Ontvrienden

Sinds we Hyves en Facebook hebben, bestaat ook het fenomeen 'bevrienden en ontvrienden'. 
In het verleden liet je een vriendschap verwateren, of je maakte flinke ruzie en zag elkaar niet meer. Sinds een aantal jaar kun je ook, als mensen, om welke reden dan ook, 'ontvrienden'.

Vandaag heb ik een vriendin 'ontvriend'. 
Bizar. Het voelt raar, verdrietig, maar ook goed.

Waarom heb ik haar 'ontvriend'?
Deze dame, laaten we zeggen Saskia, ken ik al vreselijk lang. We hebben elkaar op de lagere school, de huidige groep 3, leren kennen. Ik weet niet meer of toen gelijk onze vriendschap een feit was, maar in ieder geval, zijn we ergens bevriend geraakt. We deden de lagere school samen. En waren erg close. 
Daarna ging zij naar de mavo en ik naar de havo. We bleven bevriend. Maar, het kwam wel op een lager pitje. Zij kreeg verkering. Ik ook.

Het geheugen laat mij momenteel weleens in de steek. Ik weet niet precies meer wanneer we wel en wanneer we niet bevriend waren. 
Ik ging trouwen. En vroeg haar als mijn getuige. Dat betekent iets. Dat betekent heel veel. Ik weet dat we op een bepaald moment, toen het Nederlands voetbalteam in 1988 heel goed speelde, een heel gezellige dag hadden op de camping waar zij stonden. Ik was zwanger van Ernesto en dat jaar werd Ernesto geboren en ging ik met J naar Uruguay op vakantie. 
Toen het heel slecht ging met J en mij, en wij op het punt stonden uit elkaar te gaan, toen stond Saskia daar ineens met een mogelijk huis voor J. We zijn gaan kijken en J ging in dat huis wonen. De scheiding was meer met het hoofd dan met het gevoel, dus J en ik hadden nog tijd nodig om te 'onthechten', en als hij de kinderen kwam halen, ging ik mee en bleef daar ook slapen. Het werd een soort latten, totdat ik een ander ontmoette en dus de keuze maakte. Saskia koos voor J. Zij en haar toenmalige man bleven afspraken met hem maken, gingen bij hem eten en nodigde hem bij hen uit. Enerzijds had ik daar heel veel waardering voor, anderzijds werd ik gedumpt en kozen zij partij voor J. Met mij werd geen contact meer opgenomen. Dit duurde een paar jaar. Toen kreeg ik I. in de klas, de oudste dochter van Saskia. Ons contact was in eerste instantie puur zakelijk, maar daardoor kregen we toch weer contact.

Ik herinner me niets 'speciaals' rondom het overlijden van J., maar dat zegt niet zo heel veel. 

Veel later ging zij en haar man P scheiden. Niet 1x maar 2x. Bij en uit elkaar. Ik nam haar mee naar mijn toenmalige 'vriendengroep'. 
Dat waren zeer rare jaren, waar ik ook 'dingen gedaan heb, die god verboden heeft', op het relationele gebied. Ik doe het ook niet meer. Sinds januari (maar al tijden ervoor) 2013 heb ik hiervan op ceremoniele wijze afstand van genomen. 
Maar, terug naar mijn 'betoog', ergens op dag X maakte ik mijn relatie met P uit. Nog diezelfde dag stond zij direct 's middags bij hem op de stoep om hem te troosten. Bizar. Er zat zelfs toen voor P een 'raar' smaakje aan. Achteraf, waarom kwam zij ineens?

Ook de opmerkingen die zij maakte in die tijd: 'Waarom krijgt Karin zoveel aandacht van mannen en ik niet?' tegen een gezamenlijke vriend, heb ik als 'raar' ervaren. Er klonk jaloezie, zei die vriend.
Ook zei J altijd al 'pas op, schreeuw niet van de daken dat het goed met je gaat, er zijn altijd mensen, ook heel dichtbij, die jaloers zijn en hun negatieve krachten kunnen invloed hebben.'

Ergens in het voorjaar zijn Michel en ik bij Saskia en haar vriend gaan eten. Het was een mooie avond, maar in die periode hadden we veel discussies over een zekere S die hier bij Magdalena geslapen had. 
Tijdens het eten zei Michel iets waar hij deze situatie mee bedoelde. En, achteraf, zeker heel dom van mij, ik ging erop in. Michel en ik verschillen tot op de dag van vandaag van mening over deze situatie. 
De vreind van Saskia deelde meede dat hij d erelatie met mij verbroken zou hebben, als hij Michel was en Saskia gaf haar ongezouten commentaar 'tsja Karin heeft altijd veel aandacht nodig van mannen.'
Ook dit had ik naast me neer moeten leggen, of direct op moeten stappen. Ik deed iets er tussenin, wat nooit goed is. 
Ik koos voor de discussie. Drank mag geen excuus zijn, maar het had wel z'n invloed. 
Ik stoond op van de tafel en ging op de bank zitten. Ik voelde me heel erg aangevallen. 3 tegen 1.
We gingen samen weg en hebben er nog lang over nagepraat. Van Saskia heb ik niks meer gehoord en ik heb ook niks meer laten horen.

Michel wel, die is er nog iets terug gaan brengen.

Onlangs heb ik iets gepost op facebook. Ik wil graag een opleiding doen en daar zijn mannen voor nodig, dus mijn oproep had de binnenkomer "ik zoek een man'.
Saskia reageerde ongelooflijk fel en onaardig 'waarom een man, zeker omdat dat makkelijker is, zoek lekker een vrouw'. 
Zelfs anderen vroegen mij, middels een pb, wie is die vrouw, waarom doet ze zo?'

Voor mij een goed moment om contact op te nemen en te kijken of mijn vermoedens bevestigd zouden worden, want anders blijven het aannames..... 

Dus ik stuur een berichtje, netjes met aanhef en afsluiting, met de vraag of er wat dwars zit, gezien haar manier van reageren en hoe het met hhaar is.

Ze reageert, zonder aanhef en afsluiting, en tiert dat ze een sorry had verwacht van mij, voor mijn gedrag en zij had medelijden met Michel, want ik ging de discussie aan, maar kan niet omgaan met kritiek en kan niet toegeven dat ik fout gehandeld had....enzovoorts.

Ik schijf haar een berichtje terug, dat ik de avond ook als zeer vervelend had ervaren en dat ik voel dat zij het sowieso altijd opneemt voor de mannen in mijn leven....Dat we de keuze hebben om het uit te parten of een streep te zetten onder de 'vriendschap', met het verzoek erover na te denken, dan zou ik dat ook doen.
Ik hoor niks. Terwijl ze wel op fb actief is. Ik neem de tijd te voelen en na te denken. In feite kiest ze nu voor de 3e keer voor 'mijn' man en niet voor mij. Als ik op de Grote Markt zit, en twee vriendinnen elkaar zie begroeten, dan weet ik het. 
Ik zet er een streep onder. Hoe dom ben ik. Drie keer is scheepsrecht. Ik ben er klaar mee. 

Vanochtend heb ik haar een berichtje gestuurd. Dat ik een haar 'ontvriend', dat we een andere betekenis geven aan het woord vriendschap. Ik ontvriend. Het simpele gebaar van een vinkje aanklikken, heeft veel betekenis voor mij. 
Maar ik meen het. Vriendschap. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn. Maar laat de ander in zijn waarde. Probeer te begrijpen. En praat met elkaar. Je hoeft elkaar niet dagelijks te zien. Maar er zijn is belangrijk. Voor mij. 

Ik krijg direct antwoord 'prima, als jij dat wilt, grt Saskia.'

Het is goed zo. Het doet pijn. Maar dat het mij pijn doet, is goed. Er is van mij uit echte vriendschap geweest. Alleen heb ik mij ook te vaak laten kwetsen door haar. Dat ik dit heb laten gebeuren, is mijn eigen schuld.
Dat ga ik niet meer laten gebeuren. 
Het is goed, dit proces en ook mijn bewustzijn van alle mooie contacten met kennissen, vrienden en vooral familie die ik heb.