Enerzijds, anderzijds

Gatverdarrie!!!!! De weegschaal op deze schone, zonnige 1 septemberdag had er anders uit moeten zien! De hele vakantie streng opgelet, met een doel voor ogen, maar de waarheid is hard, ik heb mijn doel te vroeg gehaald, te vroeg gepiekt. Ik durf het niet eens op te schrijven. Maar, okee, al komt de schaamte uit mijn tenen, ik doe het toch. Ik doe het, omdat ik weet dat ik mijn doelen vandaag weer herschrijf, aanpas, en er toch echt voor ga. 
De wegschaal gaf aan dat ik schoon aan de haak, precies 74,3 kg weeg.
Ergens tijdens deze vakantie, woog ik 71,6!!!!! Moet je nagaan, het gaat er snel af, maar het komt er nog sneller aan.

Excuses: erg lastig om in vakantieperiode met vriendlief, die niet Bourgondisch is, maar toch wel van lekker eten houdt, te lijnen. In de dagen dat ik lekker in mijn eigen huisje (en hij aan het werk) was, ging het beter.
Dus.... Ik stel mijn doelen bij: en ga er weer echt voor. Vandaag salade mee naar het werk. Komkommers voor de tussendoor en als ik boodschappen doe, de Atkinsreep voor de trekklap (1 per dag) kopen.

Voor de statistieken, ik ging wel iets zwaarder de vakantie in.

Tsjaa en dan plaats ik hier een paar foto's, waardoor je zult denken "Ik begrijp het wel", gisteravond, laatste dag van d evakantie een ouderwetse appeltaart gebakken. Puur om kids wel een lekker 'thuisgevoel' te geven. Ze smullen er altijd van en ik doe het te weiging. 
Basisrecept, maar aangevuld met amandelspijs, beetje chocolade, pecannoten en amandelschaafsels.
Heb overigens maar 1 stuk genomen, maar na de pasta, en na de tomatensoep, maakt dat 1 kilo zwaarder dan zondagochtend (die zal er dan ook hopenlijk weer heel snel af zijn).

Nu spullen pakken en naar school. Mijn normale leven begint weer.

Magdalena start vandaag een job voor 2 weken.

Ernesto gaat vandaag zijn kamer opruimen...???? [Had hij gister zullen doen, maar is hij weer de hort opgegaan en voelde hij zich verongelijkt dat ik boos was dat hij zijn belofte niet nakwam 'moeder, ik ruim echt mijn kamer zondag op', maar dat hij koffie ging drinken met zijn ex. 

Schandalig.

Ik was zoooooo boos, dat ik uiteindelijk geroepen heb:"Schiet op, uit mijn ogen, voordat ik lelijke dingen ga zeggen." 

Verjaardagsuitnodigingen klaar!

Ik ben er heel tevreden over. 

Vanavond versturen voor zover dat kan.

Reader Vakcoachtrainining ook klaar, er stonden nog zo'n 70/80 fouten in..... Poehaaaaa! 

Het schooljaar begint.

De school hier naast ons huis begint ook weer, met een feestelijke opening. Nice. Zo krijg je zelf ook weer zin, donderdag mijn eerste lessen! Joehoe, ik heb er zin an!

Huiswerk voor CRAFT moet ik nog doen...... En wellicht aanmelden bij de CIVAS voor "Counseler verslavingszorg", daar staat veel theorie in, waardoor ik nog meer leer en aan de weet komt.

Dan nog de vraag voor Nederlandse lessen. Ik weet niet wanneer ik het allemaal moet gaan doen! En heel leuk, er kwam ook een verzoek voor een fotoshoot binnen! Hiahaaaaaaaaaaaaa........De zon schijnt!!! Waar hoop is, is leven! 

O,ja ik mag van mezelf pas onderstaande Nikes kopen.....als ik weer op de 72, wattes zit!!! 

Ik moet weer naar de 71,6 voor mijn verjaardagsjurk!!!!!! Dat moet stimulerend genoeg zijn om het te halen en zo te blijven en niet weer te vroeg te pieken! 

Al zegt mijn dochter dat deze schoen voor 16-jarigen is......ze lopen zoooooooooooo lekker, daar kun je wel een hele dag op lesgeven...ik heb nu zo vaak last van mijn voeten..... 

Nog ff en dan weer aan de slag!

Nog ff en het normale leven start weer. Nog maar heel ff.

Gistermiddag zalig met mijn lieve vriendinnetje op mijn favo plein in de Haagse binnenstad gezeten en bij-gekletst. Dat was nodig, want we hadden elkaar wel 7 weken niet gezien. En daarna met de heren naar het JAZZ festival geweest, om vervolgens te gaan eten in La Rana. Daar werkt op dit moment een zekere Raquel. Haar ouders zijn Aadje en Olga. Deze laatste twee ken ik van vroeger, van het Spaans Cultureel, waar ik J. heb ontmoet. Hij kwam daar niet voor de Nederlandse les, maar gewoon om een borreltje te drinken. 
Hij stond aan de bar, en het gesprek begon. In het Spaans. Geen idee meer hoe of wat. Schandalig. Dit zijn juist de verhalend ie je je kinderen graag zou willen vertellen. Al is het na jaren.
Had ik toen maar geschreven. Lijkt mij gigantisch leuk om dit later te horen/te lezen hoe dat ging tussen je ouders. 

Wat ik nog wel weet, is dat J. vlakbij het Spaans Cultureel Centrum woonde, midden in het centrum van de stad. Een kamer in een huis waar meerdere kamers verhuurd werden. 
Een wastafel in zijn kamer, de keuken, badkamer en wc voor algemeen gebruik. 's Nachts durfde ik amper naar de wc, uit angst dat ik een medebewoner tegen zou komen.
Achteraf een superleuke buurt. J. woonde hier niet lang na onze kennismaking. Al vrij snel verhuisde hij naar de Prins Hendrikstraat, waar we al snel samenwoonden in de weekends.

Bijna jarig en op pad geweest voor een mooie racefiets.
Wauw…..ook een proefrit gemaakt. Het is best heel erg eng zo snel te gaan! Maar wat een lekker gevoel, zo'n lichte fiets…zalig! 

Prachtig uitzicht weer vanuit Zoetermeer! Hallo Den Haag, groetjes van Zoetermeer! 

Zoals elk jaar weer de beginstress….'kan ik nog wel lesgeven?' 
Spannend, een schooljaar vol activiteiten!

Zwak?!

Volgens mij heb ik een ruggengraat van een zieke kip. 
Zoonlief moet naar zijn werk, de ANWB ligt echt totaal aan de andere kant van de stad. Heb ' tig gewaarschuwd dat ie op marktplaats een fiets moest/moet zoeken..... 
Ik heb 'm ook al een aantal keren het lenen van mijn fiets geweigerd. Elke keer met pijn in mijn hart. Wat is het ongelooflijk moeilijk om tegen je eigen kind 'nee' te zeggen......!

Vandaag moet ie werken.
Ik lig nog in bed, in Zoetermeer. Een app komt binnen, "Mag ik echt je fiets niet lenen?"
Ik kan het niet. Ik kan geen 'nee' zeggen. Mijn angst dat deze baan mislukt is te groot. Vanochtend heb ik de fiets niet nodig. 

Ik zeg dus 'ja'. 

Ik besef dat dit niet het juiste antwoord is.... Ik heb 'n ruggengraat van een zieke kip. 
De zo'n schijnt. De laatste dag van de vakantie. 
Zometeen een werkafspraak. Vanmiddag mijn lieve vriendinnetje weer zien en bijkletsen. Daarna met zijn vieren, de mannen mogen aansluiten, naar Jazz in de Gracht. 

Het vervelende gevoel knaagt in me, dat ik 'nee' had moeten zeggen...... Maar dat ga ik van mij afzetten....  
Deze laatste vakantiedag ga ik benutten! 
☀️😃 

Allerliefste Magdalena

Allerliefste Magdalena,


Wat voor mij bovenaan staat, is jouw geluk. Als jij gelukkig bent, dan is het goed voor mij.

De eerste dingen die je zei, toen je uit het vliegtuig vanuit Mexico kwam,
Dat je geen nieuwe studie erachteraan zou gaan doen en iets later, dat je naar Mexico wil verhuizen, en weer iets later, dat je daar een zaak wilt beginnen.

Dat was een paar keer heel hard slikken!
Ja ik vind het ongelooflijk jammer dat je, het in mijn ogen keigoede plan om veiligheidskunde te gaan doen, niet gaat uitvoeren. Het was een grandioze combinatie. Een gouden combinatie misschien wel. En wie weet ook een combinatie waarbij je op termijn je eigen zaak had kunnen beginnen.

Nu wil je naar Mexico, een land met armoe, corruptie, drugs notabene. Diep in mijn hart heb ik altijd rekening gehouden met de kans dat je naar Uruguay zou gaan, maar Mexico?

Stroopwafels. Een eigen bedrijf. Vergunningen. Startkapitaal. Een waanzinnig plan. Een kans om te slagen als je 23 bent?

Ik weet t niet. Zijn 7 maanden genoeg om dit gedegen en goed-beter-allerbest voor te bereiden?
Ik heb mijn twijfels. Ik krijg het er Mexicaans benauwd van.

Maar, ik geloof in je.
Zelfs heb ik ook plannen. Niet elk plan heb ik succesvol uit kunnen voeren (boek over Ibiza), omdat omstandigheden lastig waren, of dat ik zelf niet de allerbeste karaktereigenschappen had om het uiteindelijk goed te doen.....

In mijn plannen, alle plannen, heb ik in mijn leven vanaf 1988 rekening gehouden met Ernesto en jou.
Dat is niet erg. Dat is zo. Dat hoort zo, vind ik. Zeker na het overlijden van je vader, voelde ik mij niet 100, niet 200 maar 300% verantwoordelijk voor jullie.
Ik weet niet of dat ooit overgaat....

Dat is ook een van de redenen waarom ik de hoop (nog) niet opgeef met je broer.

Lieve schat, ik vind de gedachte dat je wilt verhuizen naar Mexico echt vreselijk!
Ik doe er heel luchtig over omdat ik er niet aan wil denken. Anderzijds ben ik trots op je. Trots dat je lef hebt. Trots dat je je studie afmaakt. Trots dat je wilt reizen. Trots dat je geniet van het leven. Trots dat je aan de goede kant in deze moeilijke, lastige maatschappij staat met alle uitdagingen om te vluchten voor de realiteit van vandaag de dag.

Ik ben vreselijk trots op je. En ondanks dat ik het ontzettend jammer vind dat je de tweede studie niet oppakt en afrondt, ondanks dat het mijn hart verscheurt, probeer ik je te helpen met je plan.

En als je gedurende de voorbereiding twijfelt, dan heb je toch een hoop geleerd, door hiermee bezig te zijn. En dan is dit niet het juiste moment om dit te doen, voor jou. Maar dan zullen deze ervaringen niet voor niets zijn. Dan maak je nieuwe keuzes om nieuwe en zeker goede redenen.

Ik vraag je wel om nu goed te concentreren op je afstuderen en toch naar goede banen te kijken om te solliciteren.

Ik ben er voor je. Of je nou hier zit, in Uruguay of in Mexico..... Altijd zit jij in mijn hart en ben ik er.
Altijd doe ik mijn best je te helpen.

Ik wil dat je je vrij voelt om keuzes te maken. Misschien krijg je ooit ergens spijt van. Maar als je geen fouten maakt, dan leef je niet. En als je fouten maakt, dan leer je.
Denk goed na. Nu werken aan afstuderen. Een leuke baan op niveau.
Een plan maken voor je eigen shop Gezellig.
Maar waarom niet eerst lekker reizen? Zonder zorgen? En dan kijken of je het nog wilt?
Een tijd met A (je vriendin) mee?
Of alleen?

Denk goed na. Ik steun je. In alles wat je wilt.
Ik hou vreselijk veel van je.
En nee, ik kan niet met je mee. Ik heb Ernesto, oma, Michel en mijn werk (ik moet tot mijn 67ste door, dat is nog 18 jaar werken) en vrienden hier........,
Maar als je in Mexico of in Uruguay of waar dan ook woont, ik zal je zo vaak opzoeken als ik kan en als jij mij hebben wilt!

Ik houd ontzettend veel van je! Jou gelukkig zien, is het mooiste wat er is. En geluk, wat is dat? Het zijn momenten. Zonder verdriet en pijn is er geen geluk.
Dealen met jezelf. Kracht van geest. Genieten van mooie momenten, zoals gisteravond. Lekker eten. Gezelligheid.

Je bent een heel mooie jongedame. Van binnen en van buiten.
Ik ben trots op je. Je doet het goed!
Pak alle momenten mee om te genieten, lieve Magdalena.
De weg naar het doel is ook je leven.

Denk na: eerst werkervaring hier opdoen, dan reizen, dan je plan uitvoeren is ook een optie. Kijk eerst of Mexico het is. Je kunt sowieso altijd terugkomen. Mijn huis is altijd jouw thuis. Vergeet dat niet en nooit. Onafhankelijk met wie ik woon en wat hij vindt.

Dit is wat ik vind en wat ik voel en waarom ik met je meedenkt en waarom ik al gegoogled heb op 'stroopwafelworkshops'.

Te quiero muchisimo!!!!!

Je moedertje..... 

"Hier ligt het boek 'de verslaving voorbij'", zeg ik, 'hihihi' hoor ik.

Eindelijk heb ik een locatie gevonden om mijn 50ste verjaardag te gaan vieren met 'allemaal'! Nou, dat is een waanzinnige opluchting. De tijd gaat namelijk heel erg dringen. Om het op 4 oktober te vieren, wil ik het op 4 september kunnen versturen! 

Tennispark Hofstede!
Pluspunten: parkeerplek, speeltuin, goede ruimte, catering kan mee, en ik hoop 'goedkoop'.

O,o,o,o van Magdalena heb ik gister gehoord dat Ernesto, tijdens mijn afwezigheid, haar had gevraagd geld over te maken naar Pokerstars…………….. 
www.pokerstars.eu 
Ellende! Mijn lijf reageerde direct met kippenvel. Hier was ik eigenlijk al een tijdlang bang voor…. Ooit was hij hier verstrikt in geraakt. Kwam ik thuis van een vakantie en toen bleek er ineens heel veel afgeschreven van mijn creditcard…. 
Wat nu?
Ik weet t ff niet meer. Een geschikt moment zoeken om te praten. Mits Magdalena t goed vindt dat ik haar informatie gebruik…
Maar wat kan ik eraan doen?
Het zegt alleen maar heel erg veel, op dit moment, over de verslaving en de verslavingsgevoeligheid van Ernesto.

Het maakt me verdrietig.

Vanavond, vlak voordat ik de deur uitga, zeg ik tegen Ernesto: "Hier heb ik het boek 'de verslaving nabij. Ik leg het voor je op de eettafel'. 
Ik hoor gegrinnik. 
'Waarom lach je nu?'

'je zegt het zo grappig'

Wonderbaarlijk dat hij niet boos wordt.
Dat noem ik nog eens positief! 

Mooie acties!

Mooie acties!  Zittend in de tram, hoor ik van Michel, die me belt, dat ik de verkeerde badjas heb meegenomen uit de sauna, vorige week! We hebben nu een heel mooie! 
Michel zegt dat ik de verkeerde heb meegenomen, maar volgens mij is het andersom! 😉
Ik was ineens mijn jas met waterflessen kwijt! 

De oplader van mijn fototoestel heb ik het Huis van Bewaring achter gelaten..... 

Lekker! Hoe ouder, hoe dommer! 
Mooie start van deze week! 😜

Naar huis?!

Het was een zalig weekend. Geslapen in het Huis van Bewaring @ Almelo, een echte aanrader. Familie van Michel ontmoet voor de eerste keer zijn broer, schoonzus, neef en zijn twee kinderen. 
De oudere broer van Michel lijkt ongelooflijk veel op hem. Ik weet nu hoe vriendlief er over 20 jaar uitziet! Ha! Ha!

Maar goed, wanneer ga ik nu naar huis? Ik mis mijn kinderen. Ik mis mijn eigen plek. Ik mis het dat ik hier nu in Zoetermeer zit en dat zij thuis zijn en ik voor mijn gevoel daar hoor te zijn. Wil zijn. En de keuze heb gemaakt om toch hier te zijn. 
Dochterlief heeft een plan voor een bedrijf. Ik weet het nog niet, terwijl ze dat plan al 3 dagen heeft….
Pffffftttttt loslaten heet dat. Bewust een stapje achteruit doen. Laten. 
Werken aan mijn relatie met Michel, plezier maken samen. En deze week begint heel langzaam het schoolleven weer en dan gaat thuis ook alles weer 'normaal'. Ernesto gaat vanaf 8-9 werken, Magdalena heeft vanaf 1-9 werk voor 2 weken…. Er is beweging!
En ik heb nog steeds geen beslissing gemaakt over de locatie waar ik mijn 50ste verjaardag ga vieren. Nog steeds geen uitnodigingen gemaakt. Brrrrrrr, ik kan er nu al stress van krijgen, als ik besef wat ik aan het einde van deze week allemaal weer MOET! Getver!

In ieder geval net 3 boeken besteld bij bol.com:

Hahaha, het 3e boek wil niet gedownload worden, maar is een boek over Atkins. 

Het bijzondere aan het boek 'verslaafd aan liefde', is dat het dit weekend door twee mensen aangeraden is. Dat is niet zomaar toevallig te noemen! 

Morgen in ieder geval lekker naar huis. 

Ik besef maar al te goed dat het uitzonderlijk is, dat mijn beide kinderen (bijna 23 en 26) nog thuis wonen. Soms wil ik dat ze het huis uitgaan en ik meer vrijheid heb, maar als ik een week de deur uit ben, en zij thuis, dan wil ik het liefst terug naar huis.

Hahahaha, oergevoelens, denk ik. Instinct….. Komen moeders daar ooit vanaf?