Leerdoel 1

Voor de opleiding had ik als een van mijn leerdoelen 'solliciteren naar functie teamleider'.
Nog nooit gedaan, omdat ik EN de allerleukste baan op school heb, EN ik gewoonweg het lef niet had, om mij kwetsbaar op te stellen in deze organisatie. Zou ik überhaupt geschikt zijn voor die functie? En nog heftiger: wat zouden 'de collegas' er niet van zeggen?
Kortom: ik had t nog niet gedaan. Wel vaak gedacht dat ik het wel een stoere leuke baan zou vinden.....

Gister het gesprek gehad. Heel bijzonder om in zo'n setting 5 collega's tegenover je te hebben.... Ze stellen om de beurt hun vraag, je geeft antwoord. En dan stopt het....
Heel bijzonder.

In ieder geval, dit nu schrijvend bij de Kinky kapper in Utrecht, ik heb t gedaan!
Ik hoor dinsdag of ik 'benoembaar' ben, en zo ja, dan wordt in de eerste week van december bekend wie de vacature krijgt op Bohemen.
Het lijkt erop of er misschien een 2e vacature teamleider komt, vandaar dat Het pas in december besloten wordt...!

Geduld is een schone zaak!!!

Ik rijd zo naar Amsterdam met A, hoor ik hem zeggen. Huh, ben ik lucht?

Wat een dag. Een dag die anders was dan spandeer dagen. Gelukkig maar. Zeker niet saai.
Wakker worden in Zoetermeer, mmmmmmmm tsja, dat is natuurlijk wel saai, maar wakker worden naast Michel is gelukkig (nog 😉) niet saai!

Ontbijt. We hebben t nog steeds niet gehad over ons 'huiswerk' van P. We moeten onderzoeken wat wij samen in onze 'heilige ruimte' hebben. Wat wij doen, wat we niet delen met anderen...... Ik begin het gesprek en verder dan slappe one- liners, komt Michel niet.... Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook niet verder kom dan 'de seks'. Michel is geen prater, we hebben geen huis samen, ook nog geen plan hiervoor, samen, ook geen kinderen samen, ook geen geheimen samen. Ik bespreek inmiddels meer met mijn vriendinnen dan met hem en het is zoals het is.
Het is een bijzondere verwachting. We hebben, als vrouw, meerdere vriendinnen. Met de een lach je meer, met de ander praat je dieper, met de derde praat je in de kroeg, maar die ene man moet "alles" hebben....
Nee, ik denk niet dat het zo werkt. In ieder geval niet met deze ene man.
Ik voer het gesprek volgens de methode van MGV (Motiverende GespreksVoering) en het werkt. Michel praat meer. Het gaat Ontlokken -Advies (na toestemming) en daarna weer Ontlokken. Simpel gezegd, maar best moeilijk. Vooral het begin is bijzonder..... In principe probeer je je te verplaatsen in de ander. Je voelt mee. Dus toen Michel vertelde dat hij zich soms zo heel erg moe voelde, zei ik 'je hebt t gevoel dat je opbrandt', 'ja', zei hij. Dan in het bingo, want dan heeft de ander zeker het gevoel dat je hem/haar begrijpt.......
Ik heb al vaker gedacht dat hij eigenlijk in een negatieve spiraal zit, werken, werken en werken....en niet opladen....Uiteindelijk kwam dat er dus uit.......dan is t de kunst om, gevraagd, advies te geven...en met zoveel keuze mogelijkheden, dat de ander, Michel in dit geval, zelf een goede keuze kan maken.
Uiteindelijk hebben we afgesproken dat we het eerste weekend van november SAMEN overslaan. Hij plant de hele eerste week van november 'grof' voor zichzelf.

Wat voel ik hierbij? Het voelt dubbel. Enerzijds vind ik dat we, omdat het een LAT relatie is, al heel weinig contact en intimiteit hebben. Ik heb al soms heel sterk het gevoel dat we een weekend-relatie hebben, en dan vervalt een weekend ook nog. Dat is niet best. Ik ga zeker ook niet thuis binnen zitten wachten als hij thuis gaat zitten werken.......
Los van het feit dat het mij ook weleens goed uitkomt een weekend te doen wat ik wil.
Anderzijds, als hij tegen een burn-out aan is, en hij denkt de spiraal op deze wijze te keren, wie ben ik dan, om mezelf op te dringen?

Het lastige in deze is, ik ben niet zijn coach......ik zit emotioneel in de relatie. Dus ik voel er wat bij en vind er wat van en denk niet alleen aan zijn belang.
Enfin, tijdens het gesprek bedenk ik me, dat ik het wel even prima vind, zo. Even wat ruimte en een moment van bezinning, en vooral voor mij.....moment om te denken en te werken aan het 'nieuwe idee', aan de studie. En lekker afspraken maken met vriendinnen. En dan zie ik wel weer verder.

'S middags komt zijn dochter. Het plan was (dacht ik), met haar naar Amsterdam te gaan, kijken naar haar nieuwe kamer, waar ze volgende week naartoe gaat verhuizen. Michel belt een vriend om te vragen of hij thuis is, om naar wat spulletjes te kijken. Hij zegt, letterlijk:"ik kom zo met A naar Amsterdam om naar haar huisje te kijken, ben je dan thuis?"

Mijn broek zakt af. Wat is hij toch een ongelooflijke eikel. Een aso. Asociaal. Ik voel me net "lucht". Zo bijzonder dit.
Zij staan op. Ik twijfel. 'Ga jij niet mee?' vraagt zijn dochter. Ik kijk naar Michel, "ik hoor je vader zeggen 'ik ga met A naar Amsterdam, dus ik geloof niet dat ik meega.'
En dan komt ie natuurlijk weer met het slappe verhaal dat hij het zo niet bedoelt. Maar, ik heb eigenlijk al geen zin meer. Michel is echt niet in staat om in 1 kamer te zijn en twee mensen aandacht te geven. Ik vraag me toch serieus af, of hij niet echt (groten?)deels autistisch is. Hij is al een licht kluizenaar.....hij is het liefst alleen. Maar dit is niet de eerste keer dat het mij opvalt, dat hij niet EN zijn dochter EN mij aandacht kan geven.
Hij kan het namelijk ook niet, als ik een vriend op bezoek heb.....dan zit hij er uiteindelijk bij alsof hij zijn laatste snoepje opgegeten heeft. Zonder zin. En als hij niks van het onderwerp weet, doet hij helemaal geen moeite.

Enfin, zij besluiten naar Ikea Delft te gaan. Dus niks geen Amsterdam. Ik twijfel en Michel zegt mijn twijfel te begrijpen, hij zegt 'dan wil jij zeker naar je dochter kijken?'
Ja, inderdaad. Maar niet omdat zij besluiten naar IKEA Delft te gaan, maar omdat ik me het ongelooflijk grote derde wiel aan de wagen voel. Ik gun hem oprecht zijn vader-dochtermoment. Ik geniet om hem puur ontspannen gek te zien doen met zijn dochter. Volgens mij is zij de enige op de hele wereld bij wie hij volledig zichzelf is. Hij is kind met haar. En zij geeft hem hierin zijn podium. Prachtig om te zien. Misschien ben ik teveel.
Ik ben het niet gewend zo. Alle vorige vriendjes waren prima in staat om hun kinderen 100% pure aandacht te geven, vaak, veel vaker dan Raymond zijn kinderen aandacht geeft. En toch gaven die vriendjes op die momenten wel degelijk het gevoel er ook voor mij te zijn, mij niet zien en niet dat ik er voor spek en bonen bij zat......

Enfin, ik sleep mijn 3 zware tassen alleen naar de auto toe. Stap in. En besluit dit toch niet-zo-leuke-gevoel hier in Zoetermeer achter te laten. Ik profiteer van het feit dat ik nu naar een leuke forfbalwedstrijd van Magdalena kan gaan kijken. Onverwachts. Met een nieuwe speler, van
het hoogste niveau van Nederland erbij....
Als ik uitstap in Rijswijk bij de Marimbahal (nostalgisch), is mijn gevoel weer 'normaal' leuk om deze wedstrijd te kijken. Als ik binnenkom, wordt net iedereen voorgesteld.
Het is een spannendere pot dan gister. Ze winnen ruim, 18-11.
En na de wedstrijd, na een tijdje, staat Magdalena met nieuwe vriendje W te praten. Mijn moeder en ik besluiten er naar toe te gaan en de jonge man een hand te geven. Hahaha Magdalena vindt t niet erg. Hij ziet er eigenlijk wel heel goed uit voor zijn leeftijd. En, nog belangrijker, ik zie de lieve blik zoals hij naar mijn dochter kijkt. Ik word er blij van. Mijn dag is helemaal goed nu.

We gaan weg. Magdalena komt t liefst even thuis eten. Zo kunnen we even bespreken wat haar wensen zijn voor haar verjaardag. En maak ik gebruik van d reglementair ook met haar, een kort, gesprek aan te gaan, over het solliciteren, maar vooral over de huishoudelijke taken. Ze mag haar tijd nemen, het is haar verantwoordelijkheid, ze mag me vragen om hulp. Maar, ze moet het zelf doen. Wat wel moet gebeuren.....ik zeg "stel je voor dat jij werkt en studeert, en ik werk niet, maar ik zou jou de boodschappen laten doen en het huishouden, dan os toch raar? Hoe kunnen wij dit regelen als twee volwassenen....?"
Het gesprek liep goed en duidelijke afspraken gemaakt. Fijn!

Kortom:
- gesprek met Michel......
- gesprek met Magdalena .....
Beiden zijn verantwoordelijk voor hun eigen proces en keuzes. Wat Michel betreft, ik ben ook in staat mijn eigen keuze te maken als ik niet wil 'wachten' of geen ruimte wil geven. Voorlopig vind ik het wel even prima zo.

Nu helemaal alleen thuis, Magdalena slaapt bij W. Ik alleen thuis. ZAAAAAAAAAAAALIG!!!!!!!!!!

Een drukke week voor de deur. Misschien een uitnodiging voor een gesprek voor de sollicitatie?????? Plannen maken voor 'het plan'...... En gewoon naar behoren mijn werk te doen.....pffffft en lekker lezen in MGV!!!!!!!

Ik zeg: nu eerst goed nakijken!!!!!!!!

Lieve groet,
Karin Kracht

La vida loca

Het is een bijzondere dag vandaag. Nu zijn alle dagen in het leven bijzonder, maar vandaag is het extra bijzonder. Het is de verjaardag van Ernesto.
Het is net na 13:00 uur, als ik de deur achter vriendin G dichtdoe. Het was een zeer gezellige ontmoeting tijdens een brunch hier thuis. De koetjes en kalfjes zijn gepasseerd, maar ook de beren op de weg en de delen die echt ergens over gaan en 'de keuzes des levens'. G gaat op pad en dochterlief is ook op pad, zij is uitgenodigd voor de lunch door haar nieuwe vriend W. Deze W heeft toch nu mijn schoonmoedershart al veroverd door mijn dochter uit te nodigen naar deze waanzinnige locatie, het Strijkijzer. Ik mort eerlijk toegeven, hij weet hoe t hart te veroveren. Het is Magdalena's eerste keer daar. Dit vergeet ze nooit meer.....

Ik doe de deur dus dicht achter G en een speciaal gevoel, onaangenaam, onderbuikgevoel, overvalt me. Ernesto is jarig, maar hij reageert nergens op. Ik heb in de ochtend berichtjes gestuurd..... Wel vinkjes, maar geen reactie.
Ik heb gebeld, hij neemt niet op. WTF?
Hij zou laten weten waar hij uit eten zou willen.... Ik snap er werkelijk waar helemaal niks van.....
Ik besluit de boeken van motiverende gespreksvoering MGV weer eens te pakken. Ik geloof namelijk oprecht dat ik weer in de verwijtende sfeer terecht ben gekomen, met de bekerende ondertoon, naar zoonlief toe.
In plaats van meditatie (wat ik niet kan, maar nog wel wil leren), wil ik deze 'bijbel' lezen. Ik lees, en terwijl ik lees maak ik aantekeningen. Zo lees ik ook de boeken voor de studie. Ik doe er zo uren over, maar zo leer ik t beste.
Terwijl ik lees, word ik grotendeels weer rustig. Het is een fijne leesplek, achter in de kamer, uitzicht op t balkon. Een soort holletje in dit fijne huis.... Ik maak de notities over ontlokken, informatie geven en ontlokken.
En ondertussen schrijf ik een bericht naar Ernesto....en reageert ie weer niet.

Ik besluit naar de stad te fietsen, de cadeautjes mee te nemen, voor de zekerheid. De iPad mee om even naar de Bijenkorf te gaan. Het salaris is per slot van rekening gestort (o nee, deze maand met 2 verjaardagen echt heel zuinig doen!!!!!) maar misschien nog een aardigheidje voor Ernesto kopen? En daarna naar de ZR voor een wijntje en een momentje om te schrijven. Geen fijnere plek dan de ZR om te schrijven. Als een echt auteur (Haha) me settelen in de kroeg en de inspiratie van alle soorten mensen en gesprekken op me in laten werken en ....schrijven maar.

Ik stap op Magdalena haar fiets, daar zij de mijne heeft meegepikt. Tegenwoordig neem ik weleens de Loosduinsekade, omdat die volgens dochterlief korter is naar de stad. Maar vandaag heb ik een andere reden om deze weg te kiezen. Ik fiets namelijk eerst naar Ernesto's huis. Ik krijg ineens de angst dat ook hij zijn baan kwijt is, in de put zit en thuis....
Daar aangekomen en aanbellend, besef ik, dat hij echt niet thuis is. Ik stap weer op de fiets, kijk nog 1x om, maar ik zie niks, en fiets naar de stad.

Magdalena is inmiddels terug van haar lunch en vraagt wat er gaat gebeuren. Ook zij krijgt geen contact....
Zij besluit uiteindelijk om contact op te nemen met M, het vriendinnetje van Ernesto. Dat heeft effect want via haar krijgt Magdalena contact mrt Ernesto. Of ik wil reserveren bij restaurant Borsalino.

Ik sta bij de Vodafonewinkel want mijn touchscreen heeft t net begeven, en ik voel een grote opluchting. Het verjaardagsfeestje gaat door. Er lijkt niks aan de hand..... Niks meer aan de hand dan t 'gebruikelijke' tenminste.

Terug naar de Bijenkorf om namens Magdalena en ondergetekende nog een lekker geurtje te kopen. Ik scoor trots een luchtje, lekker, voor 23€, normale prijs 62€, staat erbij!
Dat is een mooi cadeautje.

Ik loop naar de ZR. Altijd spannend om alleen de kroeg in te gaan. Wie zijn er? Ga ik hier wel zitten, ALLEEN? Maar, ik vind t veel minder eng om alleen te doen en te gaan schrijven...... Als ik echter aan kom lopen, zie ik de 'oude' bakker zitten, buiten, met een vriend. Ik zeg gedag en hij nodigt me uit aan te schuiven. Ik doe het. Het gesprek gaat over relaties, beide heren zijn vrijgezel. De vriend blijkt hoofdagent te zijn op een bureau in DH. De goede man is weggegaan bij een vorige vriendin omdat hij geen verbinding met haar kreeg en als druppel die de emmer deed overlopen, mocht hij niet mee de spreekkamer van een arts in het ziekenhuis. Prachtig om een man te horen die verbinding wil en zoekt met een vrouw. Zo kom je ze niet veel tegen!
Het is gezellig. De heten laten duidelijk blijken mij een mooie vrouw te vinden. Fijn en goed voor mijn ego. Ik vertel wel direct en netjes dat ik een relatie heb, en ze reageren op gepaste wijze.
Ik vind t bijna jammer dat ik weg moet, maar ik kan t niet maken te laat te komen.
We voegen elkaar toe op fb. En oom hoofdagent geeft zijn telefoonnummer, misschien wil vriendin N wel een (blind) date met hem?
Heb geen idee wat zij van hem zou vinden...... Maar het lijkt mij een zeer integere eerlijke lieve man..... Interessant beroep. Kan over van alles met hem praten. Anyway ik zal haar voorstellen op date te gaan met oom agent....😜

Ik kom als eerste in het restaurant aan, daarna Ernesto met M, wat is zij toch een mooie, lieve vrouw!!!!
Magdalena en mijn moeder komen er vlak achteraan en ook Michel komt daar weer snel achteraan. Ernesto ontvangt zijn cadeautjes met plezier. Vertelt over het sollicitatiegesprek wat hij vandaag had, in Leiden, en we bestellen het menu.
Het is een gezellig moment.
Hier geniet ik van.....
Michel en ik vinden M wel erg 'bedeesd'. Ik maak me daar wel wat zorgen over....maar who knows....

Het gesprek gaat onder andere over de autodeal die mijn moeder gemaakt heeft en of die nog terug te draaien is..... Michel en ik zullen op pad om te kijken of we dit terug kunnen draaien....

Moe en voldaan vallen Michel en ik na elkaar in slaap op de bank, twee oude lullen. Uiteindelijk was t een mooie avond. Ik zag een 'blije' zoon met een wel heel mooie en lieve vriendin, ik zag een blije Magdalena die aan t nagenieten was van haar lunch.
En mijn moeder en vriendje hadden t ook naar hun zin.

Geen prijs-kwaliteit verhouding. Om echt goed te eten, moet je daar niet heen.... Maar goed, wel leuk dat ie zelf een restaurant uit had gekozen.... En t was gezellig. We hebben elkaar gezien. De liefde voor je kids is onvoorwaardelijk.
Oja, vriendin M rookt zelf niet, dus dit kan positieve invloed hebben op zoonlief.
We gaan t zien!

Ik neem me voor om weer vaker te lezen in MGV! En misschien kan ik vriendin N koppelen??????

Zzzzzzxzslaaaaaap!!!!

Zonder werk!

Ik kom thuis, Michel is de fietsen van het dak van de auto te halen. Als ik binnenkom, word ik begroet door Magdalena: "Ik moet je wat vertellen en ik denk niet dat je het leuk gaat vinden."

De moed zinkt me in de schoenen. wat nu weer? Onlangs was het dat ze elders geslapen had, en niet bij het vriendinnetje wat ze gezegd had...... Ze bleek te hebben geslapen bij een 35+ "meneer", volgens haar de knapste man van de vereniging.
Goddank vrijgezel. Maar ik denk dat hij eerder 39 is, dan 35.
Sindsdien is ze daar regelmatig......

Wat nu weer?
"Ik werk niet meer bij ....S. De bedrijfsleider vond me niet flexibel. Hij wil dat ik op donderdagavond en zaterdag werk, en dan kan ik niet ivm de sport. De bedrijfsleider die me heeft aangenomen, vond dat okee, maar deze niet. Dus toen ik gister een voortgangsgesprek had, zei hij dit en toen heb ik gezegd: 'dan houdt het op, want ik kan die dagen echt niet werken.'

Holy shit!!!!!!!!

Michel moet de fietsen van de auto halen, dus ik moet naar buiten, hij staat daar te wachten. Dit is ff een bommetje gooien, dochterlief heeft zelf ook haast, want ze moet naar de training voor de sport.
Ik loop naar buiten, zet, samen met Michel de fiets in het wiel en vertel direct het onaangename nieuws. Daarna sjouw ik mijn fiets naar binnen, Michel de zijne en hij loopt mee naar de keuken. Hij ruikt het vet van de frituur en begint te ......zeiken dat het frituurvet verschoond moet worden. Ik schiet uit mijn panty. WTF frituurvet??
Als hij weer van de wc afkomt, vraag ik hem vriendelijk of hij op zo'n moment niet meer wil 'zeiken' over het frituurvet......
Hij snapt t.
We nemen afscheid na drie mooie dagen.

Ik maak een bakje thee voor mezelf. Weg relaxed gevoel. Weg 'rust'. Ik moet mezelf weer even helemaal resetten.
Ik bel Ernesto, hij is as vrijdag jarig en reageert op niet 1 appje van mij over zijn verjaardag of over zijn salaris, na zijn laatste mag-ik-alsjeblieft-geld-want-ik-heb-loonbeslag?

Bijzonder, het gesprek kalmeert mij wel. Hij vertelt dat hij as vrijdag vrij is, een sollicitatiegesprek heeft, ondanks dat hij nu werk heeft. Hij zal nadenken over zijn verjaardag. En hij raadt mij aan om me niet druk te maken over Magdalena, dat ze tijd moet nemen om te kijken wat ze nu wil.
Het doet mij goed, als hij het opneemt voor zijn zusje. Ik voel zijn oprechte betrokkenheid. Het maakt me rustig.
Er is geen man en ook geen vrouw overboord.
Zij heeft even geen werk. Ik heb werk. Ze heeft even tijd om na te denken. Wie weet wat t oplevert?
In ieder geval lijkt ze noet depressief en aangeslagen. Eerder het tegenovergestelde. Drie dagen geleden zei ze nog dat ze dit niks vond, die winkel. Nu de kans om iets te vinden wat ze wel wat vindt.

Ik houd mijn vingers gecrossed!
Ik duim!
Als ik zou geloven in god, zou ik bidden.

Voor nu wacht ik maar tot ze thuiskomt......om te horen wat zij bedacht heeft!

Leerdoelen

@Sports_HQ: 😒  Wish for it
😒  Wait for it
☑  WORK FOR IT