Moeder zijn. Vechten voor mijn kinderen. Leven. Werken. De oorlog verklaren aan drugs en mijn kinderen willen beschermen in deze gekke wereld, La Vida Loca.
maandag 31 augustus 2015
Een nieuwe baan!
Onbeschrijvelijk is het gevoel als ik een sms van dochterlief ontvang, jubelend, de tranen schieten in mijn ogen van blijdschap dit keer:
"Aangenomen voor 32 uur, een 3 maandencontract, hij zegt erna wordt het wel meer en in het begin is het sowieso fulltime."
Dit gaat over een baan in een kledingzaak. Niet een hoogstandje, met haar opleiding, maar wel een nieuwe uitdaging, want waar ze nu zit, wordt ze gek van de vrouw waarmee ze moet werken. Dit zegt trouwens ook vooral veel over Magdalena.
Ze zit echt nog steeds niet lekker in haar vel, dat bleek vorige week ook wel toen we samen bij vriendin G waren. Ze vindt werken maar 'raar', waarom moet dat en niks vindt ze leuk.
Na die avond heb ik haar donderdag eenn opleiding gestuurd voor kindercoach, en nadat ze 's avonds met kennis G hierover gesproken had, was ze heel erg (op haar manier) enthousiast.
Dat wordt wel een jaar lang heel zuinig leven, want de opleiding is best prijzig, maar het lijkt me van heel groot belang voor haar mentale gezondheid. En dat wil ik haar graag geven. Sowieso om weer wat te leren, nieuwe mensen, en de inhoud van de opleiding zal ook 'iets' met haar doen....
Hoop dat dit haar helpt. Linksom, of rechtsom. Ik kan niet veel voor haar doen, maar dit is eigenlijk al heel veel, al voelt het niet zo. Ik zou liever met een toverstokje haar aanraken en 'hoepla, ze zit weer goed in haar vel', maar helaas pindakaas, zo werkt het niet....
Zaterdag mochten we weer naar Tilburg, om te praten met onze relatiecoach. Wederom een heel goede sessie. Heftig. Confronterend. Maar zeker wel goed.
En eigenljk heb ik, misschien wel voor het eerst, ff geen zin om dit hele verhaal op te schrijven.
Zo bezig met school en vooral ook thuis het huis op te ruimen...opruimen is altijd goed. Helaas zit ik nu in een vreselijke puinhoop, maar ik wil alles in orde hebben, voordat ik op 11-09 start met de driejarige opleiidng. Onze coach, die 'm zelf ook gedaan heeft, gaf aan dat het echt wel heel zwaar is. Dat Michel en ik goed moeten bespreken hoe we hiermee omgaan. Wat deel ik met hem? Dat veel partners in haar groep 'bang' waren om hun partner (de deelnemer) kwijt te raken, omdat het contact onderling heel intensief is. Omdat je heel diep gaat.
Ik zal mijn zakdoekjes meenemen...en ben errrrug benieuwd!
Huiswerkopdracht waar Michel aan moet werken =samen. Opdracht voor mij is, dat ik moet zeggen wat mijn behoefte/verlangen is.
We gaan het zien! Huis in puin = eerst ruimen en dus helaas weer geen naailes!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten