woonden toen een stukje verder in de staart waar we nu ook wonen. Alleen heet dat gedeelte anders, maar in theorie en praktijk is het eigenlijk dezelfde straat.
Ik herinner me een ongelooflijk koude kerst. Met lampionnen, gemaakt van melkkartonnen, liepen toen alle kinderen naar school. Als juf liet ik de kinderen thuis achter, om gebracht te worden door hun vader. Ik ging alvast op pad om in de klas alle kaarsjes aan te doen.
Het feest bij ons op school was geweldig. De school zag eruit als een sprookje, overal kaarsen aan.
De kinderen zagen er mooi uit. Ze waren ook blij met zichzelf. Sommige kinderen hadden iets voorbereid om te doen. Zoals het voordragen van een liedje. Ouders hadden lekker eten gemaakt. Het stond allemaal mooi klaar. Het specifieke van de school hiernaast is dat het eten bediend werd door ............... vaders die allemaal mooi in kostuum waren. Dat maakte het diner geweldig sjiek!
En als kers op de slagroom kwamen de vaders langs in koor en zongen zij acapella mooie kerstliedjes. Het straalde vrede uit. Het straalde zorgzaamheid uit. Het was geweldig.
Nu kijk ik naar beneden met een nostalgisch gevoel. Op dagen als vandaag heb ik heimwee. Heimwee naar de tijd dat ik lesgaf op de basisschool en heimwee naar toen de kinderen klein waren.
Wat had ik allemaal anders kunnen doen en gedaan als ik de kennis van nu gehad had. Maar ja, als...als .....als.....
Ik geniet van de kinderen die voor de poort staan, die naar binnen gaan voor hun kerstdiner. Het sneeuwt niet, het vriest niet. Maar het vuurtje wordt gestookt op het schoolplein en daar is de start van het feest. Dezelfde directeur. Sommige dingen veranderen niet.
maandag 15 december 2014
De wind van voren krijgen
Wat heb ik toch ontzettend veel fouten gemaakt in mijn leven.....en wat zal ik er nog veel maken. Mijn oren zijn gewassen vandaag, ik heb de wind van voren gekregen. Zo voel ik het, maar zo is het niet gegaan.
In een uur tijd passeren heel veel woorden en heel veel gevoelens.
Ik besef dat ik Ernesto veel te veel beschermd heb. Het is ook 'de kip of het ei'-verhaal, want iedereen klaagt over Ernesto tegen mij. Al met al, heb ik de shit op mijn schouders. Of het nu de bovenbuurman is die klaagt over de stank van de wiet, de buurvrouw over het volume van de muziek (vroeger toen hij nog boven sliep), mijn moeder over het geleende geld, Magdalena over d stank op het balkon en de afwas die niet gedaan wordt, Michel over zijn ergernissen...... Ik krijg het allemaal op mijn bordje. Iedereen legt het bij mij neer. En zoonlief, die nog steeds in staat is zijn patroon te handhaven, leeft gewoon zijn leventje op dezelfde manier.
Het roer moet om, ook al staat in dit geval de beste stuurlui vaak aan wal en weet iedereen hoe het beter moet. Vanaf nu mag iedereen die een probleem heeft met Ernesto, zelf tegen Ernesto zeggen hoe vervelend hij/zij dit vindt. We moeten aan de slag met positieve beloning (wat vindt Ernesto leuk om te doen? Compliment? Uitje?) vanuit een positieve communicatiestijl.
Geschikt moment, bondig, positief, spreek vanuit de 'ik', verwijzend naar specifiek gedrag, toon begrip, accepteer gedeeltelijke verantwoordelijkheid, hulp aanbiedend.
Beloningen zijn van groot belang. Beloond gedrag neemt toe.
Het doel is om beloningen aan te biden op nuchter gedrag.
Ik heb nog nooit gevraagd of Ernesto zonder van te voren te blowen mee wilde gaan naar een feest of uit eten. GEMISTE KANS dus!!! Ik moet stimuleren dat hij stopt en dus mijn verzoek uitspreken dat hij zonder te blowen meegaat naar een familie-kerst-feest.
Er staat wat dit betreft een prachtige tijd voor de boeg. Van feest naar feest met kerst. Niet accepteren dat hij stoned naar een feestje komt.
Vanaf nu positief vragen of hij niet wil blowen.
Pffffff ik moet even opzoeken hoe ik dat nou kan zien, zijn het nou juist GROTE of KLEINE pupillen als iemand stoned is?
[Het zijn grote pupillen als hij stoned is.]
De beloning moet iets zijn dat hij als prettig ervaart, de beloning moet goedkoop zijn, liefst gratis en direct beschikbaar, en het moet voor ons aangenaam zijn om te doen.
Ik moet waanzinnig goed nadenken welke beloningen we kunnen bedenken. Het uiten van warme gevoelens? Het geven van een compliment? Zijn favoriete maaltijd klaarmaken? Een knuffel geven? met welke acties kunnen deze dingen aangevuld worden?
Heel simpel. Als hij voortaan niet meehelpt in de huishouding, dan kan hij ook niet aanschuiven voor het eten.
Ik moet een afspraak met hem maken hierover. Ik wil ook een afspraak maken dat hij voor 17:00 uur laat weten of hij wel of niet thuis eet. Dit ipv binnen te komen lopen....
Dat soort afspraken.
Heropvoeden.
Niet accepteren dat hij de dingen niet doet.
Potverdrie, ik krijg het wel druk. Ik wil van mezelf:
1. Tegen mijn moeder, mijn vriendje, mijn dochter zeggen, dat ze zelf hun eigen ongenoegen moeten delen met Ernesto. Dat dit dus juist goed is. Op een positieve manier, maar al zou dat niet lukken, zij moeten t gewoon zelf zeggen. Keer op keer. Doen ze dat niet, dan komt hij elke keer met zijn gedrag weg.... En dat is niet de bedoeling. Het is te weinig als ik het in mijn eentje doe.
Samen zijn we krachtiger.
Afspraken maken. Belonen. En negativiteit bespreken. De strijd aangaan op de juiste manier.
Hoe ga ik dit doen?
Of via een brief, of via een familie-meeting. Ik denk dat ik voor het laatste kies omdat daar ook extra kracht vanuit gaat.
2. Dochterlief,
Tegen haar ga ik zeggen dat ze nu nog 'vakantie' mag houden, maar dat zij vanaf 5 januari ook haar leven op de rails gaat zetten. Linksom of rechtsom. Aan het werk. Opstaan 's ochtends, werk zoeken. Niet meer de hele dag op haar bed liggen. Ik word er helemaal gek van. Als ik thuiskom om iets te halen om 12 uur, ligt ze nog steeds in bed.....IK KAN ER NIET MEER TEGEN!!!!!!
3. Vriendlief,
Voor hem staat de deadline op 15 januari.
Ik weet nog niet wat ik doe als hij geen aanvraag de deur uit heeft....afgelopen zaterdag waren we met de maatschap weg. In een bootje voeren we met het hele gezelschap onder een lichtshow door. Iemand zei, o wat romantisch, wie is er nog niet getrouwd? "Michel en Karin", en toen riep ik....'nee, hij moet eerst nog scheiden!!!!!' Dat gaf de hele avond stof tot nadenken.
Het was ene fantastische avond. Ik zag er tegenop. Bij het vorige uitje was ik natuurlijk op het laatste moment afgehaakt.... Maar het was super.
Drie projecten. Gelukkig volg ik ook de training 'the 7 habits van Covey', dus ik weet hoe ik pro-actief aan het werk moet gaan.
4. Mezelf belonen staat er in het huiswerk van de Jellinek. Zorgen voor kwaliteit van mijn leven. Ik zal eens kijken welke vriendinnen tijd hebben voor leuke dingen deze vakantie.
Ik wil in ieder geval in januari mijn woonkamer laten verven. Plafond wit. Ben zo benieuwd hoe dat eruit gaat zien.
Ben doodmoe.
Er is een hoop te doen.
Eerst zo nog wat voor school doen. Dan lezen in mijn boekje en dan zaaaaaalig slapen!!!!!!!!!!!!!
Het is zalig om de hulp te hebben van de Jellinek. Het is een cadeautje. Een goede steun. Zo wieling mensen weten hoe ze moeten helpen. In de reader staat ook: hulp vragen.
Daar begin ik dan maar mee, hoe lastig ik dit ook vind.
Mijn moeder, Magdalena, en Michel moeten aan de bak!!! Samen staan we sterk(er)!
vrijdag 12 december 2014
ADHOC
Een app berichtje van Ernesto. Dat gebeurt niet zo vaak. "Dinsdag heb ik een afspraak bij ADHOC."
Dat biedt perspectief. Ik ben er inmiddels aan toe. Het is goed zo.
Ook positief is dat Ernesto weer contact heeft met zijn ex vriendinnetje. Zij heeft 'm wel nooit van het blowen af kunnen helpen, maar ik ook niet.
Als ik 1 ding geleerd heb, in deze periode, is het dat iemand echt zelf ermee moet willen stoppen, dat het anders echt geen zin heeft.
Een collega vertelde over haar verslaafde verloofde. Hij is op eigen houtje gestopt. Ze hebben trouwplannen.
Nu ik erover durf te praten, hoor ik veel verhalen en elke keer komt terug dat de verslaafde echt zelf moet willen........
Het is en blijft een harde dobber......als hij weer op zichzelf woont, heb ik misschien minder 'invloed', maar ook minder strijd....ik denk en hoop oprecht, dat hij dan zelf de kracht vindt!
De afspraak die niet door ging
Hoe kan je balen?
Nadat ik J. had geschreven "Mona help me", had ik een afspraak staan op donderdag. Ik was vroeg klaar op school, onrustig en bedacht dat ik alvast naar Amsterdam zou kunnen rijden en daar in een 'cafe' een stapel schriften nakijken, want de computers op school deden het niet en ik had geen rust om op school na te gaan kijken.
Terwijl ik auto rijd, denk ik na. Ik vind het zalig om in mijn eentje auto te rijden, in mijn eentje thuis op de bank te zitten en lekker lang te douchen en na te denken. Overdag vind ik het prima en voel ik me er happy bij. Ik heb mijn gedachten onder controle. Maar 's nachts wakker worden en 'denken' is verschrikkelijk. Ik kom dan in een tunnel terecht, een tunnel waar je terecht komt in pie-ke-ren met een grote P. Het leven ziet er dan wat zwaarder uit. Gelukkig is dat 's ochtends als ik onder de douche sta al snel over en kan ik met een paar kleine oefeningen mezelf weer coachen en heb ik mezelf redelijk onder controle.
Het is ook geen vervelende weg. Ik ben via de Hubertustunnel snel de stad uit. Wassenaar, Leiden, het gaat snel. Ik hoor mijn telefoon overgaan terwijl ik Schiphol in zicht krijg. Ik zie een 020 nummer (J?) en neem dus aan. 'Hai Karin, met J. Ik zie in mijn agenda dat ik een dubbele afspraak heb gemaakt. Zou jij het erg vinden om een nieuwe afspraak te maken?"
"Eh.......ik rijd al bij Schiphol...... Maar ik heb genoeg te doen voor mijn werk, dan keer ik wel weer om". "Als je het niet erg vind dan heel graag, heel dom van mij dat ik een dubbele afspraak heb gemaakt. Okee, dan mailen we nog over een nieuwe afspraak, fijne dag nog, draag." "Oke, daag."
Ik ga de snelweg af bij Schiphol en rijd langs 'vertrek'. Ik voel me heel langzaam boos worden, WTF! Ik had nog wel geschreven 'Mona, help me alsjeblieft?'
Enfin, op naar huis dan maar.....
Ik laat Schiphol achter me en draai wederom de snelweg op. Ik zie mijn mobiel oplichten en zie een berichtje van mijn collega uit Leiden "Karin, waar zit je?"
"O.....wat ben ik nu weer vergeten?" Ik bel mijn collega en zij zegt dat we intervisie hebben. Het voordeel van het niet doorgaan van mijn afspraak is dat ik direct door kan rijden naar Leiden.
Hoe bizar!!
Alsof het universum regelt dat ik toch naar de intervisie kan.
Uiteindelijk was het een heel goede middag die me weer kracht geeft en inspiratie! Ik kan er weer even tegen!
Ter plekke depressief!
Hai Magdalena, ik heb uitgerekend wat het kost via de NRC, dit wordt 31 euro per maand.
Als je er 1 koopt via de Telegraaf, dan is het 24 per maand (mini), maar als je ‘m gewoon in de winkel koopt en misschien op rekening (per maand) is het goedkoper.
Als je werk hebt, en je betaalt minimaal de helft mee van je salaris, vind ik het prima, maar je moet wel ff aan d bak.
Ik heb heel veel moeite met het feit dat je de halve (hele) dag in je bed ligt en weinig/niets doet om mij te helpen.
Werk zoeken is een baan op zich.
Als je morgen je scriptie afrondt, dan wachten we op hulp en kan je gaan solliciteren.
Schrijf je morgen ook even in bij Adecco. Die jongen die nu dat voor Essent doet, werkt al 2 jaar voor Adecco en zei dat het goed betaalt!
LY xxx
Niets doet om jou te helpen??? Ik heb vorige week op vrijdag na elke dag afgewassen zonder dat je iets vroeg en heb de badkamer gedaan toen je het vroeg. Je andere kind doet NIKS.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
Lieve Magdalena,
Het is niet goed om jezelf te vergelijken met Ernesto, dat is niet goed. Zoals hij doet is niet 'normaal'.
Hij doet inderdaad niks in huis. Hij doet niet lief, er is niet met hem te praten. Er is geen afspraak met hem te maken.
Ik heb niks voor mijn verjaardag gekregen.
Als ik hem betrap op in huis blowen, vliegt hij er echt gelijk uit.
Ik heb om alles veel verdriet.
Hier moet je jezelf niet mee vergelijken.
Ik begrijp dat ook jij (net als ik) hier heel veel last van hebt.
Dit moeten we niet (teveel) ons leven laten beïnvloeden. Bijna geen collega weet van Ernesto en de situatie, ik doe gewoon mijn werk.
Jij moet je er ook niet door laten beïnvloeden. Jij doet niks/weinig in huis. Je doet pas de badkamer, met een gezicht als een oorwurm, als ik het 2x heb gevraagd. Ja hebt af en toe afgewassen.
Ik werk me de pleuris, volgens mij sta ik vaak genoeg klaar om jou te helpen (vind ik normaal), maar jij doet echt niet veel. Je bent volwassen. Je zult tzt pas voelen/merken als je op jezelf woont wat ik nog allemaal doe. Je weet zelf ook wel dat je liever lui dan moe bent.
Stel je eigen doelen/plannen en vergelijk jezelf alsjeblieft niet met Ernesto. Dat is echt een verkeerde gedachte.
Ernesto is Ernesto niet (meer), die zijn we grotendeels kwijt. Hij is afhankelijk van wiet. Die troep verdoven zijn gevoelens. Maken hem gek. En als hij niet eraf wil, kunnen wij niks doen.
En hierin kan ook niemand helpen, lijkt het. Mensen kunnen hem pas helpen als hij wil.
Wij, jij en ik, kunnen zorgen dat we goed voor onszelf zorgen. Dat we wel iets van ons leven maken. Dat we wel lol maken met elkaar. Dat we wel gelukkig zijn. Dat we wel iets doen met onze talenten. Dat we wel doelen stellen en werken om dromen uit te laten komen.
Niet elke droom kan uitkomen, soms heb je geluk nodig. Soms moet je geluk afdwingen.
De vrouw van een collega is loopbaancoach, als je wilt?
Deze week:
- scriptie
- inschrijving Adecco
- sollicitaties
Goed om te sporten. Je mag je inschrijven bij zo'n goedkope sportschool. Wel gaan dan. Ook alleen. Het went en je ontmoet altijd dan eerder andere mensen.
Zie deze periode als 'cadeautje'.
Als niks lukt, spaar ik dat je een maand naar een Spaans sprekend land kunt gaan om de taal te leren, vrijwilligerswerk te doen en te denken over wat je wilt.
Ik hou ontzettend veel van je. Dit is een lastige periode. Je komt er sterk uit, je moet wel dingen gaan doen.
Vergelijk jezelf nooit/niet met je broer. Dat is niet de juiste vergelijking. Daarmee wil ik hem
Absoluut niet goed praten en ook zijn gedrag niet goed praten. Ik accepteer zijn gedrag niet. Maar als ik er dagelijks tegen zou vechten en dagelijks het verdriet binnen zou laten, ga ik kapot Raquel en word ik straks ziek en kan niet meer werken.
Wij moeten zelf wel iets van ons leven maken.
Jij hebt ontzettend veel talent. Go for iT.
En als je hierbij ondersteuning wilt, dat vragen is juist sterk en doelbewust! Dat mag je aan mij vragen, maar ook aan iemand anders. Die kosten betaal ik. Is nodig om vooruit te gaan!
Je kan wat je wilt!
Winnen. Niet alleen bij korfbal in een wedstrijd, maar ook in het gewone leven.....
Wat wil je bereiken en wat moet je daarvoor doen?
En wat wil je daarna doen?
Ik heb vrijdag op school een middenmanagementoeiding gevraagd. Ik mag m doen. Zou hij mij nooit gevraagd hebben.
Altijd voor jezelf zorgen.
Ik werk extra om vakanties te betalen. En als je een cursus sportpsychologie wilt doen mag en kan dan.
Maak een lijst voor 2915 wat je gaat doen.
Je kan t!
Hvj!!!
Verstuurd vanaf mijn iPhone
Ik kan er heel slecht tegen, liggend en hangend de hele dag op bed. Te lui of zichzelf teveel vergelijkend met Ernesto, doet ze erg weinig/nauwelijks iets in huis. Als ik om half 8 de deur ben uitgegaan, om de eerste les les te geven, om 08:15 uur, en om 12:00 uur thuis kom om even iets te halen, is bij haar nog de deur dicht. Ze slaapt. Het lijkt me echt vreselijk om thuis te zitten, geen werk, en o,o euro op je bankrekening. Ik zou er direct waanzinnig depressief van worden!
maandag 1 december 2014
Abonneren op:
Posts (Atom)