Kerstvakantie 2015 1

Wat een hoop To Do op mijn lijstje. Elke dag een dikke grote klus.

Vandaag staat op het programma Tante T interviewen en haar man oom G; onderwerp: de jeugd van mijn vader.... 

Vanavond intervisie. Tussendoor boodschappen. Kerstcadeautjes regelen. 

Brrrrrrrr adem in en uit.... 

70 jaar

Oud nieuws: 


Wauw, wat een rare gewaarwording, als J nu jarig zou zijn geweest, dan zou hij vandaag 70 geworden zijn!
Vandaag, om dat te vieren, uit eten met Ernesto en Magdalena.
Eerst met Magdalena een drankje in de ZR. Sfeer ontspannen. Tussen neus en lippen door even gevraagd welk cijfer zij scoort wat betreft hapiness op de schaal van 0 tot 5? Zij geeft aan dat dat wel een beperkte schaal is. Ik zeg: "Okee, op de schaal van 0 tot 10?" Zij antwoordt: "een 6,5"
Ik schrik. Ik vind het weinig. Zij vindt t veel. Zij komt van diep.

Aansluitend samen met Magdalena naar de ZR geweest. "Toevallig" komt vriendlief W ook langs. Heb het sterke gevoel 'dat dit 'm gaat worden'. Het is gezellig. We drinken en kletsen wat. Ik zie en voel dat ze gek op elkaar zijn. mooooooooi!!!

Fuck!

Kerstvakantie 2015.
Tijd voor een evaluatie en een reflectie op 2015.

Maar eerst de stand van zaken. Ik heb goed nieuws, maar tegelijk ook slecht nieuws.

Het goede nieuws is dat dochterlief nu de stap neemt naar een loopbaancoach. Een therapeute. Dat is goed nieuws omdat ze nu met zichzelf aan de slag gaat.
Het slechte nieuws is, dat ze morgen, per direct met haar werk stopt.
Er is geëist dat ze koude acquisitie moet voeren, dat haat ze. Haar collega's zijn workoholics. Zij niet. Ze voelt zich vreselijk.

Het is voor mij al kerstvakantie. Alleen nog een champagne-ontbijt.
Het is lastig om niet besmet te raken met de flow. Vrolijkheid werkt aanstekelijk. Maar dit ook... Ik zou t graag voor haar oplossen, maar dat lukt niet. Kan niet. Is niet goed.
Vandaag goed gesproken. Haar keus om nu te stoppen.
En om hulp te zoeken. Dat was mijn suggestie, en die viel goed.

Mooi!
Trots op Magdalena!

Bijzonder

Bijzonder
Bijzonder vreemd
Bijzonder leeg
Bijzonder stil
Bijzonder saai
Bijzonder "licht"
Bijzonder

Bijzonder mooi

Mijn dochter is verliefd. En nu slaapt ze, sinds een week of vier, regelmatig niet thuis. Ze slaapt bij hem.
En ik? Ik ben alleen thuis. Het voelt vreemd, leeg, stil, saai en 'licht' (want ook de zorgen -uit het oog een beetje last van mijn schouders-) om alleen in huis te zijn en alleen te slapen.
Ik ben 'uit huis' gaan samenwonen. Gescheiden. Maar eigenlijk nooit zonder vriendje geweest. En na de scheiding, na het overlijden van J, waren mijn kinderen altijd thuis. Vakanties uitgezonderd. Ernesto is al een tijdje het huis uit. Maar nu nummer twee. Gezien het feit dat haar vriendje al samengewoond heeft (misschien wel meerdere malen) en hij aangeeft na een halve dag haar al te missen, denk ik, dat ik nu heel snel moet wennen. Wennen aan de nieuwe situatie.

Dit staat los van het feit in hoeverre ik dit mijn keuzes laat beïnvloeden en of ik nu de euvele moed kan vinden om mijn stappen, al of niet, te zetten.


Mijn 24 jarige dochter heeft eergisteren een nieuwe baan. Maandag kan ze gelijk naar "start". Vandaag hebben zij en haar vriendje nog "vakantie". Het voelt of dit "haar man" gaat worden.
Mijn maag draait om. Maar ik voel ook een glimlach om mijn mond. Fijn voor haar. Ze wordt gesteund. Ze wordt verzorgd. Ze wordt geliefd.

Bijzonder.... Dit is het moment dat ze beiden hun vleugels uitslaan. En misschien, op een andere manier, toch 'tegelijk'.
Ik observeer. Ik lijd. En ik leid.

Bijzonder .......... mooi dit mee te kunnen en mogen maken.

Reactie op mijn brief!

"Hai! Heb je mijn brief inmiddels gelezen?"


"Heyy jawel is lief"


Ik lees dit, terwijl iemand van budget energie tegenover me zit. Hij heeft zijn verkoopverhaal. Het komt mij goed uit. Dit gaat mij 54€ per maand schelen. Ik betaal nu voor dit niet-geïsoleerde huis 260€ per maand!!! Dat scheelt toch op jaarbasis dikke 600€!
Ik hoor de Budgetmeneer praten.
Ik lees het appje. Ik voel me blij worden. Gelukkig. Hij reageert. Hij snapt het. Dit had ik veel eerder moeten doen. Wie weet hoe het hem verder helpt. Dat weet ik niet en is ook in eerste instantie niet mijn doel. Mijn doel was en is om mijn eigen grenzen aan te geven. En om aan te geven hoe ik wel wil helpen.

Er is geen liefde groter in mijn leven dan de liefde voor mijn kinderen. Alle mannen hebben een deel van mijn hart in een deel van mijn leven, maar sinds 1988 en 1991 (morgen wordt de kleine meid 24) is mijn hart, verpacht.
Het heeft even geduurd, maar ik heb een mooie reactie. We kunnen verder met elkaar. Op basis van verantwoordelijkheid en liefde.

En dat in het weekend dat Parijs in brand staat. De wereld is gek geworden. IS heeft op 5 verschillende plaatsen acties gepleegd. Ik gok dat er uiteindelijk 250 mensen hierdoor overlijden. Gruwelijk.
Waar gaat het fout?

Verjaardag vieren van Magdalena. Morgen komt haar vriend hier voor het eerst. Zal Ernesto ook M, zijn vriendin meenemen?

Bijzonder, kleine kinderen worden groot. Magdalena slaapt vaak bij W.
Ernesto woont als op zichzelf. Wat is het 'snel' gegaan. Stiekem verheug ik me al op het 'omaschap'....
Maar ik dwaal af.

Ik moet mijn handtekening zetten voor budget-energie.....

Als hij weg is, pak ik even mij momentje...... En laat een traantje van.... Geluk. En uit liefde.

Yes i did iT!

In de auto rijd ik de hoek om, zou hij thuis zijn?
Ik ben op weg naar Ernesto, om hem zijn brief te geven. Jaren heb ik hier eigenlijk, stapje voor stapje, huilbui na huilbui, naartoe gewerkt.
Verdorie, ik kan de auto niet parkeren en rijd een rondje en nog een rondje... En gelukkig, ik kan m parkeren.
Ik zie licht boven de gordijnen uitkomen. Hij is thuis. Ik bel aan. Gestommel. Er komt iemand de trap af. Ernesto doet de trap over en kijkt verbaasd: 'hey, jij hier?'
Ik vraag netjes of ik even binnen mag komen. Ernesto geeft aan dat hij wel bezoek verwacht en ik antwoord dat ik heel snel we weg ben, dat ik iets kom brengen. Een brief. "Okay"

Ik zie zijn huisgenoot op de bank zitten en geef hem twee zoenen en we praten wat, in het Spaans. Ernesto ruimt snel wat 'blowspullen' op. Ik geef hem de brieven, hij opent de twee brieven van bedrijven. De andere laat hij even liggen. Dat is prima. "Lees maar als je tijd hebt".

Ik vraag of hij zondag komt eten, de verjaardag van Magdalena. Hij knikt 'ja'.

Nu ben ik er niet bij als hij de brief leest. Enerzijds eng. Hoe zal hij t ontvangen? En anderzijds goed. Ernesto is een heel pientere, slimme jongen.
Ik heb bevestiging van mooie lieve dames, dat mijn brief vol liefde geschreven is. Ik vertrouw erop dat mijn zoon, mijn intelligente, lieve, fijngevoelige zoon, mijn brief op waarde zal ontvangen. En, wie weet, welk effect dit heeft.........

Hoop doet leven. Maar sowieso is dit een product van een lang proces. Een proces, een gevecht, een groots gevecht, een innerlijke strijd van mijn 'verbeterreflex', maar ook van zijn 'redder' te willen zijn. Maar goed, ik vind OOK dat een verslaafde ziek is. En dus hulp nodig heeft. Alleen met deze ziekte is het extreem. Als buitenstaander kun je niet helpen, als de patiënt niet zelf wil. Dat betekent ook, dat de eigen wil (wel beïnvloed door de blow) er is. Er zijn verslaafden die kunnen stoppen. Dus de geest is sterker dan het spul. Toch?

Deze brief met deze boodschap, heb ik nu, na 11 jaar blowen van Ernesto, kunnen schrijven. Natuurlijk, in het begin wist ik niet eens dat hij blowde.........

Deze brief heb ik zelf het hardst nodig, om me aan vast te kunnen houden. Zo maak ik van 'mijn starheid' (ik houd me graag aan afspraken) een deugd. Ik kan me nu sterk houden, omdat ik het nu duidelijk en met 100% kracht, geschreven en gemeend heb.

Met dank aan de sterke dames om mij heen! Ik voel me dankbaar en vereerd door de mooie lieve oprechte woorden en steun.

Ik zou bijna zeggen: "Amen". "Halleluja"

Dank lieve lieve dames!

Nog een beetje sterkte voor deze avond.....X



Lieve Karin, ik ben zo trots op je! Dwars door alle pijn en verdriet pak je door en ben je op de goede weg. Wat heb je dit mooi geschreven. En nu mag je even rusten. Leg je hoofd maar even neer en huil de tranen die zo hoog zitten. Mooie vrouw, voorbeeld voor mij, je bent een kanjer! X L


Lieve Karin!! Wat een mooi en ontroerende brief (blog!!)! En wat een mooie stap(pen) maak je! En wat fijn dat ik je heb leren kennen!
😘

Karin,

Heb je brief met liefde voor je zoon gelezen en de afspraak die je met hem, maar vooral met jezelf wilt maken. 

Het is duidelijk dat je heel veel van hem houdt. Ik ben benieuwd hoe hij gaat reageren. Het leest alsof je tegen hem praat. Laatste alinea dat hij uit liefde op de wereld is gezet en dat nooit mag vergeten raakte me, maar dat is misschien projectie :-). Ik kan me niet voorstellen dat hij hier niet, in positieve zin, door geraakt is, maar je weet nooit hoe mensen gaan reageren. 

Dank dat je dit met mij wilt delen. 

Ik hoop dat door dit schrijven je wat meer rust krijgt. Je verdient het.  

Liefs, E.