Het leven kabbelt voort... "El moment dado"

Het leven kabbelt voort...


Het leven is bizar. Een terroristische aanslag op het vliegveld van Brussel. Een terroristische aanval op een Metro-station in Brussel.
Johan Cruijff overlijdt.
Magdalena is nog steeds verliefd op haar vriend. Ik zie hem liefdevol naar haar kijken. En zijn kijkt verliefd terug. Ik smelt. Wat zalig om mijn dochter zo verliefd te zien. Badend in liefde. 
Ernesto kwam vandaag, net als een jaar gelden, niet opdagen bij het paasontbijt. Zonder iets te laten horen. Als ik hem aan het eind van de dag aan de telefoon heb, excuseert hij zich direct. Ik vertel hem dat oma wel voor hem EN vriendin had gedekt. "We hebben je/jullie gemist." "Het is niet erg als je niet komt, maar laat dat dan even weten."
"Ja, zal ik de volgende keer doen."
En dan vraagt hij of ik nog een website wil voor mijn bedrijfje en ik leg uit dat ik het nu wel heel druk heb, amper tijd om de boeken van mijn studie te lezen. Veel tijd met de opdrachten die ik moet doen voor de studie en dan ook nog mijn gewone werk....
Ik zeg: "Ik hoop dat ik je gauw weer zie?" "Ja, is goed," zegt hij.

Vanavond is vriendlief alleen op pad. Voor een afspraak met zijn kinderen. Zoonlief wil wel zijn vader zien, maar mij niet. Dit is nu al jaren een 'dingetje'. Michel doet er geen reet aan, om met zijn, inmiddels volwassen zoon, een gesprek hierover aan te gaan. De angsthaas. Hij is, nog steeds, niet gescheiden. De angsthaas. 
Ik respecteer hem hierom niet. Ik benijd hem hierom ook niet. Hoe zou t zijn om te leven en niet de dingen aan te pakken die je aan zou moeten pakken om plezieriger te leven?

Doe ik dat ook? Laat ik dingen liggen? Laat ik dingen liggen die voor hem belangrijk zijn?
Laat ik dingen liggen die voor mij belangrijk zijn? Laat ik dingen liggen die voor de relatie belangrijk zijn?
Heb afgelopen periode veel dingen aangepakt. Veel na moeten denken ivm het moeten inleveren van mijn levensverhaal. Er is iets in gang gezet. Een goed denkproces. Heb er helaas nog te weinig tijd voor vrij kunnen maken. Maar, ik ben begonnen.

Straks komt Michel hier naartoe. Enerzijds ben ik ontzettend teleurgesteld, boos, sjaggerijnig omdat hij tussen kerk en pasen GEEN REET gedaan heeft aan de situatie met zijn zoon. 
Anderzijds voel ik meer afstand van mezelf tot het 'probleem', ofwel de uitdaging om met Michel 'om te gaan'....
Wat ga ik nu wel of niet zeggen als hij thuiskomt?

"Heb je een gezellige avond gehad?"
"Fijn" 

Lijkt me een goede optie......Ben benieuwd hoe het werkt.
Weet 1 ding zeker. Hij heeft de sleutel niet bij zich. Ik leg de sleutel onder de mat en ga tanden poetsen en naar bed. 
Ik vind het goed zo.

23:48 uur.