Fuck!

Het is vrijdagmiddag rond een uurtje of twee als ik met 'zin in het weekend' naar huis fiets. Ik weet dat ik allereerst me boos moet maken om een aantal zaken op te ruimen thuis. Het is een puinhoop. Met ontzettend veel werken (donderdagavond een gave vakcoachtraining) en Ernesto thuis met zijn kiespijn en zijn manier van 'alles uit zijn handen laten vallen als ie het niet meer nodig heeft' en Magdalena die zegt 'ik ga niet alles opruimen van Ernesto, moet hij echt zelf doen, is het ff niet fijn thuis. 

Het belooft een ongelooflijk mooie, misschien de allermooiste 1november ooit in Nederland, te worden! 

Dat wordt tijd maken om te fietsen dit weekend! 

Ik doe thuis de buitendeur open, hoor wat heen en weer geloop in huis, ik zie dat Magdalena haar kamer aan t ruimen is, en als ik een pas verder kom, sta ik perplex (en hoe naïef is dat inmiddels?!).

De blowlucht komt me weer tegemoet.....! 

Ik scheur uit mijn panty en trek van leer.... En o zo fout wat betreft het huiswerk van CRAFT!!! Ik besef het, maar ik baal hier zoooooo van! 

Zijn afspraak bij de tandarts, achterstallig onderhoud en een heel zere kies, uitgesteld en uitgesteld en zelfs niet op komen dagen. 

Het is dus zijn eigen schuld, zoals Magdalena zegt.... 

Ik merk steeds meer dat hij alle schuld bij 'anderen' legt, en alles verwijt aan mij. Ik praat te hard of ik klets onzin, ik manipuleer.... Tot nu toe heb ik me dat alle jaren ontzettend aangetrokken, maar ik ben er inmiddels achter, dat dit niet persoonlijk bedoeld is. Het is iets, wat alle verslaafden doen. Zij manipuleren! 

Dat maakt het niet minder leuk, maar maakt wel dat ik er inmiddels iets meer afstand van kan nemen en het me minder zelf aantrek ....

Ik ruim de woonkamer, mijn eigen werkplek op, geef de wc een beurt, heb Magdalena gevraagd even wat boodschappen te halen en stel haar voor samen naar de GM te gaan voor een biertje/wijntje en een hapje. 

Ff vluchten! Even relaxen! 

Ze zegt 'ja' en het werkt prima voor ons!!!!! We ontmoeten van kroegtijgers in de Zwarte Ruiter, ontspannen, maken nieuwe facebookvriendinnen!

We eten zalige zalm en zij Mexicaans en daarna zet dochterlief me in Zoetermeer bij Michel af!!

Het weekend begint beter dan verwacht!!!!
Ik laat Ernesto met zijn pijn even 'los', en duw mijn schuldgevoel hierover weg!!!!! 

I HATE DRUGS!!!!!!!!!!!!!!!!!

Hij slaapt onrustig. Volgens mij gaat hij wel 5x per nacht naar de wc. Ik weet dat omdat hij met zo gigantisch veel herrie de deur van zijn kamer opendoet, dat ik wel wakker moet worden……….

Michel slaapt naast mij gewoon door. Zijn ademhaling is rustig en gelijkmatig. 

Ik heb 's avonds nogal wat gedronken dus ik moet ook naar de wc, als die limonade lozen. Als ik halverwege de trap ben, krijg ik zin om te gillen, WEER die lucht!!!!
Ik wil dit niet in mijn huis. Ik wel die stank niet. Ik wil geen depressieve sfeer. Ik wil geen selfdestructive-zoon!!!!!! IK wil blijheid, leven, en vieren dat we het leven hebben!!!

De keuze wordt duidelijk, ik voel dat ik, met heel veel pijn in mijn hart afkoers op: OF hier wonen en je laten helpen, OF je eigen gang gaan en mij niet lastig vallen met je schulden en je troep … en dus een andere woonplek zoeken. Ik krijg het enerzijds benauwd als ik hieraan denk, maar anderzijds kan ik er echt niet meer tegen. Ik wil een opgeruimd huis, en/of samenwonen met mensen waarmee ik de zorg voor het huis en elkaar deel, kan delen.

Net ontvang ik in mijn postbus/mail: toegestuurd gekregen van een van de mannen van de ontmoeting afgelopen vrijdag in de ZR:

De dichter Kavafis schreef er dit gedicht over.

 Ithaka

Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka
wens dat de weg dan lang mag zijn,
vol avonturen, vol ervaringen.
De Kyklopen en de Laistrygonen,
de woedende Poseidon behoef je niet te vrezen,
hen zul je niet ontmoeten op je weg
wanneer je denken hoog blijft, en verfijnd
de emotie die je hart en lijf beroert.
De Kyklopen en de Laistrygonen,
de woeste Poseidon zul je niet treffen
wanneer je ze niet in je eigen geest meedraagt,
wanneer je geest hun niet gestalte voor je geeft.

Wens dat de weg dan lang mag zijn.
Dat er veel zomermorgens zullen komen
waarop je, met grote vreugde en genot
zult binnenvaren in onbekende havens,
pleisteren in Phoenicische handelssteden
om daar aantrekkelijke dingen aan te schaffen
van parelmoer, koraal, barnsteen en ebbehout,
ook opwindende geurstoffen van alle soorten,
opwindende geurstoffen zoveel je krijgen kunt;
dat je talrijke steden in Egypte aan zult doen
om veel, heel veel te leren van de wijzen.

Houdt Ithaka wel altijd in gedachten.
Daar aan te komen is je doel.
Maar overhaast de reis in geen geval.
‘t Is beter dat die vele jaren duurt,
zodat je als oude man pas bij het eiland
het anker uitwerpt, rijk aan wat je onderweg verwierf,
zonder te hopen dat Ithaka je rijkdom schenken zal.

Ithaka gaf je de mooie reis.
was het er niet, dan was je nooit vertrokken,
verder heeft het je niets te bieden meer.

En vind je het er wat pover, Ithaka bedroog je niet.
Zo wijs geworden, met zoveel ervaring, zul je al
begrepen hebben wat Ithaka’s beduiden.

K.P. Kavafis

Helaas pindakaas

Potverdrie!
Gister zei Erbesto dat hij vandaag het gesprek wilde voortzetten, maar vandaag, zonder opgaaf van reden, komt meneer niet opdagen.


Pfffffft, daar is mijn goede gevoel als sneeuw voor de zo'n verdwenen!
Gelukkig gebeurt dit pas laat op de avond.....
En heb ik mijn mooie uurtje vanmiddag toch mooi mee gepikt.

Ik heb Ernesto een berichtje gestuurd....
Wat zijn verklaring is??

Een extra uurtje zon EN HIJ MAG BLIJVEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Zalig, wat een weer is het: ik voel zon, het voelt alsof het 17:00 uur is, maar het is pas 16:00 uur, ik heb net een goede presentatie gegeven aan de voltallige directie van mijn school over het begeleiden en coachen van (startende) docenten EN DAT GING GOED!!!!
Zonder zenuwen, een geintje hier, een serieus woord daar...ik lijk soms echt al een echte trainster.
Dit had ik vroeger echt helemaal nooit gedurfd!!!

De klok is afgelopen weekend verzet. Ik was al om 5 uur wakker, gisteravond zoonlief NIET warm kunnen krijgen voor een gesprek, het vervolg op laatst, maar hij heeft wel gekookt: bloemkool, rundervinkje en aardappels, traditioneel Nederlands gerecht. Wel moet ik opmerken dat de keuken na zijn kookkunsten een grote 'teringbende' is en dat Magdalena en ik beiden dan niet willen afwassen (gister hebben we die taak dan ook maar gedeeld).

Maar vandaag schijnt de zon en heb ik het gevoel dat ik door te genieten van dit uurtje, een uurtje extra leef. Een uurtje extra kwaliteit ervaar. En nog beter: alle problemen (dochterlief nu aan een baan helpen en motiveren om goed haar scriptie te verbeteren) (Ernesto met zijn verslaving en ontkenning) lijken oplosbaar!!!!

Met goed humeur doe ik het slot in de deur. En het eerste wat ik doe (dat doe ik meestal als eerste als ik binnenkom) is heel snel naar de wc, want ik pies bijna in mijn broek. Misschien al een 50+ probleem, of misschien moet ik altijd door mijn 'dier' zijn, per slot van rekening ben ik op dierendag jarig, maar het is zoals het is.


Nadat ik een thee heb ingeschonken en mezelf verwen met een SPELT-cracker, komt er een berichtje binnen van zoonlief: 

Hoe fijn is dat!!!!!!!!!! Ik was er bang voor, dat hij nu in november weer op straat zou staan, maar hij mag blijven, tralalalalala! 

Dit uur kan niet meer stuk! 

Berlijn foto's

Geraakt

Geraakt

Vrijdagmiddag, een gesprek met mijn vriendin A in de allerleukste kroeg van Den Haag.

Twee mannen naast ons.

Een gesprek over onderwijs, onderwijs en onderwijs tussen de heren.

Wij: school, kinderen, huizen, relaties en onszelf.

Het contact ontstond.

Hij: weduwnaar met sterke mening en focus op kwaliteit op eigen leven, dus keuze voor nieuwe relatie (nu al 20 jaar) ondanks dat een kind het er niet mee eens was/is en er daarmee geen contact meer is.

Ik: voel dagelijks het zwaard van Damocles op mijn schouders als het gaat om mijn verantwoordelijkheid wat betreft het geluk/mijn kinderen. 

Is dit het verschil tussen een man en een vrouw?
Misschien is het beter voor Ernesto als ik hem op straat zet. Maar ik kijk in zijn ogen en verlies mijn verstand. Zink wel in zijn angst en paniek. Verlies mezelf en verlies soms ook de kwaliteit van mijn eigen keuzes.
Hij, man, maakt een duidelijke keuze voor zichzelf: kiest zijn vriendin en 'jammer dan' voor zijn dochter.

Het raakt mij.
Ben 24 een beetje van de leg.

Op de planning staat het gesprek met Ernesto. Gauw nog mijn huiswerk doornemen van de Jellinek. Begrip tonen en elkaar halverwege komen. Zijn perceptie is zijn werkelijkheid.

Ben benieuwd hoe het gesprek zal lopen.
Als ik d ekans krijg om hem aan tafel te krijgen.

Eerst nu focus op lesvoorbereidingen! De school begint weer. Wat is reizen fijn! Ik wil terug naar vakantie. Berlijn. Niet na hoeven te denken en niet te zorgen. Behalve: welke schoenen gaan we waar kopen? 

Berlijn 3

Ik vraag me af, of we alle bagage mee krijgen in deze 2 koffers! Ha! Drievpaar schoenen: 2 paar voor Magdalena en 1 paar voor mij!
Gister zag ik dat ze weer wat zelfvertrouwen terugkreeg. Besluit genomen welke zaal-korfbalschoenen ze nam. OMG, we hebben inmiddels uren in Nikeshops gezeten! En ook voor 'gewone' sneakers. Nu heeft dochterlief schoenmaat 42 en is dat best lastig voor een vrouw, dus kost dat iets meer tijd.
Dus echt 3 dagen zoeken naar sneakers Nike air en dan uiteindelijk een andere Nike kopen, nadat je de gezochte schoen eindelijk in de goede maat vindt! Humor!

Gisteravond in onze 'stamkroeg' l'osteria gegeten. Pizza. Goed en te betalen!

Voor vanavond ook het restaurant al uitgezocht! Erg Duits. Ben benieuwd! De economie hier draait goed! Geen leegstand. Volle restaurants. Zelfs op maandagavond.

We hebben afgesproken dat we minimaal 1 tripje per jaar samen gaan doen. Waar we volgend jaar heengaan, weten we nog niet. Enerzijds is het handig als een van de twee er al geweest is (ik weet hier al een beetje de weg) maar anderzijds is het leuker om met zijn 2-en een stad te ontdekken!

Het lukt me niet om per telefoon foto's te uploaden, dus dat doe ik later!

Vandaag concentratiekamp Sachsenhausen. Het lijkt te regenen. Dus even spannend wat we doen! Ik ben daar ook al geweest. Ik hoef niet zo nodig voor de 2e keer, maar ik begrijp heel goed dat zij wil gaan! Dus.....

Berlin!

Om 4:15 gaat de wekker!
O mijn god, wat vroeg, ik wil niet!!!! Gister zo'n drukke dag gehad. Hele dag gefotografeerd van een lief echtpaar!

Toch snel eruit, en naar beneden! OMG, ramon heeft weer WEeR geblowd!!!!! Hij kan t echt niet! Ik bons op zijn kamer, hij schrikt wakker!!!! Ik ben boooooo-poos!

Nu vallen mijn ogen dicht! Berlijn met dochterlief!
Ff een schoonheidstukje!!!!!


Xxx

Berlin 2

Zalig! Er gaan minuten, uren en delen van dagen voorbij dat ik niet aan Ernesto, blowen, wietlucht, school, werk, onzekerheden en nog meer/andere zorgen, denk!
Geweldig!

Het is fijn om hier met mijn dochter te zijn. Het valt me wel op dat ze niet zo lekker in haar vel zit. Ze voelt zich dik en lelijk. Jammer. Ze is knap om te zien, ze is weleens iets slanker geweest..... Maar ze is niet dik.

Het hotel ligt om de hoek van de Kurfursterdam, toen we gister op pad gingen om te fietsen, bleven we eigenlijk erg lang steken op de Ku'dam bij de winkels! Au!
Schoen: om te sporten voor haar, zwarte 'laarsjes' voor mij.... Gister vielen de uitgaven nog mee, maar o wee als we alles gaan kopen wat we gezien hebben!

Dit moeten we erin houden: lekker samen weg!
Ik ga Ernesto ook voorstellen samen weg te gaan. Nu kan hij niet weg, ivm zijn werk, maar zodra hij kan EN wil.... Dit is bijtanken in de relatie! Je kind weer beter leren kennen. Samen lachen, samen praten en samen shoppen. En morgen samen naar Sachsenhausen, omdat zij dat graag wil.

De dood of de gladiolen

Zaterdag, 11 oktober,
Terwijl ik de trap ietwat stijfjes en voorzichtig om niet de fietsenpompen, die in de weg staan op de trap (notabene door mijzelf daar neergezet), eraf te schoppen zodat iedereen in huis wakker wordt, komt de lucht op me af. Ik ben zo naïef, ofwel zo dom, dat ik nog even twijfel. Maar als ik de huiskamer binnenloop, weet ik het zeker: zoonlief heeft gisteravond tot laat in de woonkamer gelegen en meneer heeft een blootje of wat daar ter plekke gerookt. 
Ik voel heel duidelijk een mix van teleurstelling, verdriet en boosheid opkomen. Ik zet het raam, wat half opengezet is door Ernesto, helemaal wijd. 
Ga naar de wc om te doen waar ik voor naar beneden was gekomen. Tel tot 10, tel tot 20, tel zelfs tot 30, maar de tranen komen toch en ik laat ze maar lekker even lopen....Het belooft veel goeds voor vandaag, maar niet heus. Vandaag hebben we, Ernesto, Michel en ik, namelijk een afspraak om om 11 uur te praten. Ik wil praten over de omgangregels in huis, zijn verslaving en vooral ook over het starten met terugbetalen van de leningen die hij heeft ontvangen van zijn oma, zijn zusje en mij. 
Ik heb Michel erbij gevraagd (goed voor de relatie om dit samen te doen), maar ook voor financieel advies en het 'neutraliseren' van de gemoederen slash emoties. 
Ik 'veeg mijn billen schoon en droog' en loop in gedachten de trap op. Bijna volgens verwachting dat ik natuurlijk per ongeluk nog bijna tegen de fietspomp schop. Ik kan 'm nog net opvangen. Bravo! 50, maar toch nog alert genoeg om de pomp op te vangen.
Ik schuif mijn kastdeur open om mijn keuze te maken wat ik vandaag nou weer kan aantrekken en zeg, misschien met snibbende toon: "Maak je borst maar nat, hij heeft vannacht weer geblowd, dit gaat een leuk gesprek worden." Michel die al naar de wc geweest was, knikt dat hij begrijpt wat ik bedoel.

Ik douche en vraag me af hoe het gesprek te beginnen, verdomme, waarom verpest hij zijn leven door dat spul, de tranen stromen mee met het water van de douche, verbijt me, droog me af, kleed me aan, maak me op en zeg tegen Michel dat ik eerst even naar de AH ga en ga tanken. 

Als ik langs de deur kom van Ernesto's kamer op weg naar de auto, klop ik op de deur en ga naar binnen:"Ik ga nu boodschappen doen, en als ik terugkom, gaan we aan tafel en gaan we praten."
"Nee, vandaag niet", zegt Ernesto, "ik heb vannacht heel slecht geslapen en ik ben moe". 
"Ja, Ernesto, we hebben het afgesproken, het is geen vraag of je komt, ik zeg het je."
Ik doe de deur dicht en loop de buitentrap af richting auto. 

Op de automatische piloot tank ik, rijd ik de auto door de wasstraat, ga de AH binnen, zie nog wel bekenden lopen, weet ook wat ik koop, maar mijn focus is op mijn ellende. De afgelopen weken heb ik weinig geschreven. Ernesto vlucht na zijn werk naar .....? We hebben weinig tot geen contact. Ik werk om te leven. Heb vorige week mijn 50 jarige verjaardag gevierd. Was ontzettend blij met alle mensen die er waren (inclusief Ernesto), maar het feit dat Ernesto me niet spontaan gefeliciteerd heeft, geen kaartje geschreven, geen bloemetje, geen cadeautje, durfde ik eerst niet hier op te schrijven. Te kwetsend. Doet me te veel pijn.

J, de CZ-psychologe die mij coacht bij CRAFT van de Jellinek, belde afgelopen week. Ze is weer aan het werk en wilde een nieuwe afspraak maken. Tsjaaaaa, omdat ik eigenlijk vind dat het niet goed gaat, omdat er nauwelijks contact is, Ernesto vlucht, heb ik deze afspraak voor vandaag 11 uur gemaakt. Ik kan niet woensdag naar Amsterdam gaan en met lege handen komen. Waar doe ik het dan voor? Dus vandaar mijn afspraak voor dit weekend en los van 'de stok achter de deur' gewenst door mij.

Teruggekomen thuis, zie ik nog geen beweging in de kamer van Ernesto. Ik raak langzaam opgefokt. Ik vraag Michel de tafel te dekken en loop de kamer van Ernesto binnen. "Ik ben terug met de boodschappen, kom je?" Ernesto protesteert en wil vandaag niet. Ik verlies mijn geduld en zeg dat het geen vraag is en dat ie gewoon wel aan tafel komt. "Nee", zegt Ernesto.

En dan is het zover......50!!!!

4-10-2014

50 jaar

Het is zover..... Gisteravond om 24:00 uur zat ik met Michel in de bioscoop!
Nu: stralende herfstzon! Had ik ook besteld, maar toch, altijd fijn als ie er dan ook inderdaad is!

Bijzonder: de Weegschaal zegt: 71.8 dat zou betekenen dat ik mijn doel behaald heb! Alleen, ik voel het niet. Ik ken mijn lijf goed. Ik weet eigenlijk altijd al wat de Weegschaal gaat 'zeggen' voordat ik erop ga staan.... Maar nu voelt het 'niet zo'.

Niet belangrijk trouwens, ik geef me over. Ik heb me voorgenomen om me vanaf vandaag geen onnodige zorgen meer te maken. Rust en plezier. Genieten. Geen stress!

Op naar de dag! Dochterlief heeft zich uitgeleefd in de woonkamer en ik mag nig niet naar binnen! Ben benieuwd wat ze allemaal bekonkeld hebben en hoe de dag gaat verlopen!
Straks nieuwe setje lingerie aan en nieuwe jurkje! 🎉🎶🍸🍀 ik heb er zin in!
Wordt vervolgd!

Zalig een hapje eten bij ons stamrestaurant the Hudson!

Nauwelijks tijd om te schrijven. Het is nu 24:00 uur en morgen moet ik weer fris en fruitig om 09:00 uur voor de klas staan en een hele dag vol aan de bak.

Met goede moed stond ik aan het begin van de avond in de keuken. Ik had inkopen gedaan en zou gaan koken. Geinspireerd. Ik had net een werkoverleg gehad met P.B., hij was vroeger mijn trainer van de coachopleiding en nu is hij mijn co-trainer bij mijn opleiding. Mijn opleiding stijgt in niveau door hem. Wat een inspirerende middag was het. En met een mooi idee wat betreft ondernemerschap!

Het is een heel leuk idee waar ik zomaar opkwam, terwijl ik de thee aan het zetten was. Zo spannend!!
Als het goed is, gaan we in de herfstvakantie van 2015 naar Marokko op reis met een groep docenten. Onderwijs & cultuur. Door ons georganiseerd. Brrrrrr reuze spannend!!!!!!!

Mijn eetplan kreeg kritiek. Ernesto EN Magdalena waren thuis. Het geld van mijn coachtraining was gestort op mijn rekening EN binnen! 
Volgende maand wordt het ICLON bedrag gestort waarbij ik 20 uur extra uitbetaald krijg. Dat zijn de extraatjes waar ik het van moet hebben.Dus ik zei tegen mijn kinderen...."Is dit eten voor vandaag niet goed? Dan springen we in de auto en rijden naar The Hudson, maar dan moeten jullie dit morgen eten, want dan eet ik in Zoetermeer." "Ja," zeiden ze beiden.

Hahahaha, maar dat is nog niet zo makkelijk om met zijn 3-en in de auto te springen! Magdalena zat dubbelgevouwen op de achterbank. Benen op de bank, hoofd omlaag. Ja, je moet er iets voor over hebben om in een cabrio te rijden!

Het was gezellig. Gewoon even over 'gewone' dingen praten. Normal, just like a normal family. Zaaaaaaalig! 

Het werk, werk nakijken en cijfers invoeren, de les voorbereiden, pffft dat maar later op de avond.
Met het gevolg, dat ik nu nog mijn les voor moet bereiden. Het zit wel al in mijn hoofd.
Nu snel de pc afsluiten en het lesboek onder mijn kussen leggen.... Hahaha, kijken of het werkt!!!

Nog 3 nachtjes en dan is het feest!!! 50 jaar!!!!