Yes i did iT!

In de auto rijd ik de hoek om, zou hij thuis zijn?
Ik ben op weg naar Ernesto, om hem zijn brief te geven. Jaren heb ik hier eigenlijk, stapje voor stapje, huilbui na huilbui, naartoe gewerkt.
Verdorie, ik kan de auto niet parkeren en rijd een rondje en nog een rondje... En gelukkig, ik kan m parkeren.
Ik zie licht boven de gordijnen uitkomen. Hij is thuis. Ik bel aan. Gestommel. Er komt iemand de trap af. Ernesto doet de trap over en kijkt verbaasd: 'hey, jij hier?'
Ik vraag netjes of ik even binnen mag komen. Ernesto geeft aan dat hij wel bezoek verwacht en ik antwoord dat ik heel snel we weg ben, dat ik iets kom brengen. Een brief. "Okay"

Ik zie zijn huisgenoot op de bank zitten en geef hem twee zoenen en we praten wat, in het Spaans. Ernesto ruimt snel wat 'blowspullen' op. Ik geef hem de brieven, hij opent de twee brieven van bedrijven. De andere laat hij even liggen. Dat is prima. "Lees maar als je tijd hebt".

Ik vraag of hij zondag komt eten, de verjaardag van Magdalena. Hij knikt 'ja'.

Nu ben ik er niet bij als hij de brief leest. Enerzijds eng. Hoe zal hij t ontvangen? En anderzijds goed. Ernesto is een heel pientere, slimme jongen.
Ik heb bevestiging van mooie lieve dames, dat mijn brief vol liefde geschreven is. Ik vertrouw erop dat mijn zoon, mijn intelligente, lieve, fijngevoelige zoon, mijn brief op waarde zal ontvangen. En, wie weet, welk effect dit heeft.........

Hoop doet leven. Maar sowieso is dit een product van een lang proces. Een proces, een gevecht, een groots gevecht, een innerlijke strijd van mijn 'verbeterreflex', maar ook van zijn 'redder' te willen zijn. Maar goed, ik vind OOK dat een verslaafde ziek is. En dus hulp nodig heeft. Alleen met deze ziekte is het extreem. Als buitenstaander kun je niet helpen, als de patiënt niet zelf wil. Dat betekent ook, dat de eigen wil (wel beïnvloed door de blow) er is. Er zijn verslaafden die kunnen stoppen. Dus de geest is sterker dan het spul. Toch?

Deze brief met deze boodschap, heb ik nu, na 11 jaar blowen van Ernesto, kunnen schrijven. Natuurlijk, in het begin wist ik niet eens dat hij blowde.........

Deze brief heb ik zelf het hardst nodig, om me aan vast te kunnen houden. Zo maak ik van 'mijn starheid' (ik houd me graag aan afspraken) een deugd. Ik kan me nu sterk houden, omdat ik het nu duidelijk en met 100% kracht, geschreven en gemeend heb.

Met dank aan de sterke dames om mij heen! Ik voel me dankbaar en vereerd door de mooie lieve oprechte woorden en steun.

Ik zou bijna zeggen: "Amen". "Halleluja"