Wanneer?

Hi Ernesto,

Hoe is het met je?
Ik ben gister de kamer in gedoken en heb een x-aantal zakken met goede kleding en een aantal mooie overhemden voor je.

Het was echt wel een zooitje! Ik vond het wel vervelend dat ik dat op moest ruimen, dat je dat niet zelf gedaan hebt, zo hoort dat niet.

Dit weekend komen we de spullen even langs brengen bij je, wanneer schikt het?
Zaterdag of zondag? Hoe laat?

Zien we je vanavond bij feestje 'geslaagd' van Magdalena? Ik hoop dat je erbij bent.

Liefs xxx

Pffffft, hoe kun je, zo positief mogelijk, zeggen dat je pissed, verdrietig, teleurgesteld, BOOS bent?
Ik heb mijn veel ingehouden woede een poging gewaagd.
Ik hoop, voor Magdalena, dat ie er vanavond bij is!!

Heeeeel langzaam word ik heeeeeeeeel boos!

Tsjonge jonge....midden in de nacht word ik Spaans benauwd wakker. Ik besefte dat ik vandaag naar Amsterdam moest, de laatste keer Jellinek, morgen de jongen voor de deur zou staan om eRnesto zijn kamer te verven, ik maandag weer naar Amsterdam moet, voor een intake voor de nieuwe psycholoog.
En vandaag eerst nog even 4 uur lesgeven.

Ik mail J. om het hele verhaal uit te leggen en te vragen of ik maandag mag komen. Ik krijg geen bericht. Ik bel en spreek in. Geen reactie. Uiteindelijk bel ik weer en vraag naar een secretaresse.... Heel raar, mijn afspraak staat niet in haar digitale agenda. Nu had ik al eerder het idee dat agendabeheer niet haar allersterkste kant is.....
Met de secretaresse bespreek ik mijn 'dilemma' en mijn verzoek of het goed is om maandag te komen. Zij vindt het goed en later belt J om te bevestigen dat het goed is,

Intussen duik ik, na een dikke maand, Ernesto's kamer in..... En heel langzaam, word ik heel boos. Ik ervaar 'stank voor dank'. Ik heb hem in huis genomen, om hem te helpen, om hem weer op het goede spoor te helpen.
Zijn kamer is echt een vuilnisbelt, vreselijk. En heel langzaam voel ik me heel boos worden. Wat denkt hij wel niet?
Ik merk dat ik deze boosheid wel even goed vind. Het geeft me in ieder geval even kracht om door te zetten en die kamer op te ruimen.
Ik ben bijna in staat om al die vuilniszakken (selectie: kleding om bij hem neer te zetten en zakken voor de vuilnis) bij hem neer te gaan smijten. Waar haalt hij het Gore lef vandaan om zijn kamer zo achter te laten???

Triest als je zo in elkaar zit......
Ik ken ook die andere Ernesto, die lieve jongen, die op de crèche in de poppenhoek stond te spelen, die mijn kind is, door mij op de wereld gezet..... En daarom ga ik steeds door mijn hoeven..... Ik zou elke dag zijn kamer op moeten ruimen en die boosheid moeten voelen.....alhoewel, dat verbittert wel.

Nu die kamer afmaken en VAKANTIE!!!!! Een hoop dingen die ik wil schrijven, maken, maar wil ook lekker uitrusten en in de weekends genieten van NIET werken!!!!!!!

Presentatie

"Ook goedemorgen"

Een mooie titel voor een gek verhaal. Zittend op de bank GTST kijken, terwijl dochterlief niet eens thuis is! Meestal zit ik hier alleen op de bank om samen met haar te kijken, omdat zij het leuk vindt. Maar nu is ze er niet eens.........
Hoe duf is dat....
Maar ook hoe lekker, om alleen, na een lange drukke dag, even alleen op de bank te zitten en GTST te kijken.
De wereld is gek geworden. Echt, ik meen het. In Kopenhagen zijn er tijdens afgelopen weekend weer doden gevallen door een aanslag van een extreme Moslim.
IS heeft 21 christenen onthoofd..... Elke twee weken wordt er wel iemand onthoofd...
Hoe bizar!

Dreiging. Onbegrip. Geweld. Haat. Kilte. Extremisme.

Waar is de liefde?
Waar is de zon?

Een betere dag begint bij jezelf. Ik herinner me de oudere meneer op oudejaarsavond. Zijn missie met zijn vrouw die hem niet meer kent en in een verzorgingstehuis zit.

Dochterlief is vandaag voor het eerst aan de slag gegaan in het kamertje van Ernesto. Vrijdag komt Johan, de schilder. Ik heb haar gevraagd de kamer vast op te ruimen. Ze lijkt niet vooruit te branden. Ja, eerlijk is eerlijk, het is geen leuk werkje, maar ja, als je die kamer wilt, en je moeder werkt zich te pletter, dan mag je wel je steentje bijdragen, toch, als je thuis bent, zonder werk en zonder studie?

Gelukkig is ze wel bezig met het zoeken naar een leerwerkplek in de gemeente Den Haag....
Ernesto heeft morgen zijn sollicitatiegesprek. Tenminste, volgens mijn moeder was het een sollicitatiegesprek, maar net, aan de telefoon zei hij dat het "meeluisteren" was. Geen sollicitatiegesprek. Zijn overhemd komt hij niet halen, is onderweg naar 'werkoverleg'. "Ik spreek je later wel van de week."
Dat was het dan!

Zometeen een zalige warme douche, mijn lesboek mee naar boven om mijn les voor morgen voor te bereiden en dan lekker vroeg slapen.... Hoe ouder hoe meer ik zin heb om te slapen!

Kampioenen!

Een bomvolle sporthal, met heel veel familie. Tante met man, neef met vrouw en twee kinderen, oma, Michel, ex-leerling van mij die aanschoof en onze adoptiedochter zaten met ons in die sfeervolle sporthal.
De wedstrijd was spannend, ze speelden tegen nummer twee op de ranglijst, het was fysiek, de tegenstanders speelden zelfs een betere eerste helft.
Maar uiteindelijk was het in de tweede helft "erop en erover" waardoor de punten van de wedstrijd, EN het kampioenschap naar onze club gingen! Met tranen in mijn ogen zie ik de blijdschap van het team.
Geweldig, in sport is emotie zo zichtbaar. Het blijft ontroerend! Ofwel, ik vind het ontroerend!

Het was natuurlijk heel jammer dat Ernesto (weer) niet van de partij was. Zijn excuus was wel een goede: hij was aan het werk.
Sinds kort werkt hij in het weekend bij een restaurant om extra centen te hebben.
Afgelopen vrijdag hoorde ik van mijn moeder dat Ernesto geen contractverlenging krijgt bij zijn huidige werk. O, zo jammer!
Wel heeft hij heel goed as dinsdag elders een sollicitatiegesprek bij een bedrijf met veel interne groeimogelijkheden.
Toen ik dit alles hoorde, sloeg direct de paniek toe....OMG!
Het zijn echt heel moeilijke tijden voor jongeren. Zoonlief heeft geen opleiding, is een keiharde werker, kiest nu bewust om uit de horeca weg te blijven en voor meer "geestelijk" werk..... Maar heeft gelukkig nu wel de Back-up van die horecazaak, als die nieuwe baan 'm niet gaat worden........
Dochterlief blijft solliciteren en slapen....... Maar heeft nog geen baan.

Een half uur geleden heb ik een mooie, leuke jongeman een hand mogen geven, ofwel, deze jongeman kwam mij een hand geven. Hij had hier geslapen. Hij heeft een Fries accent..... Is hier gekomen voor stage voor zijn studie en heeft t, geloof ik, prima naar zijn zin hier in het Westen. Als hij werk vindt, lijkt de kans groot dat hij blijft.
Keurig netjes, dat ze nog bestaan, die netjes een hand komen geven!
Ik hoop dat het geluk in de liefde mijn dochter toelacht met deze jongeman. We wachten het wel even af. Ik geloof dat de hele selectie van de korfbalvereniging ze al aan het koppelen was en wellicht was er een reden dat hij gisteravond, na het kampioensfeest, meegekomen is om hier te slapen.

Gatver!!!!!! Wat een vieze witte wijn was dat in de kantine!!!!! Ik ben er nog misselijk van!
Gelukkig hoef ik niet over te geven en ben ik nu, bijna 1 uur 's middags, de misselijkheid kwijt, maar wat voelde ik me beroerd.......Voorlopig even geen wijn meer!

Deze week staat op de agenda:
- veel werk
- start opruimen kamer Ernesto en de boel gaan laten verven
- afsluitend gesprek bij de Jellinek
- contact krijgen met Ernesto en bespreken of hij al een nieuwe rekening geopend heeft en hoe alles op te lossen

Nodig:
- energie (ik heb maar vitaminepillen gekocht, kijken of ik meer energie krijg)
- energie
- energie en goede nachtrust!

De zon!!!! Vandaag schijnt ie....dat maakt me helemaal BLIJ!!!!

Licht aan het einde van de tunnel

Waar een klein autoritje niet toe kan leiden......
Shit, toen ik thuiskwam, zocht ik in mijn tas mijn iPad, what THE fuck, the iPad zat er niet in!!! Dat kon maar 1 ding betekenen, en dat betekende dat ik mijn Ipad op school had laten liggen, nog wel op de verste locatie!!!!!
Dochterlief komt ook net thuis. Toevallig had ik mijn knalroze joggingbroek net aan "mam, als je dat aan doet, ga ik echt niet met je mee hoor!" Wij samen de auto in, vanochtend had ik alles gefietst, maar nu ontbreekt de euvele moed om weer te fietsen, zalig het autootje in.
De auto is zo'n goede plek voor een gesprek. Het lukt eigenlijk altijd wel. In dit geval hoef ik er vandaag geen kwartje in te gooien. Madame zit op haar praatstoel. Solliciteren, kampioenswedstrijd, iemand dit haar mee uit heeft gevraagd, haar "slaagfeestje", het klinkt allemaal goed. Ik word er zelfs vrolijk van.
Op school ga ik, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, met de knalroze jogging EN daaronder de knalgroene UGS de school in en vind mijn iPad op de afgesproken plaats. Met opgeheven hoofd en alle blikken trotserend, verlaat ik de school weer, met de iPad.
Magdalena kletst weer verder als ik weer zit.
Ik ben gelijk op de hoogte van het reilen en zeilen van de aanstaande kampioenen die hun lot in eigen handen hebben.

Het voelt alsof het voorjaar wordt. Alsof het zonnetje weer even doorkomt.
Alsof ik het licht kan zien....

Aanstaande zondag aan de slag in de kamer van Ernesto. Het wordt tijd voor actie!!!
Ik ben lang genoeg bezig geweest met die griep!

Kampioenen!

Op het gevaar af dat het gevaarlijk is ....... Toch dan kiezen voor het gevaar. In een directe match van de nummer 1 tegen de nummer 2 met als bonus dat de nummer 1 bij winst kampioen wordt, is de kans natuurlijk ruim aanwezig kampioen te worden voor dochterlief met haar team.
Ik hoop het.

Voor mijnen tafel ligt een stapel enveloppen. Ik schat dat het zo'n 7 ongeopende enveloppen zijn. Het is niet dat ik een waarzegster ben, en ik kan ook niet door die dichte enveloppen heen kijken, maar dit zijn rekeningen voor zoonlief.
Nog moe van de griep? Moe van wanhoop? Ik weet t niet, maar ik kan de moed niet vatten om deze enveloppen te openen.

Ik laat ze dicht.
Of ik me hier beter door ga voelen?
Dat weet ik niet. Elke keer als ik de kamer binnenkom staren ze me aan.
Alsof ze vragen: en, wat ga jij nou doen?

Het is zondag 12:48 uur. Ik kruip nog even op de bank en stap terug in de tijd door All you need is love van gisteravond terug te kijken.

Die enveloppen kijk ik vandaag niet aan.
Ik ga de voorpret opbouwen voor de kampioenswedstrijd van Magdalena!
Even ontspannen!

Ziek!

ik kan me niet heugen de griep te hebben gehad, maar ik heb 'm!!!!
Daar gaat mijn avondje Javier Guzman!

Thuis #douchen kost al teveel kracht!