La vida loca

Het is een bijzondere dag vandaag. Nu zijn alle dagen in het leven bijzonder, maar vandaag is het extra bijzonder. Het is de verjaardag van Ernesto.
Het is net na 13:00 uur, als ik de deur achter vriendin G dichtdoe. Het was een zeer gezellige ontmoeting tijdens een brunch hier thuis. De koetjes en kalfjes zijn gepasseerd, maar ook de beren op de weg en de delen die echt ergens over gaan en 'de keuzes des levens'. G gaat op pad en dochterlief is ook op pad, zij is uitgenodigd voor de lunch door haar nieuwe vriend W. Deze W heeft toch nu mijn schoonmoedershart al veroverd door mijn dochter uit te nodigen naar deze waanzinnige locatie, het Strijkijzer. Ik mort eerlijk toegeven, hij weet hoe t hart te veroveren. Het is Magdalena's eerste keer daar. Dit vergeet ze nooit meer.....

Ik doe de deur dus dicht achter G en een speciaal gevoel, onaangenaam, onderbuikgevoel, overvalt me. Ernesto is jarig, maar hij reageert nergens op. Ik heb in de ochtend berichtjes gestuurd..... Wel vinkjes, maar geen reactie.
Ik heb gebeld, hij neemt niet op. WTF?
Hij zou laten weten waar hij uit eten zou willen.... Ik snap er werkelijk waar helemaal niks van.....
Ik besluit de boeken van motiverende gespreksvoering MGV weer eens te pakken. Ik geloof namelijk oprecht dat ik weer in de verwijtende sfeer terecht ben gekomen, met de bekerende ondertoon, naar zoonlief toe.
In plaats van meditatie (wat ik niet kan, maar nog wel wil leren), wil ik deze 'bijbel' lezen. Ik lees, en terwijl ik lees maak ik aantekeningen. Zo lees ik ook de boeken voor de studie. Ik doe er zo uren over, maar zo leer ik t beste.
Terwijl ik lees, word ik grotendeels weer rustig. Het is een fijne leesplek, achter in de kamer, uitzicht op t balkon. Een soort holletje in dit fijne huis.... Ik maak de notities over ontlokken, informatie geven en ontlokken.
En ondertussen schrijf ik een bericht naar Ernesto....en reageert ie weer niet.

Ik besluit naar de stad te fietsen, de cadeautjes mee te nemen, voor de zekerheid. De iPad mee om even naar de Bijenkorf te gaan. Het salaris is per slot van rekening gestort (o nee, deze maand met 2 verjaardagen echt heel zuinig doen!!!!!) maar misschien nog een aardigheidje voor Ernesto kopen? En daarna naar de ZR voor een wijntje en een momentje om te schrijven. Geen fijnere plek dan de ZR om te schrijven. Als een echt auteur (Haha) me settelen in de kroeg en de inspiratie van alle soorten mensen en gesprekken op me in laten werken en ....schrijven maar.

Ik stap op Magdalena haar fiets, daar zij de mijne heeft meegepikt. Tegenwoordig neem ik weleens de Loosduinsekade, omdat die volgens dochterlief korter is naar de stad. Maar vandaag heb ik een andere reden om deze weg te kiezen. Ik fiets namelijk eerst naar Ernesto's huis. Ik krijg ineens de angst dat ook hij zijn baan kwijt is, in de put zit en thuis....
Daar aangekomen en aanbellend, besef ik, dat hij echt niet thuis is. Ik stap weer op de fiets, kijk nog 1x om, maar ik zie niks, en fiets naar de stad.

Magdalena is inmiddels terug van haar lunch en vraagt wat er gaat gebeuren. Ook zij krijgt geen contact....
Zij besluit uiteindelijk om contact op te nemen met M, het vriendinnetje van Ernesto. Dat heeft effect want via haar krijgt Magdalena contact mrt Ernesto. Of ik wil reserveren bij restaurant Borsalino.

Ik sta bij de Vodafonewinkel want mijn touchscreen heeft t net begeven, en ik voel een grote opluchting. Het verjaardagsfeestje gaat door. Er lijkt niks aan de hand..... Niks meer aan de hand dan t 'gebruikelijke' tenminste.

Terug naar de Bijenkorf om namens Magdalena en ondergetekende nog een lekker geurtje te kopen. Ik scoor trots een luchtje, lekker, voor 23€, normale prijs 62€, staat erbij!
Dat is een mooi cadeautje.

Ik loop naar de ZR. Altijd spannend om alleen de kroeg in te gaan. Wie zijn er? Ga ik hier wel zitten, ALLEEN? Maar, ik vind t veel minder eng om alleen te doen en te gaan schrijven...... Als ik echter aan kom lopen, zie ik de 'oude' bakker zitten, buiten, met een vriend. Ik zeg gedag en hij nodigt me uit aan te schuiven. Ik doe het. Het gesprek gaat over relaties, beide heren zijn vrijgezel. De vriend blijkt hoofdagent te zijn op een bureau in DH. De goede man is weggegaan bij een vorige vriendin omdat hij geen verbinding met haar kreeg en als druppel die de emmer deed overlopen, mocht hij niet mee de spreekkamer van een arts in het ziekenhuis. Prachtig om een man te horen die verbinding wil en zoekt met een vrouw. Zo kom je ze niet veel tegen!
Het is gezellig. De heten laten duidelijk blijken mij een mooie vrouw te vinden. Fijn en goed voor mijn ego. Ik vertel wel direct en netjes dat ik een relatie heb, en ze reageren op gepaste wijze.
Ik vind t bijna jammer dat ik weg moet, maar ik kan t niet maken te laat te komen.
We voegen elkaar toe op fb. En oom hoofdagent geeft zijn telefoonnummer, misschien wil vriendin N wel een (blind) date met hem?
Heb geen idee wat zij van hem zou vinden...... Maar het lijkt mij een zeer integere eerlijke lieve man..... Interessant beroep. Kan over van alles met hem praten. Anyway ik zal haar voorstellen op date te gaan met oom agent....😜

Ik kom als eerste in het restaurant aan, daarna Ernesto met M, wat is zij toch een mooie, lieve vrouw!!!!
Magdalena en mijn moeder komen er vlak achteraan en ook Michel komt daar weer snel achteraan. Ernesto ontvangt zijn cadeautjes met plezier. Vertelt over het sollicitatiegesprek wat hij vandaag had, in Leiden, en we bestellen het menu.
Het is een gezellig moment.
Hier geniet ik van.....
Michel en ik vinden M wel erg 'bedeesd'. Ik maak me daar wel wat zorgen over....maar who knows....

Het gesprek gaat onder andere over de autodeal die mijn moeder gemaakt heeft en of die nog terug te draaien is..... Michel en ik zullen op pad om te kijken of we dit terug kunnen draaien....

Moe en voldaan vallen Michel en ik na elkaar in slaap op de bank, twee oude lullen. Uiteindelijk was t een mooie avond. Ik zag een 'blije' zoon met een wel heel mooie en lieve vriendin, ik zag een blije Magdalena die aan t nagenieten was van haar lunch.
En mijn moeder en vriendje hadden t ook naar hun zin.

Geen prijs-kwaliteit verhouding. Om echt goed te eten, moet je daar niet heen.... Maar goed, wel leuk dat ie zelf een restaurant uit had gekozen.... En t was gezellig. We hebben elkaar gezien. De liefde voor je kids is onvoorwaardelijk.
Oja, vriendin M rookt zelf niet, dus dit kan positieve invloed hebben op zoonlief.
We gaan t zien!

Ik neem me voor om weer vaker te lezen in MGV! En misschien kan ik vriendin N koppelen??????

Zzzzzzxzslaaaaaap!!!!

Zonder werk!

Ik kom thuis, Michel is de fietsen van het dak van de auto te halen. Als ik binnenkom, word ik begroet door Magdalena: "Ik moet je wat vertellen en ik denk niet dat je het leuk gaat vinden."

De moed zinkt me in de schoenen. wat nu weer? Onlangs was het dat ze elders geslapen had, en niet bij het vriendinnetje wat ze gezegd had...... Ze bleek te hebben geslapen bij een 35+ "meneer", volgens haar de knapste man van de vereniging.
Goddank vrijgezel. Maar ik denk dat hij eerder 39 is, dan 35.
Sindsdien is ze daar regelmatig......

Wat nu weer?
"Ik werk niet meer bij ....S. De bedrijfsleider vond me niet flexibel. Hij wil dat ik op donderdagavond en zaterdag werk, en dan kan ik niet ivm de sport. De bedrijfsleider die me heeft aangenomen, vond dat okee, maar deze niet. Dus toen ik gister een voortgangsgesprek had, zei hij dit en toen heb ik gezegd: 'dan houdt het op, want ik kan die dagen echt niet werken.'

Holy shit!!!!!!!!

Michel moet de fietsen van de auto halen, dus ik moet naar buiten, hij staat daar te wachten. Dit is ff een bommetje gooien, dochterlief heeft zelf ook haast, want ze moet naar de training voor de sport.
Ik loop naar buiten, zet, samen met Michel de fiets in het wiel en vertel direct het onaangename nieuws. Daarna sjouw ik mijn fiets naar binnen, Michel de zijne en hij loopt mee naar de keuken. Hij ruikt het vet van de frituur en begint te ......zeiken dat het frituurvet verschoond moet worden. Ik schiet uit mijn panty. WTF frituurvet??
Als hij weer van de wc afkomt, vraag ik hem vriendelijk of hij op zo'n moment niet meer wil 'zeiken' over het frituurvet......
Hij snapt t.
We nemen afscheid na drie mooie dagen.

Ik maak een bakje thee voor mezelf. Weg relaxed gevoel. Weg 'rust'. Ik moet mezelf weer even helemaal resetten.
Ik bel Ernesto, hij is as vrijdag jarig en reageert op niet 1 appje van mij over zijn verjaardag of over zijn salaris, na zijn laatste mag-ik-alsjeblieft-geld-want-ik-heb-loonbeslag?

Bijzonder, het gesprek kalmeert mij wel. Hij vertelt dat hij as vrijdag vrij is, een sollicitatiegesprek heeft, ondanks dat hij nu werk heeft. Hij zal nadenken over zijn verjaardag. En hij raadt mij aan om me niet druk te maken over Magdalena, dat ze tijd moet nemen om te kijken wat ze nu wil.
Het doet mij goed, als hij het opneemt voor zijn zusje. Ik voel zijn oprechte betrokkenheid. Het maakt me rustig.
Er is geen man en ook geen vrouw overboord.
Zij heeft even geen werk. Ik heb werk. Ze heeft even tijd om na te denken. Wie weet wat t oplevert?
In ieder geval lijkt ze noet depressief en aangeslagen. Eerder het tegenovergestelde. Drie dagen geleden zei ze nog dat ze dit niks vond, die winkel. Nu de kans om iets te vinden wat ze wel wat vindt.

Ik houd mijn vingers gecrossed!
Ik duim!
Als ik zou geloven in god, zou ik bidden.

Voor nu wacht ik maar tot ze thuiskomt......om te horen wat zij bedacht heeft!

Leerdoelen

@Sports_HQ: 😒  Wish for it
😒  Wait for it
☑  WORK FOR IT

Eerste jaar: werken aan jezelf

Ik ga onderduiken. Een jaar aan mezelf werken. Een schooljaar lang.
Dit is wel een 'DING'.
Een gedicht moeten schrijven met de titel 'brief aan mijn wortels'.
Fenomenaal.

Ideeën.
Uitdagingen.
Intensiviteit.
Ontmoetingen op diepe lagen.

Een vrouw in mijn allergie.

Bijzondere 'jongens'.
Een heel bijzondere intervisie.

Daarnaast of daarbij het gewone leven: Ernesto, die samenwoont nu met meneer X, maar echt zijn eigen ruimte nodig heeft voor zijn gedachten. Zijn leven.
Magdalena, die as maandag begint bij een nieuwe werkgever, die nog niet goed in haar vel zit.

Ik duik dit jaar onder. Soms zal ik boven water komen met woorden, maar de meeste woorden zal ik onder water schrijven, in dit jaar ME!

Stiefgoed

http://www.stiefgoed.nl/stiefvader-in-het-licht/

Vroeg in bed

zalig.
Bijzonder.
Om 22:00 uur in bed. Nooit gedacht dat ik dat zo lekker zou vinden.
Ik vind het zalig.
Liggend in bed.
Lezen.
Denken.

Tv kijken.

We schrijven geschiedenis.
Vluchtelingen stromen Europa binnen.
Is het waar? Wat is er waar? Heeft IS 4000 jihadstrijders meegestuurd?
Doen wij, Europeanen, het fout nu? Door alle vluchtelingen te ontvangen springen zij de boot in? En soms de dood tegemoet?
Ik weet zo langzamerhand niet wat ik moet geloven.


Nog 4 nachten. Dan begint de opleiding. Ongelooflijk spannen. Op welke vragen ga ik mijn antwoorden vinden. Op welke nog reeds ongestelde vragen.
Bijzonder.

Zalig zo vroeg in bed.
Zalig mijn huisje elke keer meer opgeruimd. Ik hoop morgen een uurtje fietsen. Alleen. Dat voelt goed. Een half uur heen. Ergens. En dan weer terug....

MTB

Ja, dankzij mijn 30 jaar in het onderwijs, en na 5 jaar slapen, heb ik mijn 25 jaar onderwijsbonus ontvangen. En heb daarvoor een heel mooie MTB gekocht. En tsjonge, wat rijdt dat lekker. Fietsen zonder (een beetje) angst. Die racefiets gaat zo ongelooflijk hard! Dat ik soms uit lichte angst, wat langzamer ga dan ik zou kunnen......
Die MTB is wat zwaarder, dus je gaat automatisch wat langzamer. Ander punt: je kunt ook gewoon met je gewone kleding. De pedalen zijn voor gewone shoes EN MTB-shoes.
Top, vandaag naar Zoetermeer gefietst in mijn eentje en wat is het eigenlijk zalig om alleen te fietsen. Je gedachten de vrije loop laten. Plannen maken. Je iets afvragen. Niemand die je stoort. Door wijken waar je normaal niet komt. De Goeveneurlaan. Een totaal andere buurt. Drukte op de zondag. Veel Turken die naar de winkel gaan. Een totaal andere sfeer dan in mijn wijk. En toch 1 stad. Vind het altijd raar. Merkwaardig. Hoe je in 1 stad samen kunt wonen en leven, maar in totaal andere sferen.

Dochterlief fluctueert weer met haar buien. Ik vind het heel lastig. Heel moeilijk. Waar doe je goed aan? Ik geef niet op. Maar het kost veel energie. Op zaterdag lijkt alles koek en ei. Een lach op het sportveld. Uit met vriendinnen.
Zondag gaan de gordijnen niet open. In bed. Donker.
Gelukkig vraagt een vriend of ze daar komt eten. En doet ze dat.
Ik ga dus alleen naar Zoetermeer ipv met zijn 2-en. En besluit dus om naar Zoetermeer te fietsen.

Deze week werkt ze nog bij haar startersbeursbaan. Daarna is ze 2 weken vrij. Ik hoop maar dat dat niet twee weken in een donkere kamer wordt.
Lastig.
Mijn observaties kloppen, over Magdalena. Dat is bevestigd. Enerzijds fijn dat ik goed kan observeren, maar anderzijds, had ik liever gehad dat ik het mis had, nu.

Ik vind het zenuwslopend. Lastig. Zwaar.
Ernesto en Magdalena. Beiden zo verschillend, staan zo anders in het leven. Beiden met hun eigen gevechten. Gevoeligheden. Beiden zo mooi en met en in zoveel liefde op de wereld gezet.
Ze willen geen hulp. Zou ik ook niet gewild hebben, toen ik begin 20 was.
Maar het is zo zonde van die kostbare mooie jaren. Voor je het weet, ben je 51 en zou je willen dat je de klok kon terugdraaien om eea anders te doen.


Het is en wordt al weer vroeg donker. De herfst treedt in. Donkere, lange dagen.
Als je al sjaggerijnig bent, dan word dat alleen maar heftiger.
We gaan het zien. En beleven.

Aanstaande vrijdag en zaterdag zijn de startdagen van de opleiding. Zooooooooooooooo spannend!!!!!!!