Moeder zijn. Vechten voor mijn kinderen. Leven. Werken. De oorlog verklaren aan drugs en mijn kinderen willen beschermen in deze gekke wereld, La Vida Loca.
zondag 27 maart 2016
Het leven kabbelt voort... "El moment dado"
Het leven kabbelt voort...
Het leven is bizar. Een terroristische aanslag op het vliegveld van Brussel. Een terroristische aanval op een Metro-station in Brussel.
Johan Cruijff overlijdt.
Magdalena is nog steeds verliefd op haar vriend. Ik zie hem liefdevol naar haar kijken. En zijn kijkt verliefd terug. Ik smelt. Wat zalig om mijn dochter zo verliefd te zien. Badend in liefde.
Ernesto kwam vandaag, net als een jaar gelden, niet opdagen bij het paasontbijt. Zonder iets te laten horen. Als ik hem aan het eind van de dag aan de telefoon heb, excuseert hij zich direct. Ik vertel hem dat oma wel voor hem EN vriendin had gedekt. "We hebben je/jullie gemist." "Het is niet erg als je niet komt, maar laat dat dan even weten."
"Ja, zal ik de volgende keer doen."
En dan vraagt hij of ik nog een website wil voor mijn bedrijfje en ik leg uit dat ik het nu wel heel druk heb, amper tijd om de boeken van mijn studie te lezen. Veel tijd met de opdrachten die ik moet doen voor de studie en dan ook nog mijn gewone werk....
Ik zeg: "Ik hoop dat ik je gauw weer zie?" "Ja, is goed," zegt hij.
Vanavond is vriendlief alleen op pad. Voor een afspraak met zijn kinderen. Zoonlief wil wel zijn vader zien, maar mij niet. Dit is nu al jaren een 'dingetje'. Michel doet er geen reet aan, om met zijn, inmiddels volwassen zoon, een gesprek hierover aan te gaan. De angsthaas. Hij is, nog steeds, niet gescheiden. De angsthaas.
Ik respecteer hem hierom niet. Ik benijd hem hierom ook niet. Hoe zou t zijn om te leven en niet de dingen aan te pakken die je aan zou moeten pakken om plezieriger te leven?
Doe ik dat ook? Laat ik dingen liggen? Laat ik dingen liggen die voor hem belangrijk zijn?
Laat ik dingen liggen die voor mij belangrijk zijn? Laat ik dingen liggen die voor de relatie belangrijk zijn?
Heb afgelopen periode veel dingen aangepakt. Veel na moeten denken ivm het moeten inleveren van mijn levensverhaal. Er is iets in gang gezet. Een goed denkproces. Heb er helaas nog te weinig tijd voor vrij kunnen maken. Maar, ik ben begonnen.
Straks komt Michel hier naartoe. Enerzijds ben ik ontzettend teleurgesteld, boos, sjaggerijnig omdat hij tussen kerk en pasen GEEN REET gedaan heeft aan de situatie met zijn zoon.
Anderzijds voel ik meer afstand van mezelf tot het 'probleem', ofwel de uitdaging om met Michel 'om te gaan'....
Wat ga ik nu wel of niet zeggen als hij thuiskomt?
"Heb je een gezellige avond gehad?"
"Fijn"
Lijkt me een goede optie......Ben benieuwd hoe het werkt.
Weet 1 ding zeker. Hij heeft de sleutel niet bij zich. Ik leg de sleutel onder de mat en ga tanden poetsen en naar bed.
Ik vind het goed zo.
23:48 uur.
vrijdag 8 januari 2016
Transactionele Analyse
Zalig, een dag opleiding. Een dag alleen maar bezig zijn met de theorie en de praktijk van de Transactionele Analyse. Alleen maar contact met 21 andere medestudenten. Over de stof. Weg van school. Weg van alle beslommeringen.
Dit is een ongelooflijk mooi cadeau, dat ik deze studie mag doen!!!!!
#BLIJ!!!!!
donderdag 7 januari 2016
Ik lijk wel gek!
Ik lijk wel gek. Niet zomaar gek, maar knettergek.
Ik werk 5 dagen, doe een opleiding, en start nu een eigen praktijk voor relatiecoaching en ga straks aan de slag als teamleider.
Heb een tv-programma de vraag gestuurd of ze belangstelling hebben voor een geweldig tv idee (ja dat hebben ze, stuur maar op!!!!) en dan lijkt het me ook nog leuk om mijn blog leven in te blazen en een andere koers te gaan varen.....
Niet zo heel erg gek dat ik niet meer aan het fietsen toekom.
Vandaag was een bijzondere dag. Magdalena zit thuis zonder werk. En ik had haar uitgenodigd om een keer mee te gaan naar school, in de klas een les mee te kijken en het coachgesprek mee te doen. Om te kijken of coaching iets voor haar is. Het was goed. Zalig om dat met haar te doen. Haar opmerkingen waren scherp. "Hij moet echt strenger zijn, ik zou ook zo over hem heen gelopen zijn."
En inhoudelijk kon ze zelfs goed kijken, dankzij haar managementboeken op haar opleiding.
Een gesprek erna, met haar, maakt me weer blij. Ze gaf zelf ook aan dat als ze iets niet leuk vindt, of denkt dat ze het niet kan, maakt ze het veel groter in haar hoofd.
Interessant.
En ze gaf ook aan wel goed in haar vel te zitten.
Het valt niet mee.
Heb tussen alle drukte in het boekje TA DAGELIJKS uitgelezen. Vanaf nu houd ik dagelijks in gedachten "ik ben ok, jij bent ok". Wat een rust. Wat een mooie uitgangspositie.
Morgen weer naar de opleiding.
Trots op mijn website die ik voor de praktijk gemaakt heb!
Rond Ernesto is het stil, te stil. Hij neemt de telefoontjes niet aan. Ik wil zondag even langs fietsen. Maak me zorgen. Reageert niet eens op de uitnodiging om met Magdalena en mij samen naar Dublin te gaan.......
dinsdag 22 december 2015
Kerstvakantie 2015 1
Wat een hoop To Do op mijn lijstje. Elke dag een dikke grote klus.
Vandaag staat op het programma Tante T interviewen en haar man oom G; onderwerp: de jeugd van mijn vader....
Vanavond intervisie. Tussendoor boodschappen. Kerstcadeautjes regelen.
Brrrrrrrr adem in en uit....
70 jaar
Oud nieuws:
Wauw, wat een rare gewaarwording, als J nu jarig zou zijn geweest, dan zou hij vandaag 70 geworden zijn!
Vandaag, om dat te vieren, uit eten met Ernesto en Magdalena.
Eerst met Magdalena een drankje in de ZR. Sfeer ontspannen. Tussen neus en lippen door even gevraagd welk cijfer zij scoort wat betreft hapiness op de schaal van 0 tot 5? Zij geeft aan dat dat wel een beperkte schaal is. Ik zeg: "Okee, op de schaal van 0 tot 10?" Zij antwoordt: "een 6,5"
Ik schrik. Ik vind het weinig. Zij vindt t veel. Zij komt van diep.
Aansluitend samen met Magdalena naar de ZR geweest. "Toevallig" komt vriendlief W ook langs. Heb het sterke gevoel 'dat dit 'm gaat worden'. Het is gezellig. We drinken en kletsen wat. Ik zie en voel dat ze gek op elkaar zijn. mooooooooi!!!
donderdag 17 december 2015
Fuck!
Kerstvakantie 2015.
Tijd voor een evaluatie en een reflectie op 2015.
Maar eerst de stand van zaken. Ik heb goed nieuws, maar tegelijk ook slecht nieuws.
Het goede nieuws is dat dochterlief nu de stap neemt naar een loopbaancoach. Een therapeute. Dat is goed nieuws omdat ze nu met zichzelf aan de slag gaat.
Het slechte nieuws is, dat ze morgen, per direct met haar werk stopt.
Er is geëist dat ze koude acquisitie moet voeren, dat haat ze. Haar collega's zijn workoholics. Zij niet. Ze voelt zich vreselijk.
Het is voor mij al kerstvakantie. Alleen nog een champagne-ontbijt.
Het is lastig om niet besmet te raken met de flow. Vrolijkheid werkt aanstekelijk. Maar dit ook... Ik zou t graag voor haar oplossen, maar dat lukt niet. Kan niet. Is niet goed.
Vandaag goed gesproken. Haar keus om nu te stoppen.
En om hulp te zoeken. Dat was mijn suggestie, en die viel goed.
Mooi!
Trots op Magdalena!
donderdag 19 november 2015
Bijzonder
Bijzonder
Bijzonder vreemd
Bijzonder leeg
Bijzonder stil
Bijzonder saai
Bijzonder "licht"
Bijzonder
Bijzonder mooi
Mijn dochter is verliefd. En nu slaapt ze, sinds een week of vier, regelmatig niet thuis. Ze slaapt bij hem.
En ik? Ik ben alleen thuis. Het voelt vreemd, leeg, stil, saai en 'licht' (want ook de zorgen -uit het oog een beetje last van mijn schouders-) om alleen in huis te zijn en alleen te slapen.
Ik ben 'uit huis' gaan samenwonen. Gescheiden. Maar eigenlijk nooit zonder vriendje geweest. En na de scheiding, na het overlijden van J, waren mijn kinderen altijd thuis. Vakanties uitgezonderd. Ernesto is al een tijdje het huis uit. Maar nu nummer twee. Gezien het feit dat haar vriendje al samengewoond heeft (misschien wel meerdere malen) en hij aangeeft na een halve dag haar al te missen, denk ik, dat ik nu heel snel moet wennen. Wennen aan de nieuwe situatie.
Dit staat los van het feit in hoeverre ik dit mijn keuzes laat beïnvloeden en of ik nu de euvele moed kan vinden om mijn stappen, al of niet, te zetten.
Mijn 24 jarige dochter heeft eergisteren een nieuwe baan. Maandag kan ze gelijk naar "start". Vandaag hebben zij en haar vriendje nog "vakantie". Het voelt of dit "haar man" gaat worden.
Mijn maag draait om. Maar ik voel ook een glimlach om mijn mond. Fijn voor haar. Ze wordt gesteund. Ze wordt verzorgd. Ze wordt geliefd.
Bijzonder.... Dit is het moment dat ze beiden hun vleugels uitslaan. En misschien, op een andere manier, toch 'tegelijk'.
Ik observeer. Ik lijd. En ik leid.
Bijzonder .......... mooi dit mee te kunnen en mogen maken.
Abonneren op:
Posts (Atom)